ภายใต้ฟากฟ้าแห่งชีวิต ย่อมต้องมีหนทางไปสู่จุดหมายเสมอ
เพียงแต่บางขณะเราอาจหลงทาง บางครั้งเราอาจก้าวผ่านเลยหนทางที่ควรจะไปอย่างไม่ตั้งใจ หรือด้วยความอ่อนด้อยประสบการณ์
อย่ามัวกังวลว่าที่ผ่านมาเราสูญเสียเวลาไปมากน้อยเพียงใด อย่าหวั่นไหวว่าเราอาจจะก้าวตามใครไม่ทัน
ชีวิตของเรา..ขอเพียงได้มุ่งออกไปด้วยกำลังของตัวเราเอง อาจช้าไปหน่อย อาจจะผิดพลาดบ้าง แต่ในที่สุด...เราก็จะค้นพบหนทางที่ใช่จนได้ ถ้าหากเราไม่ท้อถอยไปเสียก่อน
อย่าไปหวังพึ่งโชคชะตานำพา หรือตัวช่วยตัวหนึ่งตัวใดเลย
เพราะการได้ก้าวไปสู่จุดหมายที่ใฝ่ฝันด้วยเรี่ยวแรงของเราเองนั่นแหล่ะ...
"คือความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิต"
อัตตาหิ อัตตาโนนาโถ
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
ขอบคุณครับ...