จาก ๑๗ มีนาคม ๒๕๕๒ ถึง ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

วันนี้เลยเหมือนเป็นการทบทวนว่า ที่ผ่านมาได้เขียนอะไรไปบ้างแล้วในบล็อก "วารวันในฝรั่งเศส"

จาก ๑๗ มีนาคม ๒๕๕๒ ถึง ๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔

                 ได้รับการแจ้งจาก gotoknow ว่ามีผู้อ่านเข้ามาให้ความเห็นในหัวข้อ “วันนี้เมื่อ ๑๓ ปีที่แล้ว” ก็ตกใจเล็กๆ ว่า เอ๊ะ...ยังมีใครหลงเข้ามาอีกหรือ หลังจากนั้นก็ละอายใจใหญ่ๆ ตามมาว่า นี่เราปล่อยบล็อกให้ร้างนาน...มาก

• ขอโทษผู้ดูแลเว็บ ไม่ตั้งใจเล้ย..ที่จะทำให้บล็อกไม่เคลื่อนไหวอย่างนี้
• ขอบคุณคุณ jassada ที่เข้ามาให้ความเห็น และคงทำให้ผู้เขียนต้อง “เข็น” บล็อกอีกครั้งค่ะ

                 วันนี้เลยเหมือนกับเป็นการทบทวนว่า ที่ผ่านมาได้เขียนอะไรไปบ้างแล้วในบล็อก "วารวันในฝรั่งเศส" มี ๔ บันทึกค่ะ

                ๑. วันนี้เมื่อ ๑๓ ปีที่แล้ว

                ๒. ย้อนวัน ย้อนวัย ในช่วงเรียนภาษา (๑) (ที่จริงไม่ต้องมีเลข ๑ ก็ได้นะ มีทำไมก็ไม่รู้)

                ๓. ย้อนวัน-มันๆ กับมาดาม

                ๔. ความหลังกับการสอบ (ภาษา)

                แล้วทิ้งท้ายไว้ในบันทึกสุดท้ายว่า

“บันทึกครั้งหน้าจะพาไปเที่ยวที่ต่างๆ สมัยเรียนภาษานะคะ ต้องไปรื้อๆ ดูรูปด้วย เพราะความจำชักจะเลือนหายไปบ้างแล้ว...สังขารไม่เที่ยงค่ะ”

                เอาล่ะสิ จะพาเที่ยว แถมยังต้องรื้อรูปดูด้วย ถ้าเป็นอย่างนี้ ตอนนี้ใส่บันทึกไม่ทันแน่ งั้นขออนุญาต “ดำน้ำ” ไปก่อนละกันนะคะ

                 ช่วงเรียนภาษา ไปเที่ยวหลายครั้งกับทั้งทางโรงเรียน และในวิชาเรียน ลำดับอาจจะสับสนบ้าง แต่ก็น่าจะจำได้ครบนะ

                ๑. ไปเล่นสกีแถบปิเรเนส์ (Pyrénées) อยู่ติดชายแดนสเปน และแวะไหว้พระแม่มารีที่เมืองลูร์ดส์ (Lourdes) ด้วย คนเมืองร้อนอย่างเรา แทบแย่เลยค่ะ เล่นไม่เป็นกับเขาหรอก แต่ก็ไปไถๆ ดู ไปล้ม ไปกลิ้ง ให้ได้รู้ว่า อ้อ..สกีมันเป็นงี้เอง ตอนสุดท้ายที่เขาเรียกให้ขึ้นรถ ปรากฏว่าข้าพเจ้าหมดแรง นิโคลาส์ผู้รับผิดชอบด้านสันทนาการของโรงเรียนต้องมาลากข้าพเจ้ากลับ ลากจริงๆ ค่ะ เขาถือไม้สกีอยู่ข้างนึง แล้วข้าพเจ้าก็ถืออีกข้างนึง แหม...ทำไมมันเร็วกว่าเราเล่นเองอีกนะนี่

                ๒. ไปดูประภาคารแถบแซงต์จอร์จเดอดิดอน (Saint-Georges-de-Didonne) อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจแฮะ จำได้ว่า ต้องเดินขึ้นลงบันไดเวียนบนหอคอยที่สูงมากๆ แต่ไปเที่ยวไม่ไกลจากที่เรียนมากนัก

                ๓. ไปฟูตูโรสโคป (Futuroscope) ที่เมืองปัวติเยร์ (Poitier) เป็นเหมือนพิพิธภัณฑ์ทางวิทยาศาสตร์น่ะค่ะ จำแม่นอยู่ ๑ ห้อง คือ ห้องที่เราสามารถดูได้ ๓๖๐ องศา เพราะข้าพเจ้ามึนออกมา เกือบคายของเก่าทิ้งซะแล้ว

                ๔. ไปปารีส (Paris) ค่ะ หลายคนสงสัยว่าจะไปทำไม เดี๋ยวก็มีโอกาสไปเที่ยวอยู่แล้วนี่นา แต่นี่ไปกับทางโรงเรียน ไปกับเพื่อนๆ ไม่เยอะหรอก แค่รถตู้คันเดียว มันก็ได้บรรยากาศอีกแบบนึง ต่างจากที่ไปในครั้งต่อๆ มา แต่เราก็จะนึกได้ว่า นี่ไง แถบการ์ติเยร์ลาแตง (Quatier Latin) ที่เราเคยมาพัก เคยเข้าไปสัมผัสกับผับของนักศึกษาแถวนี้

                ๕. ในวิชาที่เรียน อาจารย์ผู้สอนพาไปเที่ยวโรงงานทำน้ำผึ้ง เราต้องใส่หมวกที่มีตาข่ายคลุมหน้ากันผึ้งต่อย ต้องปลอดภัยไว้ก่อนค่ะ เขาเลี้ยงผึ้งเอง เก็บน้ำผึ้งเอง แล้วเราก็ไปกันเองด้วย คืออาจารย์ก็ขับรถไป ใครจะไปกับอาจารย์ก็ไป ส่วนใครที่มีรถ แล้วจะเอาเพื่อนๆ ไปด้วยก็เอา สนุกไปอีกแบบ เพราะขากลับ พวกเราแวะเที่ยวแล้วหลงทาง ต้องกางดูแผนที่กันวุ่นวาย

                ๖. นอกจากโรงงานทำน้ำผึ้ง เรายังไปดูไร่องุ่นของเกษตรกรแถบนั้นด้วย ที่นั่นเขาเปิดโอกาสให้เราพักได้ด้วยถ้าเราต้องการ ทำเหมือนโฮมสเตย์ที่เมืองไทยกำลังฮิตแหละค่ะ แต่เราไม่ได้ค้างคืน เราแค่ไปทานอาหารกลางวันที่นั่น ซึ่งกินเหมือนเขาทุกอย่าง เขาจะกินอะไร เขาก็ทำอย่างนั้นเพิ่มขึ้นตามจำนวนแขก ซึ่งวัตถุดิบไม่ได้ซื้อจากที่ไหนเลย เขาปลูกผัก และเลี้ยงสัตว์เอง จะกินตัวไหนก็เอามาเชือด แค่นั้นแหละ...ง่ายๆ (แต่สยองเนอะ) จากนั้นก็พาเที่ยวไร่องุ่น ที่ประทับใจสุดๆ ก็ต้องลูกชายเจ้าของบ้าน...ฮ่าๆๆ ลูกกะตางี้วิบๆ เขียวปนฟ้า...เล่นเอาใจละลาย

                ยังมีที่ขับรถไปเที่ยวกันเองกับเพื่อนๆ ด้วย เราไปกันที่ดุน เดอ ปิลา (La Dune de Pyla) อยู่แถวบอร์กโดซ์ (Bordeaux) โหย...ขึ้นไปนี่เหนื่อยสุดๆ เพราะเดินบนทราย แล้วต้องเดินขึ้น และอากาศก็ร้อนมั่กๆ เอ้า...ก็เห็นธรรมชาติอีกแบบหนึ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

 

                เขียนได้เยอะเหมือนกันนะนี่ แสดงว่า สมองยังพอทำงานได้อยู่