ให้รางวัลด้วยการเดินทาง ตอนที่1 เขาค้อ-เชียงคาน

พักกายพักใจ slow life ที่เชียงคาน

มีใครคนนึงบอกฉัน การได้เดินทางคือการได้รางวัล

............................yes!.....ใช่เลย......................................

ฉันเห็นด้วยหมดใจ ด้วยตัวฉันเองรักการเดินทางเป็นที่สุด
ไม่ใช่เพียงแค่ได้เดินทาง ได้ไปถึงจุดหมายนะ
เพียงแค่ แวะระหว่างทางได้ชม ดอกหญ้า ฉันว่ามันก็มีความหมายแล้วนะ

พักใจ พักกาย กับการใช้ชีวิต ช้า ๆ ตามสถานที่ ที่เราอยากไป

ปีนี้ เราอยากไปเชียงคาน ไปซะก่อน ก่อนที่มันเปลี่ยนไปมากกว่านี้
การเดินทางของเราเริ่มต้นที่ สนามบินหาดใหญ่ เดินทางเข้ากรุงฯ
ด้วยนกแดง ราคาแสนถูกจองกันข้ามปี ข้ามชาติ จนเกือบลืมไปแล้ว

หลังจากเท้าแตะพื้นดินไม่นานเราก็ขึ้นรถเดินทางกันต่อ จุดหมายแรกคือ
ที่เขาค้อ พักที่ ภูน้ำทิพย์ คิดว่า คงไม่หนาวมากไม่ได้เอาเสื้อกันหนาวไปมาก
กว่าจะถึงจุดหมายก็เกือบ 3 ทุ่มแล้ว อากาศหนาวมาก หนาวกว่าปีที่แล้วอีก

เข้าห้อง นอนเก็บแรงกันทันที.....เพื่อเช้าอันสดใส

เช้าที่ 15 มกราคม 2554 ช่างแสนสวยงามกับหมอกหนา และพระอาทิตย์ขึ้น

หน้าห้องนอนกันเลย...อากาศเย็น เริ่มลดลงด้วยแสงอาทิตย์ที่สาดแสงขึ้นมา

บรรยากาศสวย ๆ ของที่พัก รวมไปถึง รอบ ๆที่พักเป็นไร่กะหล่ำปลี สวยไปอีกแบบ
ไม่ต้องไปถึงภูทับเทิบแล้วด้วย

อาหารเช้า น่ากินมาก เป็นข้าวต้มไก่เห็ดหอม แล้วก็กาแฟร้อน ๆ

อิ่มกันแล้ว เราเดินทางกันเลย แปดโมงครึ่งล้อหมุนไปยัง วัดผา(ซ่อน)แก้ว
ด้วยเหตุเกิดจากความบังเอิญ ไปค้นกระทู้พันทิพย์เจอเค้ารีวิวไว้ สวยมาก
อยากไปดูสักหน่อย แล้วก็ไม่ผิดหวัง ได้เก็บถาพ งามบ้าง ไม่งามบ้างมาฝากกัน

10 โมงเราออกจากวัดผาแก้ว เดินทางมุ่งสู่เชียงคาน แวะระหว่างทางที่ภูเรือ
ไปชมยอดภูเรือ รู้สึก ว่า ไม่ประทับใจเท่าไหร่ แต่ก็ ได้แวะถ่ายรูปเป็นที่ระทึกกัน

แล้วก็ ไม่ลืม มาถ่ายรูปกับ เทอร์โมมิเตอร์ยักษ์ และฟักทองยักที่เราไม่ต้องไปหาที่ไร่

15.00 เรามุ่งหน้าอีกครั้ง ให้ถึงเชียงคานก่อนค่ำ ถึงเชียงคานประมาณ 5 โมงเย็น

ลุงที่จอดเรือ อยู่ชวนไปล่องเรือ แกบอกว่า ไปดูพระอาทิตย์ตก สวยกว่าไปตอนเช้า
ก็เชื่อคนในพื้นที่ ไปก็ไป แล้วก็ไม่ผิดหวัง สวยจริงด้วย แก่งคุดคู๊ ยามเย็น ไว้มาอีกพรุ่งนี้

มื้อเย็นไม่พลาด ที่ระเบียงโขง อาหารอร่อย ไม่แพง แต่คนเยอะมาก รอนานมาก ก็หน้าท่องเที่ยวเค้านี่นา
แล้วก็เดินชม เชียงคานยามค่ำคืน ที่วุ่นวายไปด้วยผู้คนต่างถิ่น เข้ามาหาความสงบ
แต่ฉันว่า มันหาไม่เจอเลยนะ คนเยอะเกินไปแล้ว แย่งกันกิน แย่งกันซื้อ กลัวเค้าไม่มีให้ซื้อ
หรือยังไงก้ไม่รู้ ส่วนคยขาย ก็ขยันสรรหามาขาย ไอเดียกระฉูด.....

บอกลา ค่ำคืนอันครึกครื้น ที่เชียงคาน...อากาศหนาวมาก