หิ้วกระเป๋ากลับบ้าน

น้ำหนักกระเป๋าเดินขาออกจากอเมริกา

ขณะที่เขียนบันทึกนี้.....
ครูแอ้กลับมาถึงเมืองไทย วันนี้เป็นวันที่ 4 แล้ว
พร้อมกับอาการแสบคอ มีน้ำมูกเล็กน้อย
ยังไม่ได้ไปทำงานค่ะ

วันเดินทางกลับ....
ออกจากที่พักที่ Valley Park Hotel ใน San Jose (ซานโฮเซ)
วันศุกร์ที่ 29 เมษายน ประมาณสองทุ่มครึ่ง
ถึงสนามบินซานฟรานซิสโกประมาณสามทุ่ม
กว่าจะได้ขึ้นเครื่อง ประมาณตีหนึ่งของวันอาทิตย์ที่ 30 เมษายน

ช่วงที่สนุกสนานมาก คงจะเป็นเรื่องของกระเป๋าเดินทางออกจากสหรัฐอเมริกา
ครูแอ้และเพื่อน ๆ ได้นั่งจัดกระเป๋าเดินทางกันที่บริเวณสนามบินซานฟรานซิสโก
แต่ละคนหยิบเข้า หยิบออกกับสัมภาระต่าง ๆ เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ขนม
โดยเฉพาะช็อกโกแล็ต ซึ่งหนักพอสมควร

ต่างคนต่างก็ถ่ายกระเป๋ากันเป็นว่าเล่น
เริ่มจากจำนวนกระเป๋าของแต่ละคนที่โหลดใต้เครื่อง ไม่เกินคนละ 2 ใบ
น้ำหนักต้องไม่เกินใบละ 23 กิโลกรัม
อีก 2 ใบ ที่ carry on ไปกับตัวเองได้บนเครื่อง
ต้องมีน้ำหนักไม่เกินใบละ 7 กิโลกรัม
ซึ่งต่างคนต่างก็ต้องลากกระเป๋า (ซึ่งใหญ่มาก)ไปชั่งแล้วชั่งอีก
หลายรอบ จนกว่าน้ำหนักจะพอดีตามที่กำหนด
หากชั่งแล้วน้ำหนักเกินก็ต้องเอาออก โดยการถ่ายไปยังใบที่พอรับน้ำหนักได้
หรือถ้าเกินจนมิอาจจะถ่ายไปได้ใบไหนได้อีกแล้ว
วิธีถัดไป คือต้องฝากสิ่งต่าง ๆ นั้นในกระเป๋าของเพื่อน ๆ ที่นำ้หนักไม่ถึง
สุดท้าย เมื่อเวลาจวนตัวจริง ๆ ก็อาจจำเป็นต้องคัดทิ้งไปบ้าง
แม้จะเสียดายสุด ๆ
งานนี้เล่นเอาเหงื่อตกกันทีเดียว กว่าจะลงตัว
นี่ล่ะนะ ผลของการ Shopping แบบไม่ระมัดระวัง

จากนั้น...
ครูแอ้ก็ใช้เวลาในการลอยอยู่กลางอากาศบน China Airlines นานเกือบ 15 ชั่วโมง
มีลุ้น มีระทึกบ้างเป็นระยะ ๆ คงไม่มีอะไรดีไปกว่าการสวดมนต์....
เพื่อสร้างกำลังใจและความสบายใจในการเดินทาง
จากนั้นก็มาต่อเครื่องที่ไทเป ประมาณ 7.00 น. ตรงกับวัน May Day พอดี
ในที่สุดก็ถึงสุวรรณภูมิ  ประเทศไทยบ้านเกิดเมืองรัก
ประมาณ 10.30 น. ของวันอาทิตย์ที่ 1 พฤษภาคม

 

[โสภณ เปียสนิท]

ขอให้ได้เดินทางไปต่างประเทศทุกปีเลยนะครับ

[ครูแอ้]

ขอบคุณอาจารย์โสภณ เป็นที่สุดค่ะ

ใจจริงก็ชอบนะคะกับการได้เดินทางท่องเที่ยว

หากได้ทุนหรือมี sponsor ก็คงดี

งานนี้ครูแอ้แสน....สาหัสเลยค่ะ

แต่ที่ดีมาก ๆ คือการได้มาซึ่งสมาธิและสติ

จากการสวดมนต์ค่ะ

[ครูแอ้]

ขออนุญาตเรียก "ป้าดวน" นะคะ

ครูแอ้ขอขอบคุณที่สุดสำหรับกำลังใจค่ะ