ทุกวันกับการเรียนรู้และลองปฏิบัติฉันเองยังเชื่อมั่นและเดินตามวิถีแห่งมิติจิตวิญญาณพี่บางคนพูดว่าไม่น่าเชื่อว่าการไปอบรมครั้งนั้นมันทำให้คนอย่างฉันมีมุมมอง ความคิดที่เปลี่ยนไป พี่บางคนบอกว่าอยากให้ฉันช่วยถ่ายทอดให้กับคนอื่นๆได้เข้าใจSHAมากขึ้น ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะที่อยู่ๆฉันมีความสุขใจอย่างประหลาดแม้ในบางเรื่องที่ไม่เคยคิดจะHappyกับมันเลย แต่ก็ใช่ว่าฉันจะเปลี่ยนแปลงจนกลายเป็นคนใหม่ฉันยังเป็นฉันเช่นเดิม เพียงแต่ว่ามุมมองที่จะเผชิญหน้ากับความทุกข์ความเสียใจ ความผิดหวัง มันเปลี่ยนไป (แม้กระทั่งทั้งความเหนื่อยล้าจากภาระงานที่เคยคิดว่าแสนหนักแสนเครียดมันก็ลดน้อยลงไปเช่นกัน ) เมื่อไหร่ที่เริ่มรู้สึกหรือเริ่มคิดว่ามันเหนื่อย มันทุกข์ ฉันก็จะคิดถึงคำสอนของอาจารย์หมอสกล เมื่อไหร่ที่เกิดปริ๊ดขึ้นมาก็ต้องรีบใช้ตำราผ่าตัดอารมณ์ของอาจารย์หมอวิธานและเวลาที่เจอใครไม่ได้ดั่งใจก็จะนึกถึงอาจารย์พัฒนา บางครั้งก็อดหัวเราะตัวเองไม่ได้เหมือนฉันช่างวนเวียนเรียนไม่จบหลักสูตรสักที เมื่อไม่นานมานี้ก็เขียนบอกอาจารย์สกลว่าฉันขอเป็นสาวกคันฉ่องนกไฟซะงั้นอาจารย์คงนึกในใจว่าเออ!เปิดรับสมัครตั้งแต่เมื่อไหร่มันถึงได้สมัครมา
แต่ที่แน่ๆสิ่งที่ฉันได้คืนมาคือจินตนาการและความรักในการเขียนที่เคยมีและ ถูกพักวางไว้ในอดีตได้ถูกหยิบขึ้นมาปัดฝุ่นใช้อีกครั้ง ฉันรู้ว่าฉันคงทำได้เพียงเป็นคนเล่าเรื่องจากประสบการณ์และบอกผ่านเรื่องราวที่คิดว่าดีออกมาเป็นตัวหนังสือให้คนที่ชอบอ่านและรักที่จะอ่านได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน งานเยียวยามันทำให้ฉันได้พบเพื่อนร่วมอุดมการณ์ที่ดีดีหลายคน มีมุมที่ได้แบ่งปันในทุกๆเรื่องต้นไม้ใบหญ้า สายลมและแสงแดด ปัจจุบันของฉันคงเป็นเพียงการเก็บเกี่ยวความสุขให้กับตัวเองและพร้อมจะแบ่งปันให้คนรอบๆข้างที่เข้าใจและยินดีที่จะรับมันไว้เท่านั้นเอง.