ฉันรักคนข้างบ้าน

ฉันรู้สึกตื้นตันใจมาก ทุกครั้งที่มีใครเอาอาหารที่ทำเองร้อนๆ ใส่ถ้วยมาให้

ฉันรักคนข้างบ้าน

จากวันนั้น (ที่ฉันเกิด)จนถึงวันนี้ ฉันก็ได้ตำแหน่ง ส.ว. อย่างเต็มภาคภูมิ (ไม่ใช่ส.ว.ทางการเมืองหรอกนะ แต่เป็นส.ว. ตามอายุ เมื่อก่อนมีแต่คนเรียกน้อง เดี๋ยวนี้ถ้าไม่ถูกเรียกว่าคุณป้าก็เป็นคุณยายไปเลยที่น่ายินดีก็ คือคนข้างบ้าน สอนลูกให้เรียกฉันว่าย่าทวด) ฉันเกิดที่ชัยภูมิ เคยไปเรียนที่สุรินทร์ ไปอาศัยพี่ชายอยู่ที่บุรีรัมย์ ไปเรียนที่ขอนแก่น มาลำบาก เอ๊ย…. ไม่ใช่ มาทำงานที่กรุงเทพฯ….ฉันจึงเคยมีคนข้างบ้านมากมาย …. ผู้คนเหล่านั้น หลายคนฉันรักมาก เพราะ ……………………….

“เหมียว” เปิดบ้านเป็นร้านรับงานเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์กราฟฟิก นอกจากเหมียวจะเก่งคอมพิวเตอร์แล้วเหมียวยังทำกับข้าวอร่อย เป็นที่ปรึกษาที่ดีทุกเรื่อง เวลาเครื่องคอมฯ ฉันเสีย ไวรัสกิน แบตเตอร์รี่เสื่อมอย่าให้เหมียวรู้ เพราะเหมียวจะรีบมาเอาไปซ่อมให้(ฟรี) ฆ่าไวรัสเรื่องเล็ก ล้างเครื่องเรื่องจิ๊บๆ ลงโปรแกรมใหม่เรื่องจ้อย (แต่ถ้าคอมพิวเตอร์หาย เหมียวคงจะช่วยไม่ได้หรอกนะ) ทุกเรื่องที่กล่าวมาเรื่องเล็กสำหรับเหมียว แต่เรื่องใหญ่มากสำหรับดิฉัน … เหมียวจะเป็นแม่บ้านเต็มตัว ทำกับข้าวอร่อย แต่ฉันจะเป็นแม่บ้านสมัยใหม่ ซื้อแกงถุงทุกวัน หรือไม่ก็ฝากท้องไว้ที่ร้านอาหาร ฉันรู้สึกตื้นตันใจมาก ทุกครั้งที่มีใครเอาอาหารที่ทำเองร้อนๆ ใส่ถ้วยมาให้ เหมือนได้ย้อนกลับไปในอดีต สังคมบ้านฉันที่อบอุ่นในวัยเด็ก หลายครั้งที่ฉันกลับบ้านดึก แล้วเหมียวถือถ้วยแกงมาให้ และบอกว่า “เหมียวคอยพี่ตั้งนาน อุ่นแล้วอุ่นอีก เพื่อให้พี่ได้กินร้อนๆ ไง คิดว่าแกงเหมียวจะเป็นหมันเสียอีกนะนี่” ฉันซึ้งใจมากมายจริงๆ

“ เปา ” เป็นเสมือนนักข่าวประจำหมู่บ้านของฉันเลยทีเดียว เพราะเปาช่างพูด มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี เวลาเกิดเรื่องราวอะไรในหมู่บ้าน เปาจะรู้เร็วมาก โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับความปลอดภัยในชีวิตและ ทรัพย์สิน เปาจะช่วยทำให้ฉันระมัดระวังตัวเพิ่มขึ้น ชีวิตปลอดภัยขึ้น ฉันได้รู้จักผู้คน รับรู้เรื่องราวในหมู่บ้านได้มากขึ้น ก็เพราะเปา แล้วเปาก็ยังใจบุญสุนทาน กฐินผ้าป่าไม่เคยพลาด ปฏิบัติธรรมก็ชอบ เวลามีงานที่บ้านฉัน ถึงไม่ได้ไปบอก แต่ถ้าเปารู้ เปาจะมาช่วยงานด้วยความเต็มใจ

“ น้องสนั่น” เป็นพี่ชายของเปา มีภรรยาและลูกชายที่น่ารัก เป็นคนมีน้ำใจ รู้จักกาลเทศะ “ปีเก่าไปปีใหม่มา” ถ้าน้องสนั่นอยู่บ้าน จะแวะมาสวัสดีทุกครั้งและไม่ลืมที่จะถือปฏิทินน่ารักๆ มาฝาก นานๆ ครั้งที่น้องมีงานพบปะเพื่อน เลี้ยงสังสรรค์ มีการดื่มกิน เฮฮาปาร์ตี้สนุกสนานกันบ้าง น้องจะมาบอกว่า พี่ครับขออนุญาตเสียงดังหน่อยนะครับ” ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งเพื่อนบ้านดีๆ มาให้

“น้องปรีดา” น้องชื่อไทยๆ แต่หล่อ หน้าตาดีเทียบขั้นพระเอกเกาหลีเลยล่ะ น้องมีภรรยาและลูกชายน่ารักทั้งคู่ ทั้งน้องและภรรยาเป็นคนดี มีน้ำใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลดูแลเพื่อนบ้านมาตลอด รวมทั้งฉันด้วย น้องจะบอกเสมอว่า “ ถ้ามีงานอะไรเบาๆ ที่ผมช่วยได้ บอกนะ ไม่ต้องเกรงใจ แต่งานหนักผมไม่ไหวนะพี่”น้องจะเป็นคนตรง มีอารมณ์ขัน งานหนักของน้องก็คืองานที่ต้องใช้กำลังแบกหาม น้องจะทำไม่ได้ เพราะน้องผอมเพรียว สำอางแบบพระเอกนั่นแหละ แต่งานเบาๆ ของน้อง มันก็เป็นงานใหญ่และน่าหนักใจของพี่ทุกงาน เพราะเป็นงานที่ต้องใช้ฝีมือช่าง เช่น ก๊อกแตก น้ำรั่ว น้ำไม่ไหล ไฟฟ้าดับ ไฟฟ้าช็อต น็อตหลุด

“น้องหน้าบ้าน” เป็นสามี – ภรรยาคู่หนึ่ง ที่ฉันยังไม่รู้เลยว่าน้องชื่ออะไร เพราะน้องเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ฉันออกจากบ้านขณะที่ฟ้ายังไม่สาง กลับบ้านมืดค่ำดึกดื่นแทบทุกวัน อารมณ์อยากผูกไมตรีกับใครแทบจะไม่มี ที่สำคัญน้องทั้งสองประกอบอาชีพรับเหมาก่อสร้าง มีลูกน้องวัยรุ่นเป็นสิบ ๆ คน ฉันไม่ค่อยคุ้นเคยแต่ที่รู้สึกดีๆ กับน้องทั้งสอง เพราะน้องจะคอยดูแล กำชับไม่ให้ลูกน้องทำอะไรที่ไม่สุภาพ ไม่ดีงามกับเพื่อนบ้าน เช่น น้องจะคอยบอกให้ลูกน้องเก็บเศษถุงขนม กระป๋องกาแฟ กระป๋องเบียร์ ให้ลงถังหน้าบ้านสะอาดสะอ้าน ไม่มีเสียงดังอะเอะโวยวาย ไม่มีการกินเหล้าเมาอาละวาด เช้าออกไปทำงานเย็นกลับบ้านเข้านอนเหมือนทุกๆ บ้าน ฉันเคยอยู่เงียบๆ ทำงานอย่างสุขสบายในเวลากลางคืนดึกๆ ก็ทำได้เหมือนปกติ ที่ดีกว่าเดิมคือรู้สึกเหมือนปลอดภัยเพิ่มขึ้น เพราะน้องจะชอบเปิดไฟหน้าบ้านให้สว่างไว้ทั้งคืน (ไม่เกี่ยวกับความประหยัด เพราะเป็นเรื่องของความปลอดภัย) บางคืนฉันไปเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล หรือมีธุระ ต้องกลับบ้านดึกมาก เมื่อมาถึงหน้าบ้าน (ไฟฟ้าอัตโนมัติที่สว่างเองเมื่อฟ้ามืด เสียบ่อยมาก เลยไม่ซ่อม รวมทั้งไฟของหมู่บ้านที่หลอดเสีย 2 ปีแล้วก็ไม่มีใครซ่อมให้) หน้าบ้านฉันจึงมืดสนิทในคืนที่ไร้เดือนและดาว แต่เมื่อน้องมาอยู่ น้องจะเปิดไฟสว่างไสวสาดส่องเข้ามาถึงบ้านฉันเต็มๆ และหลายครั้งที่สังเกต น้องจะเปิดไฟในบ้านเพิ่มและเปิดประตูออกมายืนที่ชานบ้านข้างบน ลักษณะส่อเจตนาดี เหมือนตื่นมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน (ฉันรู้สึกดีมากๆ)

ฉันยังมีคนข้างบ้านที่ดีๆ อีกมากมายหลายคน ในสังคมหมู่บ้านจัดสรร ของกรุงเทพมหานคร และฉันก็ยังมีเรื่องราวดีๆ ในชีวิตอีกมากมายที่อยากจะบอกเล่า และฝากบอกทุกคนว่าโชคดีจัง ที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย โชคดีที่มีโอกาสได้พบเจอคนดีๆ (คิดดี พูดดี ทำดี ชีวีมีสุข … มาสร้างพลังบวกให้ชีวิตกันเถอะ)

คนข้างบ้านที่ฉันกล่าวถึง มีคุณลักษณะของความเป็นคนไทย คือ มีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ใจบุญสุนทานมีสัมมาคารวะ รู้จักกาลเทศะ มีมารยาทสังคม มีจิตอาสาและปรารถนาดีกับทุกคน เพราะอย่างนี้ล่ะ ฉันถึงได้รักคนข้างบ้าน และหวังว่าคนข้างบ้านก็คงจะรักฉันด้วยนะ

…………………………………………………………………..

อัมพร ทานประสิทธิ์

18 กุมภาพันธ์ 2554

เขียนใน GotoKnow โดย อัมพร
ใน บันทึกเรื่องดีๆในชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #km valentine#ความรัก#ความเรียง#อัมพร ทานประสิทธิ์#เพื่อนบ้าน

หมายเลขบันทึก: 427029เขียนเมื่อ 18 กุมภาพันธ์ 2011 23:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (37)

แก้ว

เขียนเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2011 00:17 น. ()

ไม่เฉพาะคนข้างบ้านหรอกที่รักคุณ คนอ่าน อ่านจบแล้วยังรักเลย ก็คิดบวกขนาดนั้น แล้วจะติดตามอ่านเรื่อย ๆ ค่ะ

แก้ว

อัมพร