ที่ตายประจำตำแหน่ง
เช้าวันเสาร์ที่ ๒๖ มีนาคม ผู้เขียนลุกขึ้นมาตั้งแต่ตีสี่เศษ ๆ เพื่อเตรียมตัวไปอบรมโครงการ "ครูไทยรักษ์แผ่นดิน" วิทยากรคือ พ.อ.หลักแก้ว อัมโรสถ ที่ มณฑลทหารบกที่ ๑๑ กรุงเทพ ฯ เพิ่งจะลืมตาก็ฟังข่าวที่รู้สึกหวาดเสียวและสยองขวัญยิ่งนัก กรณีหนุ่มนักศึกษาขับรถชนเด็กหญิงชาวลาวจนตัวขาดสองท่อน ท่อนหนึ่งติดไปกับรถปอร์เช่คันหรูเข้าไปในกระจกรถที่แตกhttp://entertainment.goosiam.com/news/html/0029106.html
ตอนกลางวันขณะรับประทานอาหาร เจ้าหน้าที่ก็เปิดข่าวช่องสามซึ่งกำลังรายงานข่าวสยดสยอง บรรยายจนเห็นภาพ พวกเราต่างคนก็ต่างความรู้สึก บางคนอาจกินข้าวไม่ลงถึงกับมีอาการผะอืดผะอม
อาจารย์หลักแก้ว บรรยายต่อในภาคบ่าย ได้พูดถึงกรณีข่าวและถามพวกเราว่า "รู้ไหมทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงมาตายที่นี่" เคยได้ยินเรื่องของหลวงพ่อเงินวัดดอนยายหอมไหม ?
พวกเราต่างตั้งใจฟัง อยากรู้นักว่ามันเกี่ยวอะไรกับหลวงพ่อเงิน อาจารย์หลักแก้วเล่าว่า ครั้งหนึ่งมีคนถูกยิงตายบริเวณหน้าวัดดอนยายหอมที่คอของผู้ตายห้อยเหรียญหลวงพ่อเงินซึ่งคนทั่วไปต่างเคารพนับถือและศรัทธา ขณะที่ตำรวจมาชันสูตรศพ มีคนพูดว่า
"ดูซิ ขนาดมีเหรียญหลวงพ่อเงินยังตายเลย"
หลวงพ่อเิงินสั่งให้ขยับศพให้ห่างจากจุดเดิม ทางซ้าย ๑ วา และทางขวา ๑ วา พร้อมกับให้ยิงศพ ปรากฏว่ายิงไม่เข้า ครั้นขยับศพเข้ามาจุดเดิมกระสุนเจาะร่างทันที นั่นหมายความว่าอย่างไร ? หลวงพ่อบอกว่าทุกคนต่างมีที่ตายเป็นของตนเอง
ผู้เขียนฟังอาจารย์หลักแก้วเล่าก็ทำให้เกิดความชัดเจน ทุกคนล้วนมีที่ตายซึ่งถูกกำหนดไว้ด้วยชะตากรรม นั่นคือวิบากกรรมที่ตนต่างสั่งสม ตลอดจนกรรมสัมพันธ์ที่เคยทำร่วมกันมาจึงก่อเหตุไม่คาดฝัน
สุดท้ายอาจารย์หลักแก้ว ยังเล่าเรื่องวิบากกรรมที่ไม่มีใครหนีพ้น แม้แต่พระพุทธเจ้า แม้แต่พระโมคคัลลานะ แล้วเรา ๆ ท่าน ๆ ละ มีบุญบารมีมากเพียงใดคิดหรือว่าจะหนีวิบากกรรมได้พ้น.... อดคิดถึงตัวเองไม่ได้แล้วที่ตายของผู้เขียนอยู่ที่ไหนหนอ ?
.................................................
ขอบคุณภาพ จากอินเทอร์เน็ต
ความเห็น (19)
ถ้าชีวิต ถูกลิขิต มาแล้วนั่น
ก็อย่าหวั่น ตรงไหน ก็ตายได้
ใช้ชีวิต คุ้มค่า ศรัทธาใจ
ยินดีให้ กรรมลิขิต ไม่คิดกลัว
คิดว่าที่ทำอยู่ดีที่สุดแล้ว...ไม่กลัวล่ะค่ะ
มาร่วมกิจกรรมที่นี่http://gotoknow.org/blog/pr4u/431557กันเถอะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ฟังข่าวก็สลดใจเช่นกันค่ะ ทุกคนมีที่ยืน มีที่ตาย หนีไม่พ้นจริงๆ
- สวัสดีค่ะ คุณครู ป.๑
- ขอบพระคุณสำหรับดอกไม้และบทกลอนที่นำมาฝากค่ะ
- คนที่เตรียมตัวตายก่อนตายย่อมไม่หวาดหวั่นครั่นคร้ามต่อความตาย
- อนุโมทนาค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณถาวร
- ความประมาทล้วนคือปากทางแห่งความตาย
- ขอบพระคุณที่มาทักทายยามเช้าค่ะ
- "ที่ตายประจำตำแหน่ง..."
- อ่านแล้วได้คิดค่ะ" แล้วเราเตรียมพร้อมรับความตายหรือยัง"
- คำตอบ พร้อมค่ะ...
- ขอบคุณนะคะ
มาสวัสดีเพื่อนหน่อยยามเช้า...ตอนนี้..เรามีที่ตายกันทุกคน..ทุกคนมี..คือ...ตายใจ...^__^..ธรรมะสวัสดี...
คิดถึงแสงแดดจัง....................
แบบนี้เรียกว่าถึงที่ นะครับ
ที่ตายเขาอยู่ตรงไหน
เขาต้องตายตรงนั้น
ให้เขาตายไปก่อนนะครับ
คงไม่นานจะถึงคิวผมบ้างแล้ว อยู่มานานเกิน 18300 วันแล้ว
เอาภาพเขียนด้วยคอมมาฝากนะ..มันชื่อภาพขอนไม้พอดี
- สวัสดีค่ะ เพื่อนอ้อย
- เป็นอย่างไรบ้าง ? คงหนาวไม่น้อย
ขอบพระคุณที่มาทักทาย ดูแลรักษาสุขภาพนะคะ - ภาพถ่ายและภาพฝีมือ สวยงามทั้งสองภาพขอบคุณสำหรับน้ำใจงามค่ะ
- สวัสดีค่ะ อาจารย์โสภณ
- ...ถึงที่ตายวายชีวัน ไม้จิ้มฟันแทงเหงือกยังเสือกตาย..
- นี่แหละคือสัจธรรมของชีวิต
- อาจารย์ยังอยู่ได้นับสามหมื่นวันอย่าเพิ่งด่วนเบื่อซีคะ
ยังทำประโยชน์ให้กับโลกใบนี้ได้อีกมาก - ขอบพระคุณค่ะ
มาเชิญชวนไปร่วมกิจกรรม..ที่นี่http://gotoknow.org/blog/pr4u/431557?refresh_cache=true สนใจร่วมวง ตอบรับด้วยนะคะ
ขอบคุณข้อคิดดีๆค่ะ..มนุษย์และสรรพสัตว์ล้วนเกิด-ตายจากบุญกรรม..และอุปกิเลส..ที่ตนกำหนดมาเองทั้งสิ้น.. หลายชาติ..หลายภพ..
..อยากหลุดพ้นจากกงกรรมเหล่านี้ ..ทางเดียวคือ เร่งหมั่นทำความเพียรตามวิถีพุทธ นะคะ..พี่เชื่อเช่นนี้ค่ะ..
- สวัสดีค่ะ คุณครู ป.๑
- ขอบพระคุณที่เชิญชวนค่ะ แวะไปตอบรับแล้วค่ะ
สมาชิกกลุ่มนี้คึกคักกว่ากลุ่มอื่นนะคะ
- สวัสดีค่ะ พี่ใหญ่
- ขอบพระคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ
"กรรมล้วนจำแนกสัตว์โลกให้ดีเลวต่างกัน.." ทุกชีวิตล้วนขึ้นอยู่กับ
"บุญทำกรรมแต่ง" ทั้งสิ้น
ความตายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องพบ ความดีเท่านั้นที่จะตามติดไป
ขอบคุณข้อคิดดีๆค่ะ
สวสดีค่ะคุณธรรมทิพย์ อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงเรื่อง
"เราทุกคนล้วนเป็นนักโทษประหาร"ทุกคนรู้ว่าเกิดมาต้องตาย
แต่ก็ยังแสวงหาผลประโยนช์เพื่อตน พวกพ้องของตน นี่แหละชีวิต
- สวัสดีค่ะ คุณมีนะ
- ขอบพระคุณที่แวะมาเยี่ยมพร้อมความคิดเห็นดี ๆ ค่ะ
- สวัสดีค่ะ ครูวิ
-
"นักโทษประหาร" ที่รู้ตัวย่อมหาทางออกให้ชีวิตเพื่อปลดปล่อยพันธนาการ
แต่ "นักโทษประหารที่ไม่รู้ตัว" ย่อมมัวเมาแสวงหาความไม่มีอะไรในชีวิต
ถึงปลายทางฝันและวันสุดท้ายที่คืนดิน บางทีอาจคิดได้เมื่อสาย
แต่่ก็ยังดีกว่าไม่คิดนะคะ - ขอบพระคุณค่ะ ดูแลรักษาสุขภาพนะคะ