ลอย...ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก

การลอยกลางอากาศ ที่ข้ามพ้นมหาสมุทรแปซิฟิก

วันแรกของการเดินทางที่ไกลโพ้น....
ซึ่งเป็นครั้งแรกในชีวิตครูแอ้
สู่เมือง San Jose รัฐ California ประเทศสหรัฐอเมริกา
คือวันที่ 29 เมษายน 2554
(เพื่อไป Internship ของนักศึกษาปริญญาเอก ภาควิชาหลักสูตรและการสอน เทคโนโลยีการศึกษา ม ศิลปากร จำนวน 7 คน)

เริ่มต้นการเดินทางประมาณ 17.30 น จากสนามบินสุวรรณภูมิ โดย China Airlines
ถึงสนามบินไทเปประมาณห้าทุ่มกว่าเพื่อ transit เครื่องไปยังซานฟรานซิสโก

ช่างเป็นเวลาที่ยาวนานมากของการบินอยู่เหนือมหาสมุทรแปซิฟิก
ทำให้นึกถึงสมัยเด็ก ๆ ที่เรียนวิชาภูมิศาสตร์
เกี่ยวกับมหาสมุทรที่ใหญ่ที่สุดในโลกคือมหาสมุทรแปซิฟิก
เชื่อแล้วค่ะ เพราะกว่าเครื่องบินจะบินข้ามพ้นไปสู่ทวีปอเมริกาได้
ใช้เวลากว่า 12 ชั่วโมง

นับเป็นเป็นช่วงเวลาที่แสนจะยาวนานที่สุดในชีวิตของครูแอ้
ที่ได้ลอยอยู่ในอากาศนิ่ง ๆ มีความรู้สึกวืบ ๆ วาบ ๆ ในบางครั้ง
และบางครั้งก็รู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนเรือที่กำลังโต้คลื่น
เพียงแต่ไม่ได้ยินเสียงโครมครามของคลื่นที่กระแทกท้องเรือ
บางครั้งก็รู้สึกขึ้น ๆ ลง ๆ คงจะเป็นช่วงการปรับระดับของเครื่องบิน

บทสวดที่ครูแอ้ท่องในใจตลอดเวลาของการเดินทางข้ามมหาสมุทร
คือนะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติภะคะวา
ด้วยความศรัทธาเรื่องที่หลวงปู่ทวดเหยียบน้ำทะเลได้

ในที่สุดการลอยกลางอากาศของครูแอ้
ก็ข้ามพ้นมหาสมุทรแปซิฟิก (อย่างปลอดภัย)
ถึงสนามบินซานฟรานซิสโก ประเทศสหรัฐอเมริกา ในเวลา 18.30 น.
ที่สำคัญ....ยังคงเป็นวันที่ 29 เมษายน 2554
ซึ่งเป็นวันเดียวกันกับวันที่ครูแอ้ออกเดินทางจากเมืองไทย
ทั้ง ๆ ที่ไปยืนอยู่อีกซีกโลกแล้ว
ทำให้ครูแอ้อดไม่ได้ที่จะนึกถึง Time Machine หรือไม่ก็
ภาพยนตร์เรื่อง 80 วันรอบโลก รวมไปถึงละครเรื่องทวิภพ

สิ่งหนึ่งที่ครูแอ้คาดการณ์ผิดไปมาก ๆ  คือเรื่องของสภาพอากาศที่ต้องไปเผชิญ
เนื่องจากเดือนเมษายน เมืองไทยเป็นช่วงฤดูร้อน
แม้ว่าจะมีการเช็คอุณหภูมิจาก Internet โดยตลอด
San Jose อุณหภูมิ 16 - 19 องศา ประเมินว่าอากาศน่าจะกำลังสบาย ๆ
จากที่ครูแอ้เคยอยู่ในจังหวัดที่ได้ชื่อว่าสุดหนาวในสยามแล้ว
แต่อากาศที่เมืองซานฟรานซิสโกในช่วงเวลานั้น
ช่างหนาวเย็นจริง ๆ และลมก็แรงมาก ๆ
แต่ความตื่นตาตื่นใจกับผู้คนและความทันสมัยของโลกใหม่ที่ได้พบเห็น
ก็ทำให้ครูแอ้รู้สึกสนุกสนาน ตื่นเต้นจนลืมความหนาวเย็นไปได้บ้าง
แต่สุดท้ายก็ต้องเสียเงินซื้อเสื้อโค้ต ถึง 2 ตัว เพราะอากาศเย็นลง ๆ ทุกวัน
และเพราะเสื้อที่ซื้อใหม่นี้ ก็จะนำไปสู่เรื่องเล่าสนุก ๆ
เกี่ยวกับน้ำหนักในการจัดกระเป๋า ที่ครูแอ้จะนำมาเล่าให้ฟังกันต่อไป

สิ่งสำคัญในเวลานั้น....
คือวันรุ่งขึ้นของชีวิตในต่างแดน
ที่จะต้องแตกต่างไปจากชีวิตเดิม ๆ

ซึ่งน่าจะเป็นการเริ่มต้นนับไปข้างหน้า เป็นจำนวน 22 วัน
หรืออาจจะเป็นการนับถอยหลังเพื่อรอเวลากลับบ้านก็ยังไม่รู้

 

สมาชิกทั้ง 7  Transit เครื่องบินที่สนามบินไทเปเพื่อไปซานฟรานซิสโก
โดยรถไฟฟ้าในสนามบินไทเปไปยัง Terminal

[ลำดวน]

• สวัสดีค่ะ
• ซานฟานเป็นเมืองสวยงามนะคะ
• ได้วันเพิ่ม๑วันไหมค่ะ เดินทางค่อนโลกอยู่บนเครื่องเป็นวัน
• ไปถึงเป็นวันที่ วันเดิม...
• ขอให้มีความสุขนะคะ

[ครูแอ้]

จริงด้วยค่ะ ป้าดวน

ครูแอ้สามารถเรียกวันที่ผ่านไป

คืนกลับมาได้ด้วย