สายสัมพันธ์อันได๋อ้าย มาผูกสายด้วยความห่วง
ส่วนความหวงเป็นบ่ได้ ย่านคนไกล้เผิ่นซักถาม
ในทุกยามคิดฮอดหน้า อยากโทรหาเอาเสียงส่ง สิ่งที่คงพอเฮ็ดได้
คือฝากใว้แค่อักษร
ส่งบทกลอนแทนเสียงเว้า วาดภาพเหงาออกเป็นสื่อ นี่หล่ะคือคนฮักอ้าย
บ่หมายอ้างเป็นอย่างแฟน
หวังเพียงแขวนคำฮักเจ้า ในซอกเงาความหมองหม่น น้ำตาปนความเจ็บช้ำ
กะยังย้ำฮักเสมอ
กรรมหยังเด้อนำฮักอ้าย บ่เคยหายจากความห่วง ฮู้เต็มทรวงผู้ยืนข้าง
คนอย่างน้องได้แค่เงา
บ่เรียกเอาหยังเด้อจ้า เพียงเมตตาถ้าคิดต่อ กะแค่ขอข้อความอ้าย
ยามหายหน้าว่าคิดถึง
บ่อาจหึงบางมื้อให้ บ้างน้อยใจบ้างยิ้มส่ง บ่ประสงค์เพียงบอกไว้
ว่าใจนี้ลืมอ้ายบ่เป็น
แวะมาอ่านผญาซึ้ง ๆ พร้อมกับกำลังใจหอบใหญ่ ๆ จ้า