๖๘๕.เธอเป็นลูกศิษย์คนเดียวที่คิดถึงครู
เดือนมกราคมของทุกปีฉันไม่นึกถึงวันไหนเท่ากับ "วันครู" แม้ว่าจะมีวันปีใหม่หรือวันเด็ก เพราะวันปีใหม่มีคนทั่วโลกต่างให้ความสนใจเป็นพิเศษอยู่แล้ว ส่วนวันเด็กนั้นหากเป็นสมัยก่อนก็อาจรู้สึกเป็นพิเศษ แต่ภายหลังวันเด็กกลับกลายไม่ใช่ "วันเสาร์ที่ ๒" ตามที่ทุกคนเข้าใจ เพราะหลาย ๆ โรงเรียนจัดให้เด็กก่อนวันเสาร์ ความสำคัญจึงลดลง แต่ฉันให้ความสำคัญกับเด็กทุกคนและทุกวันมากกว่าเดิม
ฉันคิดอยู่ตลอดเวลาว่าจะเขียนบันทึกถึงครู ประกอบกับวันนี้โทรทัศน์ช่องหนึ่งได้เชิญชวนให้ทุกคนเขียนถึงครู เพื่อปลูกจิตสำนึกให้กับเด็ก ๆ มองเห็นคุณค่าของครู หันมาสนใจใฝ่เรียนใฝ่รู้กันมากขึ้น ทำให้ความตั้งใจของฉันได้หันมาเขียนบันทึกเสียที ตามที่คิดไว้จะเขียนถึงคุณครูทุกท่าน โดยไม่ต้องรอให้ถึงวันครู
"ครูของฉัน" เมื่อฉันเอ่ยถึงคุณครู เพื่อนมักจะย้อมถามฉันว่า "ทำไมเธอจึงจำได้ ฉันจำครูในวัยเด็กไม่ได้แล้วหละ นอกจากคุณครูที่สอนตอนโตแล้ว" เมื่อยามที่ได้โอกาสฉันจะไปเยี่ยมคุณครูของฉันที่มหาวิทยาลัย บางท่านก็เจอบางท่านก็ไม่เจอ ครั้งสุดท้ายไม่นานมานี้ฉันได้ไปเยี่ยมอาจารย์ที่สอนฉันในชั้นปริญญาโทท่านหนึ่งที่มหาวิทยาลัย อาจารย์ดีใจมากและกล่าวว่า "เธอเป็นลูกศิษย์คนเดียวในรุ่นที่คิดถึงครู" ส่วนอาจารย์ท่านอื่น ๆ อีกหลายท่านเรายังติดต่อกันอยู่ได้พบปะ ได้ร่วมงาน และส่งข่าวถึงกันเสมอ พระคุณของทุกท่านซาบซึ้งตราตรึงอยู่ในหัวใจไม่เคยลืม
บันทึกนี้จึงอยากจะเขียนความในใจ ของลูกศิษย์ที่มีครูให้ระลึกถึงพระคุณ คิดถึงคุณครูทุกท่านที่อบรมสั่งสอน ทำให้ฉันเกิดสำนึกดี นำคำสั่งสอนของคุณครูและจดจำนำแนวทางมาปฏิบัติในอาชีพเมื่อเป็นครูและการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น
คุณครูนงเยาว์ เจริญวงศ์ เป็นคุณครูสอนฉันเมื่อชั้นอนุบาล คุณครูดูเหมือนเป็นผู้เกษียณอายุแล้ว เพราะท่านมีผมสีขาวเต็มศีรษะแล้ว เมื่อไปถึงโรงเรียนฉันมักจะร้องไห้ ไม่อยากอยู่โรงเรียน อยากกลับบ้านไปหาพ่อแม่ วันอื่น ๆ ฉันจำไม่ได้ แต่จำได้เพียงครั้งนี้เท่านั้น "คุณครูนงเยาว์อุ้มฉันขึ้นนั่งบนตัก กอดและลูบหัวบอกฉันว่าอะไรก็จำไม่ได้ แต่ฉันหยุดร้อง และวันต่อมาก็หยุดร้องไห้ เมื่อไปถึงโรงเรียนก็อยากไปหาคุณครูนงเยาว์เท่านั้น" ฉันจดจำท่าทางของคุณครูไม่ว่าจะเดินหรือนั่ง ใบหน้าของคุณครูยิ้มอิ่มเอิบ
ฉันย้ายโรงเรียนไปขึ้นชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ มีคุณครูผู้ชายชื่อ "คุณครูบุญรัตน์ อานุภาพ" ท่านมีรูปร่างผอม สูง มีท่าทางเก้งก้าง ขี่จักรยานล้อโต ๆ มาโรงเรียน เวลาอยู่ในห้องเรียน "คุณครูจะเดินดูนักเรียนทุกคนอย่างทั่งถึง วันหนึ่งท่านบอกให้ฉันเขียนตัวหนังสือให้มีหัวกลม ๆ โต ๆ และจับมือฉันเขียนด้วย และที่สำคัญฉันเขียนคำว่า เมฆ เป็น เฆม คุณครูได้นำฉันออกไปนั่งที่โต๊ะครู เขียน ม ม้า และ ฆ ระฆัง จนคล่องแล้วสอนให้สะกดใหม่" คุณครูไม่เคยนั่งอยู่บนโต๊ะแบบวางมาดให้ฉันเห็นเลยสักครั้งเดียว เวลาครูตรวจงาน คุณครูจะยกเก้าอี้ตามไปนั่งข้าง ๆ นักเรียนเสมอ และเวลาเล่นเกมคุณครูจะไม่ทำตัวเป็นผู้ตัดสินแต่คุณครูจะร่วมเล่นกับนักเรียน
ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๒ และ ๓ มีคุณครูคนเดียวคือ "คุณครูศรีพรรณ เชื้ออินต๊ะ" คุณครูน่ารักมาก ขี่จักรยานมีเสียงดังติ๊ก ๆ แต่งตัวสวย นุ่งกระโปรงยาว ใส่เสื้อสีขาว สีชมพู สีเหลือง สีฟ้าอ่อน ๆ และมีผมดัดเป็นลอน ๆ แต่คุณครูยังไม่แต่งงานเพราะเป็นนางสาว "คุณครูใจดี พูดเบา ๆ กับนักเรียน บทเรียนที่ฉันได้กับคุณครูคือ ฉันเขียนตัวหนังสือหัวเข้า หัวออก และเขียนกลับกัน บางตัวก็ไม่มีหัว เพราะดูจากกระดานไม่ชัด คุณครูบอกพ่อว่าควรไปตรวจอาจเป็นสายตาสั้น ที่สำคัญฉันถูกครูลงโทษให้คัดคำว่า ควร โกรธ ประโยชน์ คำละ ๑ หน้า เพราะฉันสะกดผิดเป็นครว โกธร ประโยนช์" ตั้งแต่นั้นมาจึงไม่เขียนผิดอีก และสายตาสั้นจริง ๆ เหมือนที่ครูสงสัย แสดงว่าคุณครูให้ความสนใจนักเรียนอย่างทั่วถึง รวมทั้งสังเกตกิริยาของฉันด้วย
ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ คุณครูสวยสมชื่อ "คุณครูเรือนแก้ว คำระนันท์" สวยคนละแบบกับคุณครูคนก่อน การเรียนของฉันกพอไปวัดไปวาได้ ไม่ทำให้ครูหนักใจ เพราะครูสมัยนั้นสอนทุกวิชาในห้องเรียนของตนเอง มีวันหนึ่งฉันเก็บกระเป๋าตังค์ของผู้ปกครองได้มีตังค์ ๑๐๐ บาทและเหรียญอีกส่วนหนึ่ง ฉันนำไปส่งครู "รุ่งเช้าต่อมาคุณครูและครูใหญ่ไปยืนประกาศหน้าเสาธงชื่นชมว่าฉันเป็นเด็กดี แม้ไม่มีรางวัลหรือสิ่งของอะไรมอบให้ แต่มันมีคุณค่าที่ประทับใจมาจนทุกวันนี้" ฉันจึงเชื่อมั่นว่าสิ่งของรางวัลใด ๆ ไม่มีคุณค่าเท่ากับการแสดงออกด้วยใจจริง เหมือนกับที่ฉันเคยอ่านหนังสือฝรั่งเล่มหนึ่งว่า "คำชมของครูทำให้หนูเป็นคนดี"
ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๕ คุณครูชื่อเหมือนในหนังสือเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ "คุณครูเรณู วุฒิการณ์" ฉันเริ่มเป็นเด็กโต สามารถจดจำเหตุการณ์ได้มากขึ้น คุณครูท่านนี้เป็นคนสวย น่ารัก ยิ้มแก้มปริสวยใสทุกวัน "วันหนึ่งเพื่อนของฉันเป็นไข้ และอาเจียนออกมาในห้องเรียน คุณครูไปโอบกอด มือและแขนประคองเพื่อนด้านหนึ่ง และมืออันเรียวงามของครูอีกข้างหนึ่งรองรับอาเจียนจากปากของนักเรียนโดยไม่รังเกียจ ไม่เช่นนั้นอาเจียนจะพุ่งกระจายไปใส่นักเรียนคนอื่น ๆ" คุณครูไม่เคยรังเกียจแม้กระทั่งอาเจียนของลูกศิษย์ ฉันประทับใจและนำแบบอย่างมาปฏิบัติโดยไม่แสดงรังเกียจกับนักเรียนของฉัน เมื่อฉันเป็นครู
ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ คุณครูท่านนี้สวยแบบอ่อนหวาน เรียบ ๆ ไม่แต่งหน้า "คุณครูแพรวพรรณ มะโนสุมนา" ชอบแต่งกายด้วยผ้าดอก สีสันอ่อนหวาน กระโปรงบานเพราะคุณครูเก่งเรื่องการทำอาหาร สอนวิชางานบ้านและการฝีมือทุกอย่างด้วย "คุณครูจับได้ว่าฉันแอบขโมยการฝีมือที่สำเร็จแล้วของคุณแม่ ไปส่งครู แทนที่ฉันจะถูกลงโทษ แต่คุณครูถามฉันว่า จะให้บอกคุณแม่หรือไม่" เมื่อคุณแม่ทราบฉันจึงได้นำตัวไปเยี่ยวยา เติมเต็มในความวิปริตทางจิตใจชั่วคราว และไม่ทำแบบนั้นอีก เพื่อน ๆ ก็ไม่ทราบพฤติกรรมที่ฉันทำลงไป แบบอย่างนี้ฉันได้นำมาปฏิบัติกับนักเรียนของฉันด้วยคือ "การรักษาความลับของลูกศิษย์" อันเป็นจรรยาบรรณของครูอีกข้อหนึ่งด้วย
ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๗ คุณครูที่เปลี่ยนแปลงฉันแทบทุกอย่าง "คุณครูวีรชัย สายยนต์" คุณครูสอนดนตรีไทยด้วย ส่วนฉันย่างเข้าสู่ระยะเริ่มต้นของวัยรุ่น และไม่ชอบแสดงออก แต่อย่างไรนักเรียนทุกคนต้องสอบผ่านการเล่นดนตรีไทยอย่างชำนาญการ ๑ อย่าง และร้องเพลงไทยเดิมให้ได้จังหวะอีก ๑ เพลง โดยแสดงให้เพื่อนทั้งชั้นตัดสินว่าผ่านหรือไม่ผ่าน "คุณครูคงสังเกตว่าฉันสนใจซออู้ คุณครูได้สอนให้ฉันนอกเวลาวันละ ๓๐ นาที โดยสอนแตกต่างกับเพื่อน ทีละขั้นตอน เพราะฉันเรียนการสอนในห้องเรียนตามโน้ตไม่ได้ ส่วนเพลงฉันเลือกเพลงลาวคำหอม คุณครูให้ฉันฝึกร้องทีละวรรค เพิ่มเป็นทีละท่อน จนสามารถสอบผ่านหน้าชั้นได้หวุดหวิด และสามารถเล่นซออู้ได้ ทำให้ฉันมีความมั่นใจในการกล้าแสดงออก" ฉันได้นำแบบอย่างของคุณครูมาใช้กับนักเรียนของฉัน และมีความเชื่อว่า "ทุกอย่างฝึกได้ แม้กระทั่งการกล้าแสดงออกที่ทุกคนเห็นว่าเป็นเรื่องยาก"
"คุณครูวีรชัย" ไม่เคยตำหนิติเตียนนักเรียน ตอนที่ฉันฝึกกับคุณครูท่านพูดให้กำลังใจตลอดเวลา แม้ว่าฉันจะหมดความอดทน ทำให้มีกำลังใจฝึกขึ้นมาอีก ก่อนที่จะเล่นหน้าชั้นแบบเดี่ยว ๆ คุณครูได้เรียกเพื่อนมา ๖ คน เป็นผู้ชมและตัดสินว่าฉันเล่นได้ดีแล้ว จึงไม่แปลกใจเลยว่า "ลูกศิษย์ของคุณครูวีรชัยเล่นดนตรีไทยเป็นและร้องเพลงไทยเดิมได้ทุกคน" ขอยกย่องว่า "คุณครูผู้มีจิตวิญญาณอันสูงส่งหาที่เปรียบไม่ได้"
หลังจากที่ฉันขึ้นชั้นมัธยมศึกษาแล้ว การพบคุณครูที่สอนระดับประถมลดลง แต่การระลึกถึงเพิ่มขีดจำกัดขึ้น เมื่อเติบโต และพบเจอสถานการณ์ที่ผ่านเข้ามาหรือมีปัญหา แบบอย่างรวมทั้งการได้รับอบรมสั่งสอนถูกนำมาใช้ ฉันจึงมีความเชื่อว่า "การอบรมของครูไม่เพียงแต่เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเท่านั้น เมื่อถึงเวลาจิตสำนึกจะเกิดขึ้นเอง ไม่อยากให้ครูปล่อยปะละเลยการอบรมนักเรียนคู่ไปกับการสอนทางวิชาการ และเชื่อว่าทุกอย่าง ทุกคนสามารถฝึกได้อาจจะแตกต่างเรื่องเวลา บริบทแวดล้อม และความแตกต่างระหว่างบุคคล" และมีความเชื่อว่า "ครูคือแบบอย่าง" ที่ดีงามของลูกศิษย์อย่างแท้จริง
ด้วยความสำนึกในพระคุณของ "คุณครูทุกท่านที่กล่าวมา" ไม่ว่าคุณครูจะอยู่ที่ไหน แต่ขอเรียนว่า "คุณครูอยู่ในดวงใจของศิษย์เสมอ" คุณครูเป็นผู้สร้างโลกใหม่ให้กับลูกศิษย์ ขอจดจำและระลึกถึงพระคุณตลอดไป
แม้ว่าวันนี้ ฉันไม่ได้ทำหน้าที่เป็นคุณครูของนักเรียนแล้ว แต่ฉันมีความสำนึกรักต่อคุณครูทุกท่านอยู่เต็มหัวใจและขอเป็นกำลังใจให้กับ "คุณครูดีศรีแผ่นดินทุกท่าน" ที่มีจิตวิญญาณเพื่อเด็ก ด้วยความศรัทธาอย่างจริงใจค่ะ
ความเห็น (36)
ศิษย์ที่ดีเพราะมีครูผู้สั่งสอน สิ่งสะท้อนว่าครูดีที่สอนเขา
คุณค่าครูดูที่ศิษย์แล้วคิดเอา ศิษย์โง่เขลาชั่วช้าครูว่าไง
ความทรงจำสุดยอดเลยค่ะพี่คิม
ครูสมัยก่อนจะเคี่ยวเข็ญและใส่ใจเด็กแต่ละคนอย่างมากถึงมากที่สุด เพราะฉะนั้นเราจะจำครูที่สอนเราได้อย่างแม่นยำและประทับใจ....
ยิ่งเราได้ทำกิจกรรมกับครูท่านไหนมากเรายิ่งรักและเคารพครูคนนั้นเป็นพิเศษ
ไม่ว่าครูจะยังอยู่หรือจากไป...เราก็ยังรำลึกถึงและไม่ลืมพระคุณของท่านนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ครูคิม
อ่านแล้วปประทับใจคุณครูทุกท่านที่กล่าวมาค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวความทรงจำดีๆนี้ค่ะ
ฝากกล้วยไม้มาให้ด้วยความเคารพพี่ครูคิมในโอกาสวันครูพรุ่งนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะพี่คิม
บันทึกนี้น่ารักมากค่ะ อ่านแล้วประทับใจ เรื่องราวในอดีตของป้าคิม จัง เลยนะคะ...
หนูนัดกับเพื่อนๆสมัยอนุบาลเหมือนกันค่ะว่าจะไปกราบคุณครูจารุวรรณ
พลสุวรรณ ที่เราเรียกชื่อเล่นของท่านจนติดปากว่า ครูจ๋า ...ในอดีตเป็นครูสาวโสด พักอยู่บ้านพักครู ครูมักชวนหนูไปนอนเป็นเพื่อนบ่อยๆ และที่จำไม่ลืมคือ ครูจะพารำเพลงงามแสงเดือน ทุกครั้งที่ไปนอนกับครู....
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปสามสิบกว่าปี
....หนูอยากบอกครูจ๋า ว่า ลูกศิษย์คนนี้ยังรัก เคารพ และคิดถึงครูเสมอค่ะ
...ขอบคุณบันทึกน่ารักของพี่คิมอีกครั้ง และเป็นแรงบันดาลใจให้หนูต้องไปนั่งทบทวนถึงชื่อคุณครูในวัยประถมค่ะ...
มาระลึกถึงพระคุณครูด้วยคนค่ะ
วันครูปีนี้น้องอิงค์จะครบ 6 ปีแล้วค่ะป้าคิม
- คุณครูในดวงใจแท้จริง เพราะพี่ครูคิมจำชื่อท่านได้ทั้งหมดเลย แถมยังจำรายละเอียดต่างๆไ้ด้อีกด้วย..ศรัทธาต่อวิชาชีพครูเสมอครับ
- ขอบคุณประสบการณ์ดีๆ สำหรับวันครูในปีนี้ครับ
สวัสดีครับคุณครูคิม
ขอคารวะในความเป็นครูดีในดวงใจของคุณครูครับ
ขอบคุณสาระที่นำมาแบ่งปันครับ
สวัสดีค่ะพี่คิม
- อ่านบันทึกของพี่คิมแล้ว คิดถึงคุณครูสมัยเรียนประถมจังเลยค่ะ
- เท่าที่ทราบ เมื่อตอนกลับบ้านครั้งหลังสุด ท่านได้ลาลับโลกไปเกือบหมดแล้ว
- ไม่ค่อยได้ไปกราบท่านแล้วหล่ะค่ะ แต่ก็ระลึกถึงทุกท่านเสมอ ๆ
- โดยเฉพาะวันครูทีไร ก็จะคิดถึงมากเป็นพิเศษ
- ส่วนคุณครูที่สอนในระดับมัธยม ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมไม่ผูกพัน คิดไม่ค่อยออกเลยค่ะว่าเรียนกับท่านใดบ้าง
- อาจจะเป็นเพราะเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัด เด็กมาก เราเลยไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับคุณครูมากนัก
- ขอบพระคุณที่นำเรื่องของครู มาแบ่งปันค่ะ
- พรุ่งนี้พี่คิมไปร่วมพิธีวันครูหรือเปล่าคะ
สุขสันต์วันครูค่ะพี่ครูคิม
- มีความสุขที่ได้ระลึกถึงครูในอดีต
- ภูมิใจที่ได้เป็นครู
- ป่านนี้คงมีคนคิดถึงเราบ้างละนะ อิๆๆ
ดอกไม้บูชาครู
สวัสดีค่ะคุณวิโรจน์ พูลสุข
ปีนี้รัฐบาลได้ให้ความสนใจครูเป็นพิเศษนะคะ แต่สังคมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจครูสักเท่าไร ถือเอาความผิดของบุคคลมาประเมินครูทั้งหมด มันไม่ยุติธรรมเลยนะคะ
ผลผลิตของครูคือเด็กและเยาวชน ครูในปัจจุบันต้องต่อสู้ทุกวิถีทางเพื่อเด็ก อนาคตของเด็ก และส่งผลถึงความอยู่รอดของสังคม
ขอขอบคุณค่ะที่มาเพิ่มเติม แลกเปลี่ยน
สวัสดีค่ะน้องkrugui Chutima
วันนี้ตั้งใจมากค่ะที่จะเขียนเล่าเรื่อง "พระคุณ" ของครู ตอบเม้นท์แล้วจะขึ้นบันทึกถึงครูมัธยมค่ะ
พี่คิมจำคุณครูได้ทุกท่าน หากเล่าอย่างละเอียดต้อง...บันทึกละ ๑ ท่านได้มั้งคะ จริงเหมือนน้องพูดเลยค่ะยิ่งเราได้ทำกิจกรรมกับครูท่านไหนมากเรายิ่งรักและเคารพครูคนนั้นเป็นพิเศ
แต่คุณครูทุกท่านมีพระคุณต่อเรา การที่จะให้กับศิษย์นั้น เป็นลักษณะพิเศาและจิตวิญญาณของความเป็นครูค่ะ
สวัสดีครับ ครูคิมที่เคารพรัก
ผมขอมอบบัตรอวยพรให้ความรักและห่วงใย และเคารพเสมอ
สวัสดีค่ะพี่
ขอบคุณหนังสือ "คำตอบหลวงปู่ชา" พึ่งได้รับยังอุ่นๆอยู่เลย
คิดถึงครูจังเลยพี่ ขอบคุณบันทึกดีๆที่มีให้อ่านประจำ
ไม่ผิดหวังที่แวะมา.......ชอบนะคะ
กราบสวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้คุณครูป้าคิมและครอบครัว มีความสุข สมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนาครับ ด้วยความเคารพ : น้องกู๊ดดี้
กู๊ดดี้ก็เป็นอีกหนึ่ง ที่คิดถึงคุณครูป้าคิมเสมอนะครับ..
ชอบมากครับ บันทึกนี้
ยิ่งครูตัวจริงเขียนด้วย
แรงบันดาลใจของผมบังเกิดด้วยครับ
คุณครูคิมเขียนเล่าได้น่าประทับใจในความเป็นครูของคุณครูทุกท่านที่เอ่ยนามมา เชื่อว่าคุณครูดีๆที่มีจิตวิญญาณแห่งความเป็นครูยังมีบนแผ่นดินไทยอีกมากมาย หากเราได้ช่วยกันให้กำลังใจคุณครู ให้เมล็ดพันธุ์แห่งความเป็นครูเพื่อศิษย์ที่มีอยู่ผลิบานแตกหน่อก็เป็นการช่วยสังคมได้มากนะคะ
คุณครูคิมแม้จะไม่ได้เป็นครูในระบบแต่วิญญาณของความเป็นครู เป็นผู้ให้ ผู้มีใจเอื้อเฟื้อช่วยเหลือเด็กๆยังมีเต็มเปี่ยมและก็เห็นคุณครูคิมก็ยังทำงานเกี่ยวกับเด็ก เยาวชนอยู่ดี และอาจเป็นการทำที่มีความสุขกว่าเดิมมากเพราะไม่มีกรอบมาบีบรัดใช่มั้ยคะ
อ่านแล้วประทับใจจริงๆค่ะ
ดิฉันก็ยังพอจำคุณครูที่สอนตั้งแต่ประถมพอได้บ้างเป็นบางท่าน
ส่วนครูที่สอนในระดับปริญญาตรี โท ก็จะจำได้ส่วนมากค่ะ
ปัจจุบันมาได้มาประกอบอาชีพครูเอง
เวลามีลูกศิษย์โดยเฉพาะที่จบทำงานไปแล้ว
ยกมือไหว้สวัสดีทักทาย
เข้าใจถึงความรู้สึกของอจ.ของคุณครูคิม
ที่เป็นบันทึกบทนี้เลยค่ะ..
สวัสดีค่ะครู
แวะมาก่อนมาวันครูนิดหน่อย
ด้วยความระลึกถึงค่ะ
สวัสดีค่ะน้องถาวร
พี่คิมจำคุณครูได้ทุกคนค่ะ บันทึกนี้เขียนเฉพาะครูปจะจำชั้นนะคะ ยังมีต่ออีก ครูระดับมัธยมและมหาลัยมีอีกหลายท่านที่อยากจะกล่าวถึง และอยากให้ถึงวันครูเร็ว ๆ ค่ะ
ที่ผ่านมาเขียนไว้ในสมุด คราวนี้มีโอกาสได้เขียนในบันทึกผ่านบล็อก เรามาเขียนถึงครูกันเถอะน้องอุ้ม
สวัสดีค่ะน้องปิ่นธิดา
เรามาเขียนถึงคุณครูกันเถอะน้อง อย่างน้อยทุกคนก็มีครูในดวงใจกันอยู่แล้ว พี่คิมยังจะต้องเขียนต่ออีกค่ะ
แม้ว่าคุณครูบางท่านอาจจะจากพวกเราไปแล้ว แต่ความดีงาม ให้มีความเป็นคุณครูอยู่ในหัวใจของพวกเราเสมอนะคะ
สวัสดีค่ะน้องพิกุล
คุณครูต๋อมเป็นอย่างไรบ้างคะ ขอเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
วันพรุ่งนี้ป้าคิมจะเขียนบันทึกถึง "ครบรอบวันเกิดน้องอิ้งค์นะคะ"
ขอให้มีความสุขและเป็นเด็กดีค่ะ
| สวัสดีค่ะน้องธนิตย์ สุวรรณเจริญ |
พี่คิมจำชื่อคุณครูได้ทุกท่านค่ะ เพราะกลับบ้านตอนเย็นครอบครัวจะคุยถึงคุณครูและทบทวนบทเรียนเสมอ ๆ ค่ะ อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ให้จำค่ะ
รายละเอียดต่างๆ บางท่านถูกพี่คิมบันทึกไว้ในไดอารี่ค่ะ เป็นความรัก ความผูกพันและจดจำรำลึกจริง ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณบินหลาดง
เรามาเขียนถึงคุณครูกันเถอะนะคะ ทุกคนมีครูในดวงใจกันทั้งนั้น การอบรมสั่งสอนจากครู และแบบอย่างทำให้นำมาแก้ปัญหาได้ค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้น้องในการอบรมและสั่งสอนเด็ก ๆ นะคะ
สวัสดีค่ะน้องอิงจันทร์
พี่คิมเรียนโรงเรียนเอกชนค่ะ จำคุณครูได้ทุกท่านค่ะ และนักเรียนก็เยอะนะคะ เป็นโรงเรียนเอกชนที่มีนักเรียนแน่นค่ะ ห้องเรียนละ ๕๐ กว่าคน
เพราะเป็นคนเรียนอ่อน จึงถูกเอาใจใส่จากครูมากกว่ามั้งคะ คนเรียนเก่งเขาก็ดูแลตัวเองได้ อาจจะผ่าน ๆ ไป
แต่เวลาเราไปเลี้ยงรุ่น เราก็จำครูได้กันทุกคน คุยถึงคุณครูสนุกและมันมากค่ะ พี่คิมจะเขียนต่อค่ะ มาอ่านอีกนะคะ
สวัสดีค่ะน้องดาวเรือง
ขอขอบคุณค่ะ
ยังอิจฉาคนเป็นคุณครูในระบบอยู่นะคะ จะได้ไปฉลองวันครูกัน ส่วนพี่คิมขอเป็นกำลังใจให้ที่บ้านนะคะ
ขอให้น้องสอนเป็นครูเพื่อเด็กนะคะ
สวัสดีค่ะนาย ฐานิศวร์ ผลเจริญ
มาเป็นชุดเลย ขอขอบคุณค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้มีความสุขกับการเรียนการสอนนักเรียนนะคะ อย่าลืมแวะมาอ่านคุณครูที่สอนตอนมัธยมนะคะ
สวัสดีค่ะน้องวิไล บุรีรัตน์
ขอขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน
เป็นกำลังใจให้พี่คิมฝึกเขียนต่อไปค่ะ
พี่คิมขอเป็นกำลังใจให้น้องสอนนักเรียนอย่างมีความสุขนะคะ
สวัสดีค่ะน้องgoody krub
ป้าคิมไม่เจอน้องหลายวัน โตขึ้นมากเลยนะคะ แถมมีแววหล่อเอาการเสียด้วย ขอขอบคุณที่มาส่งกำลังใจให้ป้าคิม
ตอนนี้ป้าคิมไม่มีอาชีพแล้วค่ะ อยู่บ้านธรรมดา แต่ก็ยังคิดถึงน้องและคุณแม่เหมือนเดิมค่ะ
สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ
ยายคิมดีใจที่น้องทิมดาบแวะมาส่งกำลังใจให้ยายคิมค่ะ ยายคิมแก่แล้วมักเป็นธรรมดาของการเล่าเรื่องย้อนอดีตค่ะ
อย่าลืมแวะมาอ่านตอนต่อไปอีกนะคะ
สวัสดีค่ะคุณนายดอกเตอร์
ในประเทศไทยยังมีครูดี ๆ อีกมากค่ะ ที่เขาบอกว่าปิดทองหลังพระ ซึ่งทรหดอดทนสู้รบกับความไม่รู้ของเด็กน้อย และต่อสู้กับปัญหาสังคมที่ติดตามมา
คุณครูเหล่านี้หลายท่าน ไม่มีตำแหน่งทางวิชาการ ไม่เขียน ไม่ขอ แต่ท่านมุ่งปลูกปั้นเด็กอย่างเดียวค่ะ
คราวหน้าหากมีการประเมินที่ตัวเด็กจริง ๆ คงจะเป็นโอกาสของครูดี ๆ อีกเยอะเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกุลมาตา
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ขอขอบคุณที่มาแลกเปลี่ยนให้กำลังใจค่ะ
อาจารย์ท่านสอนพี่คิมตอน ป.โทค่ะ ท่านดีใจมากที่พี่คิมไปกราบและกอดท่าน คุยเกี่ยวกับสารทุกข์สุกดิบเหมือนยังเป็นนักเรียนของท่านเดิม ๆ
อาจารย์หลายท่านยังพบกันในนี้ ในfb และได้ร่วมงานกันก็มี และบางท่านก็ยังมีเมล์ส่งข่าวหากันอยู่ค่ะ
ส่วนคุณครูที่สอนในวัยเด็กไม่ได้เจอกันแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะคุณเพชรน้อย
ขอขอบคุณค่ะ
สำหรับความคิดถึง และมาร่วมกันรำลึกถึงพระคุณครูค่ะ
สวัสดีค่ะคุณครูภาทิพ
ขอขอบคุณคุณครูภาทิพย์ค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้การสอนเด็กอย่างมีความสุขนะคะ
อ่านเรื่องคุณครู ของคุณครูคิมแล้ว
ประทับใจในความดีความงามของคุณครูคิมที่ยังคิดถึงคุณครูของคุณครูคิมอยู่เสมอๆ
เลยคิดได้ว่าเคยเขียนเรื่องเกี่ยวกับคุณครูเหมือนกัน
ชื่อเรื่องว่า สายสมรนอนเถิดพี่จะกล่อม ที่เขียนไว้ เพราะเพื่อนร่วมชั้นขอมา
บอกช่วยเขียนให้หน่อย เพราะเรื่องจะสูญหายไปหมดแล้ว
เรื่องอย่างนี้เวลาประชุมรุ่น ต้องนำมาเล่าสู่กันฟัง
เป็นที่ครื้นเครงครับ
สวัสดีค่ะคุณคนบ้านไกล
กำลังจะเขียนถึงคุณครูที่สอนชั้นมัธยมค่ะ อาจจะเขียนได้ละเอียดกว่า เพราะมีไดอารี่อ้างอิงมากมายค่ะ
เวลาไปเลี้ยงรุ่น พวกเราก็จะเริ่มต้นย้อนอดีตกันอย่างไร้ขีดจำกัด บางเรื่องก็น่ารัก ไม่ค่อยกล่าวถึง ส่วนมากจะกล่าวถึงเรื่อยเห่ย ๆ น่าอายค่ะ
เสียดายที่รูปภาพเก่า ๆ หายตอนย้ายบ้านกลับจากขอนแก่นมาพิษณุโลกค่ะ สิ่งของสูญหายไปเยอะเลยค่ะ รูปพ่อแม่ รูปตอนวัยเด็ก ๆ หายไปหมดเลยค่ะ
จะเข้าไปอ่านบันทึกนะคะ