จงอธิบายว่าท่านจะใช้บารอมิเตอร์วัดความสูงของตึกระฟ้าได้อย่างไร

ข้อสอบฟิสิกส์ของมหาวิทยาลัย และคำตอบของนักศึกษาคนหนึ่ง
>โจทย์ข้อหนึ่งในข้อสอบวิชาฟิสิกส์ของมหาวิทยาลัยโคเปนเฮเกนมีดังนึ้
>
>"จงอธิบายว่าท่านจะใช้บารอมิเตอร์วัดความสูงของตึกระฟ้าได้อย่างไร"
>
>รู้จักกันนะครับ
>ว่าบาร์รอมิเตอร์นี่ก็คือเครื่องมือวัดความกดอากาศนั่นเอง
>(อธิบายเพิ่มเติมก็คงต้องบอกว่า
>อากาศนั้นมันมีน้ำหนักหรือมีแรงกดนั่นเอง
>และแรงกดของอากาศนั้นเมื่ออยู่ในระดับความสูงที่เปลี่ยนไป
>ความกดอากาศก็เปลี่ยนไปด้วย)
>
>นักศึกษาคนหนึ่งเขียนคำตอบลงไปว่า
>
>"เอาเชือกยาวๆ ผูกกับบารอมิเตอร์แล้วหย่อนลงมาจากยอดตึก
>แล้วก็เอาความยาวเชือกบวกความสูงบารอมิเตอร์ก็จะได้ความสูงของตึก"
>
>
> ฟังดูเป็นอย่างไรครับคำตอบนี้ ผมฟังครั้งแรกผมยังอมยิ้มเลยครับ
>แต่อาจารย์ที่ตรวจข้อสอบไม่นึกขันอย่างผมด้วย
>อาจารย์ตัดสินให้นักศึกษาคนนั้นสอบตก
>นักศึกษาผู้นั้นยืนยันต่ออาจารย์ที่ปรึกษาว่า
>คำตอบของเขาควรจะถูกต้องอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง
>และคำตอบของเขาก็สามารถพิสูจน์ได้ทางวิทยาศาสตร์
>ทางมหาวิทยาลัยจึงตั้งกรรมการชุดหนึ่งมาตัดสินเรื่องนี้
>และในที่สุดคณะกรรมการก็มีความเห็นตรงกันว่า
>คำตอบนั้นถูกต้องอย่างแน่นอน
>แต่เป็นคำตอบที่ไม่แสดงถึงความรู้ความสามารถทางฟิสิกส์ ดังนั้น
>เพื่อเป็นการแก้ข้อขัดแย้งที่เกิดขึ้น
>ทางคณะกรรมการจึงให้เรียกนักศึกษาคนนั้นมา
>แล้วให้สอบข้อสอบข้อนั้นอีกครั้งหนึ่งต่อหน้า โดยให้เวลาเพียง 6 นาที
>เท่ากับเวลาในการสอบข้อสอบเดิม
>เพื่อหาคำตอบที่แสดงให้เห็นถึงความรู้ทางด้านฟิสิกส์
>
>หลังจากผ่านไป 3 นาที นักศึกษาคนนั้นก็ยังนั่งนิ่งอยู่
>กรรมการจึงเตือนว่า เวลาผ่านไปครึ่งหนึ่งแล้วจะไม่ตอบหรืออย่างไร
>นักศึกษาหัวรั้นจึงตอบว่า เขามีคำตอบมากมายที่เกี่ยวกับฟิสิกส์
>แต่ไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะใช้คำตอบไหนดี
>และเมื่อได้รับคำเตือนอีกครั้ง
>นักศึกษาจึงเขียนคำตอบลงไปดังนี้
>
>ให้เอาบารอมิเตอร์ขึ้นไปบนดาดฟ้าตึกและทิ้งลงมา จับเวลาจนถึงพื้น,
>ความสูงของตึกหาได้จากสูตร H=0.5g*t กำลัง 2
>หรือถ้าแดดแรงพอ
>ให้วัดความสูงบารอมิเตอร์แล้วก็วางบารอมิเตอร์ให้ตั้งฉากพื้น
>แล้ววัดความยาวของเงาบารอมอเตอร์
>จากนั้นก็วัดความยาวของเงาตึก
>แล้วคิดด้วยตรีโกณมิติก็จะได้ความสูงของตึกโดยไม่ต้องขึ้นไปบนตึกด้วยซ้ำ
>
>หรือถ้าเกิดอยากใช้ความสามารถด้านวิทยาศาสตร์มากกว่านี้
>ก็เอาเชือกเส้นสั้นๆ มาผูกกะบารอมิเตอร์แล้วแกว่งเหมือนลูกตุ้ม
>ตอนแรกก็แกว่งระดับพื้นดิน แล้วก็ไปแกว่งอีกทีบนดาดฟ้า
>ความสูงของตึกจะหาได้จาก ความแตกต่างของคาบการแกว่ง
>เนื่องจากความแตกต่างของแรงดึดดูดจากจุดศูนย์กลางของมวล
>คำนวณจาก T = 2 พาย กำลัง 2 รากที่ 2 ของ l/g
>
>ถ้าตึกมีบันไดหนีไฟก็ง่ายๆ
>ก็เดินขึ้นไปเอาบารอมิเตอร์ทาบแล้วก็ทำเครื่องหมายไปเรื่อยๆ
>จนถึงยอดตึกนับไว้คูณด้วยความสูงของบารอมิเตอร์ก็ได้ความสูงตึก
>
>แต่ถ้าคุณเป็นคนที่น่าเบื่อและยึดถือตามแบบแผนจำเจซ้ำซาก
>คุณก็เอาบารอมิเตอร์วัดความดันอากาศที่พื้นและที่ยอดตึก
>คำนวณความแตกต่างของความดันก็จะได้ความสูง
>
>ส่วนวิธีสุดท้ายง่ายและตรงไปตรงมาก็คือ
>ไปเคาะประตูห้องภารโรง [ไม่มีผ้าเหลืองนะ] แล้วบอกว่า
>อยากได้บารอมิเตอร์สวยๆ ใหม่เอี่ยมสักอันไหม
>ช่วยบอกความสูงของตึกให้ผมทีแล้วผมจะยกให้.
>
>
>
>
>
>
>
>
> นักศึกษาคนนั้นคือ นีล โบร์
>ผู้ได้รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปีค.ศ.1922 ^^

[จันทร์เมามาย]

ได้ทบทวนความรู้ฟิสิส์เลยครับ

มาเอะใจอันท้ายนี่ละครับ 

ภารโรง [ไม่มีผ้าเหลืองนะ]

คุ้นๆ ว่าไม่ใช่ภารโรงไทยนะเนี่ย ส่งสัยนำเข้าจากญี่ปุ่น