นักโทษประหารหญิงคนที่สามของประเทศไทย…


ข้าพเจ้าขอขอบคุณหนังสือดี ๆ อย่างเล่มนี้ ที่ออกมาให้ได้อ่านเพื่อเรียนรู้อีกแง่มุมหนึ่งของสังคมนี้

นักโทษประหารหญิงคนที่สามของประเทศไทย………….ยาเสพติดให้โทษ(เฮโรอีน)

 

 

เป็นเวลากว่า ๒๐ ปีที่ประเทศไทยไม่เคยประหารนักโทษผู้หญิงเลย หลังจากประหารรายแรกไปเมื่อวันที่ ๒๙ กุมภาพันธ์ ๒๔๘๕ คดีปล้นทรัพย์และฆ่าเจ้าทรัพย์ รายที่สองเมื่อวันที่ ๑๓ มกราคม ๒๕๒๒ คดีเรียกค่าไถ่และฆ่าคนโดยโหดร้าย และรายที่สาม คดียาเสพติดให้โทษ(เฮโรอีน)[1]

 

จริง ๆ หนังสือเล่มนี้ออกมานานแล้วแต่ไม่ได้ซื้อมาครอบครองเป็นเจ้าของ แต่วันว่างของข้าพเจ้ามักอยู่กับหนังสือ กาแฟ และกระดาษ ทำให้ต้องมุ่งหน้าสู่ร้านหนังสือก่อนทุกครั้ง และก็ได้หนังสือเล่มนี้มาเป็นเจ้าของ

 

แรงบันดาลใจที่ทำให้อยากซื้อหนังสือนี้มา เพราะประเด็นนี้อย่างเดียว นักโทษประหาร เขาต้องมีความผิดร้ายแรงสินะถึงต้องเอาชีวิต.....หลายคนเวลาได้ยินข่าวทางสื่อต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นคดีฆ่า ปล้น ลักทรัพย์ หรือแม้แต่ทำร้ายร่างกาย ล้วนแล้วแต่บอกว่าน่าจะเอาให้ตาย แต่สุดท้ายต้องว่ากันตามกระบวนการยุติธรรมของกฎหมายบ้านเมือง สุดท้ายคดีอาจจะโดนใจบ้างไม่ถูกใจบ้าง.....แล้วความรู้สึกของคนถูกตัดสินล่ะ....

 

“ขอให้ลูก ๆ ทุกคนอย่าได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดอีก ขอให้ดูแม่เป็นตัวอย่าง เงินท่องที่ค้าขายยาเสพติดมาได้นั้น ไม่คุ้มคากับการที่ต้องมาวิ่งเต้นสู้คดี สุดท้ายชีวิตก็ต้องมาสูญสิ้นไปอีก”[2] พินัยกรรมที่นักโทษหญิงคนที่สามของประเทศเขียนสั่งเสียให้กับลูก ๆ ของเธอได้อ่าน ก่อนถูกประหารชีวิต

 

เธอผู้นี้ให้การปฏิเสธและต่อสู้คดี ในขณะที่คนอื่นที่โดนจับพร้อมกับเธอยอมรับและยืนยันว่าเธอร่วมทุกขั้นตอน...................แล้วคดีอื่นๆ  ล่ะ?

 

บันทึกอันนี้ของข้าพเจ้าเป็นเพียงการอ่านหนังสือแล้วนึกอยากจะให้สังคมปัจจุบันที่มีหลากหลายความเชื่อ ความคิด ความรู้สึก ความแตกต่างทางการเรียนรู้ รับรู้ ฯลฯ บนพื้นฐานความหลากหลายอีกมากมาย ทำให้คนสังคมต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ในรูปแบบต่าง ๆ ..........แต่สุดท้ายไม่ว่าใครจะทำอะไรล้วนได้รับการตอบแทนจากสิ่งนั้นทั้งสิ้น ไม่ว่าจะทางกฎหมาย กฎแห่งกรรม ทั้งที่มาช้าหรือเร็ว และข้าพเจ้าขอขอบคุณหนังสือดี ๆ อย่างเล่มนี้ ที่ออกมาให้ได้อ่านเพื่อเรียนรู้อีกแง่มุมหนึ่งของสังคมนี้

 

 

 

 



[1] คำสารภาพสุดท้ายของนักโทษประหาร: ๑๖๗  ยุทธ บางขวาง

[2] คำสารภาพสุดท้ายของนักโทษประหาร: ๑๖๙  ยุทธ บางขวาง

หมายเลขบันทึก: 429010เขียนเมื่อ 1 มีนาคม 2011 12:15 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:37 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (9)

ขอบคุณมากครับที่นำเรื่องดีดีมาเป็นอุทาหรณ์ ผมจะนำไปบอกต่อครับ

ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ....

ต้องขอขอบคุณมากครับที่เห็นผลงานของผมมีประโยชน์ต่อผู้อื่น

และต้องขอขอบคุณเช่นกันสำหรับคำขอบคุณที่มีให้กับผลงานของผม

ยุทธ บางขวาง

ยินดีค่ะ..คุณยุทธ บางขวาง สำหรับงานที่มีคุณภาพและงานที่ทำให้คนเห็นแ่ก่นแท้ของคน หนังสือเล่มนี้อยากได้มาเก็บไว้นานแล้วค่ะแต่ไม่สามารถซื้อได้(อดีต)เมื่อมาปัจจุบันทำงานด้านนี้ในมิติชุมชนทำให้อยากหามาอ่านมากขึ้นจนพยายามหาคนเจอค่ะ ขอบคุณสำหรับงานดีๆ ติดใจในเรื่องหนึ่งค่ะ ชายชุดดำที่เดินเข้ามาเป็นใครค่ะ..มีเยอะค่ะคนประเภทนี้พวกชอบเบ่ง

ชายชุดสูทสีดำคอนนี้เป็นนักการเมืองคนหนึ่งไปแล้วผมจำชื่อไม่ได้ คือยังไม่ดังพอน่ะ

สนใจสอบถามข้อมูลหรือปรึกษาเรื่องอื่นๆติดต่อผมได้ที่ [email protected]

ยุทธ บางขวาง

ชายชุดสูทสีดำคอนนี้เป็นนักการเมืองคนหนึ่งไปแล้วผมจำชื่อไม่ได้ คือยังไม่ดังพอน่ะ

สนใจสอบถามข้อมูลหรือปรึกษาเรื่องอื่นๆติดต่อผมได้ที่ [email protected]

ยุทธ บางขวาง

ขอบคุณมากค่ะคุณยุทธ ...อย่างนี้แหละเมืองไทยคงได้ปรึกษาค่ะเพราะน้องอยากได้ข้อมูลเพื่อฝึกเขียนงานบ้างค่ะ น้องคงได้เรียนรู้ มุมมองและวิธีคิดของคุณยุทธบ้างนะค่ะ

กฏแห่งกรรมนั้นยุติธรรมเสมอค่ะ เรืีองนี้จะเป็นอุทธาหรณ์ให้คนอีกมากมายได้เข้าใจว่า "เงิน" ไม่ได้สำคัณเสมอไป

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท