อ.หน่อง - เธียรชัย อิศรเดช
ดึกสงัดคืนนั้น ผมนั่งหลับอยู่หลังพวงมาลัยรถปิคอัพคู่ชีพ หน้าสถานีรถไฟเด่นชัย จ.แพร่ เพื่อรอรับอาจารย์ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่จะเดินทางมาพร้อมกับลูกศิษย์อีกท่านหนึ่ง เพื่อจัดประชุมที่ผมช่วยประสานงานการประชุมให้ ณ วัดแห่งหนึ่ง ใน จ.แพร่ ในวันรุ่งขึ้น
ตอนนั้นผมลาสิกขาออกมาไม่นานนัก และยังช่วยงานเครือข่ายพระสงฆ์นักพัฒนาภาคเหนืออยู่
ผู้ติดตามอาจารย์มาในคราวนั้น ซึ่งต่อมาได้กลายมาเป็นกัลยาณมิตรคนสำคัญของผม และมีอิทธิพลต่อผมทั้งในแง่การค้นพบตัวเอง การกระตุ้นและตอกย้ำให้ยืนหยัดความเป็นตัวเอง รวมทั้งการพัฒนาขีดความสามารถตัวเองในหลายด้าน
อาจารย์หน่อง หรือ อาจารย์เธียรชัย อิศรเดช คือผู้ติดตามอาจารย์ผู้ใหญ่ท่านั้น ผู้ที่ผมจะกล่าวถึงในบันทึกนี้
หลังสิ้นสุดการประชุมในคราวนั้น ผมก็รู้จักและสนิทสนมกับ อ.หน่อง มากขึ้น และหลังจากที่ผมเข้าไปเป็นหนึ่งในคณะกรรมการโครงการฯ ที่ อ.หน่อง เป็นหัวหน้าโครงการฯ ความสนิทสนมก็ทวีเพิ่มมากขึ้น ด้วยทั้ง อ.หน่อง และผม มีบางอย่างที่ใกล้เคียงกัน รวมทั้งยังมีบางแง่มุมที่ต่างฝ่ายต่างเติมเต็มให้แก่กัน
ช่วงที่ทำงานด้วยกันนั้น ผมพา อ.หน่อง เดินทางไปเยี่ยมเยียนตามหมู่บ้านต่าง ๆ ในพื้นที่ภาคเหนือหลายแห่ง ในแต่ละคราวได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันต่อเนื่องค่อนข้างยาวนาน ซึ่งเป็นโอกาสในการพูดคุยแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างกัน ผมก็ได้ใช้โอกาสนี้เรียนรู้หลายเรื่องราวจาก อ.หน่อง โดยเฉพาะทักษะและขีดความสามารถในการขีดการเขียน นอกจากนั้น อ.หน่องยังได้ช่วยยืนยันตัวตนของผมให้ชัดเจนขึ้น และให้กำลังใจให้ผมก้าวเดินไปบนเส้นทางนั้นด้วยความมั่นใจยิ่งขึ้น
อ.หน่อง รู้จักและสนิทสนมกับ อ.กวาง หญิงสาวของผมก่อนหน้านั้นเนื่องจากเรียนปริญญาโทมาด้วยกัน ในหลายการเดินทางจึงมี อ.กวาง ร่วมเดินทางไปด้วย ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นและช่วยตอกย้ำการสานความสัมพันธ์ระหว่างผมกับ อ.กวาง
อ.หน่อง สอนหนังสืออยู่ที่คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต ซึ่งสอนที่นี่มากว่า ๒๐ ปีแล้ว มีลูกศิษย์ลูกหาจำนวนไม่น้อย
อ.หน่อง เคยเป็นนักแสดง ซึ่งได้แสดงนำในละครหลายเรื่อง นอกจากการแสดงแล้ว อ.หน่องยังมีความสามรรถในการเขียนบทโทรทัศน์และภาพยนตร์ และมีผลงานเหล่านี้สู่สาธารณะอีกด้วย
สำหรับความสามารถในการเขียนนั้น ต้องกล่าวว่า อ.หน่อง เป็นนักเขียนที่ฝีมือฉกาจฉกรรจ์ทีเดียว เคยเป็นนักเขียนประจำคอลัมน์ในนิตยสารหลายฉบับ งานเขียน อ.หน่อง แต่ละชิ้นถือว่าไม่ธรรมดา แม้ว่าจะอ่านง่ายและสนุก แต่ก็มีแง่คิดคม ๆ แฝงอยู่ในงานเขียนอยู่เสมอ คุณสมบัติข้อนี้ของ อ.หน่อง เป็นความใฝ่ฝันประการสำคัญของผม
อ.หน่อง เป็นผู้ที่สนใจงานทางด้านวัฒนธรรมค่อนข้างมาก ไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรมพื้นบ้านหรือวัฒนธรรมแบบป็อบ สามารถเขียนถึงและวิจารณ์ทั้งสองส่วนได้อย่างน่าสนใจ
อ.หน่อง เป็นผู้ที่หลงไหลในธรรมชาติมาก การเดินทางไปกับผมไปตามหมู่บ้านในพื้นที่ห่างไกล ที่มีธรรมชาติงดงามและอุดมสมบูรณ์จึงเป็นการเติมเต็มให้กับชีวิตให้ ความหลงไหลในธรรมชาตินอกจากการเดินทางออกไปชื่นชมตามสถานที่ต่าง ๆ แล้ว อ.หน่อง ยังแสดงออกด้วยการปลูกต้นไม้ ด้วย อ.หน่อง ผปลุกต้นไม้จำนวนมาทั้งในพื้นที่ซึ่งเป็นที่ตั้งของที่พัก ในมหาวิทยาลัย และที่ว่างต่าง ๆ ที่จะสามารถปลูกได้
ทุกวันนี้ ผมกับ อ.หน่อง ยังติดต่อสื่อสารกันอยู่ ยังหาโอกาสเดินทางไปท่องเที่ยวด้วยกันอยู่เป็นระยะ ทุกครั้งที่ได้พบปะพูดคุยก็ทำให้รอยหยักในสมองของผมเพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย
ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ
วันนี้เพิ่งเปิดเน็ต จะเปิดเมล์ เลยแว๊บมานี่
อยากอ่านมานานแล้วเรื่องเกี่ยวกับอาจารย์หน่อง อะเห่อ...ใกล้ละ ใกล้เข้าเรื่องแล้ว รอตามอ่านตอนต่อไปค่ะ
อาจารย์หน่องน่ารัก น่าศรัทธามาก ฝากความระลึกถึงผ่านบันทึกนี้ด้วยนะคะ
พี่คิมครับ
จริง ๆ เรื่องราวของ อ.หน่อง ยังมีอีกเยอะครับ เพราะค่อนข้างสนิทกัน
ผมตั้งใจจะเขียนถึงคนที่มีอิทธิพลต่อผมในทางใดทางหนึ่งครับ
ตอนนี้กำลังจะเขียนเพิ่มอีกคนนึง
ธรรมชาติเป็นสิ่งงดงามเสมอ
อีกอย่างยังทำให้ชีวิตยืนยาวอีกด้วย
ขอบพระคุณอาจารย์โสภณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะครับ
ธรรมชาติสำหรับอาจารย์หน่องนั้นงดงามมาก ๆ ครับ
โหย อ่านแล้วหน้าชาหูชามือเย็นเหมือนโดนระดมจูบ นาฬิกาชีวิตหยุดไปชั่วขณะ เขินอายปลื้มซึ้งหวานนัวเนียประหนึ่งถูกคนแอบรักข่มขืน ขอบคุณท่านเกียรติ เพื่อนน้องและคน(ที่ถูกเราแอบ)รัก(อิอิ)เขียนถึง ขอเก็บไว้ลงหนังสือแจกงานศพของเราด้วยนะ (ถ้าจะทำ ฝากไว้เลยละกัน สงสัยคงไม่มีใครทำให้นอกจากท่านเกียรติเนี่ย) พอดีเราอยากมีหนังสืองานศพที่เราคนตายได้อ่านอะ อยากสะสมข้อเขียนแบบนี้เก็บไว้ แต่ท่านเกียรติอาจต้องเก็บนานหน่อยนะ เพราะหมอดูบอกว่าเราอายุยืนอะ
ดีใจจังที่ได้มีอิทธิพลกับคนที่งดงาม โหยแบบนี้เท่ากับเอาเราขึ้นแท่นแล้ว จะเดินลงยังไงเนี่ย อยากเขียนแบบนี้มั่งจัง อยากอ่านอื่น ๆ อีก ไปจิ้มตรงไหนเนี่ย งงจริงกับเว็บไซต์และอินเตอร์เน็ต
อ.หน่อง คือผู้ให้โอกาศผมครับ นุ พิดโลด
อ.หน่อง คือผู้ให้โอกาศผมครับ ย้อนกลับไปเมื่อปี 2538 ครับ ม.รังสิต จนถึงวันนี้ ผมไม่เคยลืมอาจารย์ หน่อง เลยครับ ว่างๆๆ มาเที่ยว พิดโลก โทรหาผมด้วยครับ
นุ พิดโลก ครับ
จารย์พี่หน่องงงง ไม่ได้เจอจารย์พี่หน่องนานมากๆๆๆๆๆๆๆ คิดถึงจริงๆ 555555 เป็นอาจารย์ที่น่ารักน่ากอดมากๆๆๆ คับบบบบบบบ
ผมก็คนหนึ่งล่ะ..ที่หลงรักผลงานอาจารย์เธียรชัย...ไม่เคยเจอตัวเป็นๆบนโลกแห่งความเป้นจริงแต่เจอกันทุกวันในโลกอักษร...อยากมีโอกาสไปนั่งคุยกับอาจารย์ครับ...