นิทานที่ 10 หมอทวาย

 

 

ยังมี เมืองใหญ่กว้าง            พระยานั่งมานาน

     หอโฮงหลวง                  เก่าซราศรีเศร้า

พระจึ่ง จำคนเอิ้น                หมอทวายลงเลข*

ให้หา ยามฤกษ์มื้อ              ปุนสร้างเปลี่ยนแทน

 

หมอทวาย เกณฑ์เลขตั้ง      วันฤกษ์มงคุล

     เตโชแข็ง                      โซคซัยคูณค้ำ

ให้ปลุก ดึงเสาขึ้น                วันเสาร์รวยฮั่ง

     เสาทุกต้น                     สิเป็นก้อนท่อนคำ

 

พอเมื่อ เถิงฤกษ์แล้ว           นายซ่างลงเสา

หมอพราหมณ์ขาว              ลั่นเสียงตีฆ้อง

     เนืองนันก้อง                 คนเกณฑ์มาซ่อย

หลายขวบ เดือนถ่ายซ้อน    โฮงเหลื้อมใหม่งาม

 

พระยา แนมค่ำเซ้า             เสาสิเปลี่ยนเป็นคำ

     นานแฮมปี                    ก็หากยังเป็นไม้

กูก็ เจ็บใจแค้น                   หมอทวายเว้าล่าย*

จึ่งสั่ง เพชฌฆาตฆ่า            คนเว้าบ่จริง แท้แล้ว

 

กล่าวเถิง เฒ่าฮับใช้            เนาอยู่อุทธิยาน

เห็นกล้วย เต็มสวนหลวง      เกิดเป็นคำเหลื้อม

มันจึ่ง เอาเมือไหว้               ทูลถวายพระใหญ่

     เห็นหมากกล้วย             เลยถามส้อที่มา

 

ผู้ข้า ปลุกปลูกกล้วย            ยามฤกษ์มงคุล นั้นแล้ว

ฆ้องลั่นเสียง คราวใด           ก็ปลูกลงคราวนั้น

     เต็มสวนกว้าง                เครือคำเดียระดาษ

     พระเดชกล้า                 สวนกว้างจึงเกิดคำ พระเอย

 

กูนี้ ใจถ่อยฮ้าย*                  ปลิดชีพหมอทวาย

     เห็นจุดเดียว                 บ่ฮ่ำเฮียนหลายด้าน

อัตตะ ในตัวแท้                  เสียขุนเสียไพร่

     ใจม่อตื้น*                     ประชาฮ้อนคอบกู นี้แล้ว

 

กูควร คิดถี่ถ้วน                 หาเหตุหาผล

อิงกฏเกณฑ์เวลา              ไตร่ตรองตรงแจ้ง

วางแผนผิด เสียบ้าน         เสียเมือง เสียชาติ

พระยา ครองไพร่ฟ้า          หาฆ่าแต่คน เป็นหรือ?

(13 ตุลา 2010) 

* หมอทวาย - โหร

* เว้าล่าย - พูดโกหก

* ถ่อยฮ้าย - โหดร้าย

* ใจม่อตื้น - ใจง่าย