ความสุขจากจดหมาย

ความสุขที่สร้างได้

ทุกวันนี้ เราติดต่อสื่อสารกันด้วยอีเมลกันมาก เพราะสะดวก รวดเร็ว จนการเขียนจดหมายลดน้อยลง ดิฉันเองก็เห็นว่าอีเมลดีกว่าจดหมาย ไม่ต้องเสียเวลา จนกระทั่งวันหนึ่งได้รับคำสั่งจากอาจารย์ให้เขียนจดหมายถึงคุณครูระดับใดก็ได้ เนื่องในวันครู โดยต้องส่งในรูปแบบกระดาษจดหมาย ตอนแรกที่ส่งดิฉันไม่ได้นึกอะไรมาก เพราะส่งโดยอีเอ็มเอส ทำให้ทราบว่าจะถึงพรุ่งนี้ช่วงบ่าย

แต่เมื่อถึงวันที่รอจดหมายตอบกลับ มันช่างยาวนานมาก รู้สึกเลยว่าคนสมัยก่อนนี่ อดทนและลำบากกันจริงๆ กว่าจะติดต่อกันได้ในแต่ละครั้ง สองวันก้แล้ว สามวันก็แล้ว จนวันที่ห้า วินาทีที่เห็นจดหมาย ดีใจมาก ในที่สุดสิ่งที่รอคอยก็ได้เสียที และเมื่อได้อ่านเนื้อความในจดหมาย ความรู้สึกแตกต่างกับการอ่านอีเมลมาก มันเป็นสิ่งที่จับต้องได้ และเห็นความตั้งใจของคนเขียนจริงๆ

ขนาดเรายังดีใจขนาดนี้ แล้วอาจารย์ที่ได้รับความระลึกถึงจากลูกศิษย์จะรู้สึกอย่างไร

ต่อไปตั้งใจว่าจะเขียนจดหมายถึงคนอื่นๆให้มากขึ้น เพราะเป็นความสุขเล็กๆที่เราสร้างได้ ที่สำคัญ จดหมายสามารถเก็บไว้แทนความทรงจำได้นานแสนนาน

[เบญจวรรณ]

ใช่ๆ เดี๋ยวนี้นะ แค่มีจดหมายถึงเรานะ เราดีใจสุดเลย