แม่เสือดาว

เสือดาวเป็นหมาสาว.. อาวุโสเป็นอันดับที่สามในบ้านแต่มันจะตัวใหญ่ที่สุด... ช่วงนี้มันถูกน้าน้อยน้าบูรณ์เพ่งเล็งว่ามันกำลังจะตั้งท้องหรือเปล่า... ถ้ามันท้องมันจะไปมีแอฟแฟร์กับเจ้าตัวไหนกัน...และแถมช่วงไหนกัน... เพราะเราเลี้ยงอยู่ในบ้านมีรั้วกั้นตลอดเวลา แถมตัวผู้หรือหนุ่มๆทั้งหลายในบ้าน(สิงโตกะแฮปปี้)ต่างก็เป็นขันทีไปตั้งนานแล้ว! การสอบสวนหาความจริงจึงเริ่มต้นขึ้น...เราจะพิสูจน์ได้อย่างไงว่ามันท้อง..สุนันท์(คนงานที่บ้าน)บอกว่าเสือดาวมันมีนมตั้งขึ้น...แต่น้าๆดูแล้วเหมือนๆแต่ก่อน..ฉันถามน้าบูรณ์ว่าเราใช้เครื่องมือทดสอบการตั้งครรภ์(ของคน)ตรวจกับฉี่ของเสือดาวดูว่าท้องไม่ท้อง...น่าจะดี....แต่ใครจะเก็บตัวอย่างฉี่ของน้องเขาล่ะ..น้าน้อยสรุปว่าเราคงต้องพาไปหาคุณหมอให้ตรวจท้องให้แน่ใจ...สิ่งที่ยากมากๆก็คือการขนเสือดาวไปหาหมอนี่แหละ....ปกติเวลาคุณนายเสือเธออยู่ที่บ้านเธอจะกร่างชอบขู่ตัวอื่นๆเขาแต่พอจะพาไปนอกบ้านเสือดาวจะเกิดอาการเกร็งไม่ค่อยร่วมมือเธอจะขืนตัวนิ่งและนอนแผ่อยู่ที่พื้นคล้ายกับจะบอกว่าอยากย้ายหนูไปไหนก็ต้องอุ้มเอาเอง..เฮ้อ!ถ้าน้องเขาลดน้ำหนักลงสัก5-10กิโลได้ก็คงดีจะได้อุ้ม/เข็นขึ้นรถได้สบายมาก...โอเคเราสามารถกุมตัวเสือดาวขึ้นรถได้แล้วแต่ตอนลงก็ลำบากอีกเพราะเขาจะอยู่แต่ในรถ..ไม่ยอมลง มีคนที่พอจะคุยกับเสือดาวได้ดีกว่าคนอื่นก็คือฉันกับน้าบูรณ์..ล่อหลอกเสียขนมของว่างไปหลายชิ้นน้องเขาถึงค่อยๆเขยื้อนแต่เนื่องจากมันเป็นหมาอ้วนขาป้อมๆที่อยู่บนกะบะหลังปิคอัพ...เธอไม่กล้ากระโดดลงมาน้าบูรณ์หัวไวมองหาเก้าอี้ก๋วยเตี๋ยว2ตัวมาทำเหมือนเป็นขั้นบันไดให้น้องเขาไต่ลงมา...เมื่อฟังปัญหาของเราจบหมอทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ช่วยตรวจให้...หมอพูดชมว่าดีนะที่เจ้าของยังยก(อุ้ม)มันลงจากรถพามาหาหมอได้(เอ๋..หมายถึงว่าแข็งแรงใช่ไหม) และมันไม่ได้ท้องอย่างที่เรากังวล....เฮ้..\(^O^)/.... ขากลับลำบากพอๆกับขามาตอนยกน้องเขาขึ้น-ลงจากกะบะรถนี่แหละ ...เพียงแต่ว่าเสือดาวมันร่วมมือมากขึ้นเพราะอยากกลับบ้าน...ขณะที่คนเถียงกันเรื่องใครนะที่ช่างสงสัยว่าหมาจะท้อง...แม่เสือดาวต้นเหตุก็เลียขนมอยู่ท้ายรถอย่างสบายอารมณ์

[กุ๋งกิ๋ง]

แง!!! ทำไม ไม่เชื่อใจหนูกันมั่งเลย...เสือดาวเสียใจ...เสือดาวเสียใจ

[ศุภลักษณ์ หิริวัฒนวงศ์]

• ก่อนหน้านี้ได้อ่านเจ้าด่างของคุณชายขอบเสียน้ำตาไปตั้งหลายหยด พอมาอ่านแม่เสือดาวค่อยยังชั่วหน่อยยิ้มได้แล้ว

[mom]

          ตอนอายุยังน้อยกว่านี้ ชอบเลี้ยงหมาน้อยมากๆ เลย  เคยมีมากสุดทีเดียวพร้อมกันตั้ง 9 ตัว วันหยุดมีความสุขกับการอาบน้ำ, ตัดขน, ตัดเล็บ, แปรงขนให้เขามากๆ แต่ละตัวจะอายุยืนมากกว่าจะจากเราไป แต่พอเราอายุมากขึ้นเห็นการเจ็บป่วยและการจากไปบ่อยๆ แล้วสงสาร ซึ่งทำให้เกิดทุกข์ตามมา ระยะหลังเลยเหลือแค่ 2-3 ตัว

          แต่อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขนะคะ นึกภาพตอนพาเขาไปหาหมอออกเลย เพราะแต่ก่อนเคยทำประจำ และรู้ด้วยว่า "น้องเล็ก" ก็รัก "หมาน้อย" ด้วย จำตัวขาวๆ สวยๆ ของน้องเล็กได้ค่ะ