ผึ้งกับดอกไม้
ผึ้งกับดอกไม้
เห็นผึ้งน้อยลอยลมดมดอกไม้
ด้วยหวามไหวหวังถวิลกลิ่นหอมหวาน
จนหลงลืมดื่มด่ำสุขสำราญ
ยิ่งหอมนานหวานนักสลักใน
ประเด็นหนึ่งผึ้งแสวงเพราะแรงหิว
จึงร่อนลงตรงทิวปลิวไสว
มีดอกไม้หลายแหล่งยังแกว่งไกว
มีดวงใจผึ้งอยู่เป็นคู่เคียง
แม้บานซ่อนซุกซุ่มในมุมสวน
ทั้งหมดล้วนรำไรไกลปืนเที่ยง
สงบถ้อยน้อยคำไร้สำเนียง
ใกล้วังเวียงเถียงนาหรือป่าดง
ดอกไม้บานนานมาเรียกหาผึ้ง
ร้อยรัดรึงตรึงจิตพิศวง
เป็นของคู่ชูเหตุเจตน์จำนง
ผึ้งไม่หลงดอกไม้ไม่เคยมี
เปรียบดอกไม้คล้ายเป็นเช่นหนังสือ
คนอ่านคือผึ้งหลงในดงสี
ทั้งหลงรสปลายลิ้นด้วยยินดี
หลงวลีเรียงรักอักขรา
สวนหนังสือสว่างไสวอันไพศาล
มีนักอ่านทุ่มแรงแสวงหา
เลือกรสศิลป์กลิ่นสีที่ศรัทธา
ตราบจนกว่าชีวินจะสิ้นลง
โสภณ เปียสนิท
39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ 77110
ความเห็น (28)
อรุณสวัสดิ์ค่ะอาจารย์ มาอ่านกลอนได้เห็นภาพธรรมชาติและวิถีอันงดงาม ขอบคุณค่ะ :)
สุขสันต์วันเด็ก อยากจะชวนไปดูแบบอย่างของอดีตเด็กที่ http://gotoknow.org/blog/somdejmas/418627
เรียนคุณปูครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันในวันเด็ก ขอให้เด็กทุกคนเป็นคนดีทั้งโลกเลยนะครับ
ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วสบายใจ คลายเครียดในวันหยุดค่ะ
เรียนคุณเบดูอินครับ
ยินดีที่แวะมาครับ วันนี้พาเด็กไปเที่ยวที่ไหนมาบ้างครับ
เรียนคุณสุภาครับ
เรื่องผึ้งมาจากที่เห็นชาวเรา g2k รวมทั้งผมเองด้วย วนเวียนอยู่ในนี้ ไปอ่านบันทึกโน้น บันทึกนี้ วิจารณ์บันทึกนั้น บันทึกนี้ เหนื่อยก็ออกไป มีแรงก็กลับเข้ามาอีก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ช่างเหมือนผึ้งจริงๆ
ชอบมากค่ะ
เปรียบดอกไม้คล้ายเป็นเช่นหนังสือ
คนอ่านคือผึ้งหลงในดงสี
ทั้งหลงรสปลายลิ้นด้วยยินดี
หลงวลีเรียงรักอักขรา
สมัยเรียนหากหนังสือที่ยืมมายังอ่านไม่จบก็ต้อง...ไม่ไปโรงเรียนกันเทียว
ขอบตอบแทนด้วย มดกับดอกไม้ค่ะ
เรียนคุณภาทิพครับ
ดีเลยเชิญนักกวีชาวเราช่วยกันเขียนบทกวี "มดกับดอกไม้" เล่นๆ ให้เพลินๆ นำภาพมาจากที่นี่ครับ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอบคุณอาจารย์ที่ไปส่งความสุขอวยพรปีใหม่ด้วยถ้อยคำที่ประณีตและภาพขุนเขาและสายน้ำที่งดงามสงบมากค่ะ
ขอให้พรนั้นมีแด่อาจารย์และครอบครัวเช่นกันค่ะ
ทั้งภาพและคำกลอนช่างน่าชมและน่าคิดค่ะ เห็นใครที่แต่งกลอนได้เก่งๆอย่างนี้แล้วทึ่งทุกครั้งว่าช่างเลือกคำและสัมผัสได้ลงตัว ทำได้อย่างไรหนอ เป็นความสามารถส่วนบุคคลจริงๆนะคะ
ท่านโสภณ คนเก่ง นักเลงกลอน
มองภมร ดอกไม้ ไม่เสียหาย
สายตามอง เห็นภาพ วาดลวดลาย
ตามใจหมาย เป็นกลอน สอนใจคน
มาชื่นชมบทกวีงาม "ผึ้งและดอกไม้" พร้อมฝึกแต่งค่ะท่านกวีคนเก่งโสภณ
เรียนคุณนายดร.ครับ
ชอบกวีอยู่ในสายเลือดของไทยทุกคน อ่านกวีอยู่ในสายเลือดคนไทยหลายน เขียนกวีอยู่ในสายเลือดของคนอ่านกวีบ่อยๆ ทุกคน อิอิ
มอบภาพผึ้งกับดอกไม้ ให้ 1 ภาพครับ
เรียนครูป.1ครับ
ปีนี้เป็นปีที่สดใสสำหรับครูทั้งปีนะครับ ถ้าไม่เปลี่ยนภาพนี้ ชอบคำยอวาทีกวียกย่อง เอานิดๆพอครับ แต่ขอบคุณมาก มอบภาพผึ้งกับดอกไม้เป็นการตอบแทน
เรียนคุณกุลมาตาครับ
ขอบคุณคำกวีที่มีคลังคำศัพท์มากมาย น่าสนใจ เขียนบ่อยๆ ไปมาไม่นานก็ไหลมากขึ้น ว่าไปเรื่อยๆครับ
มอบภาพผึ้งกับดอกไม้เป็นการตอบแทน
สวัสดีค่ะ
ขอหัดเขียนกลอนวิงวอนเป็นผึ้ง
เพียงแค่ขอซึ้งดมดอมหอมหวาน
ระร่ำรำลึกธรรมชาติชื่นบาน
กระซิบส่งผ่านดอกไม้แสนงาม
เรียนครูคิมครับ
กวีที่เขียนนั้นเห็นเชิงกวีแล้วนะครับ ออกแนวโรแมนติก เอาสนุกๆ ไปเรื่อยๆ ไม่นานก็พัฒนาไปเอง
มอบผึ้งน้อยดมดอกไม้เป็นรางวัลครับ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ถึงหนูเขียนกลอนไม่เป็น แต่หนูชอบบทกวีที่อาจารย์เสนอมามันคือธรรมชาติที่แท้จริง
หนูนำกลอนมาฝากค่ะ
กลอนสี่เกี่ยวกับผึ้งจ้ะ
ผึ้งน้อยทำรัง
ไม่หวังกว้างให่
เพียงแค่อาศัย
เก็บใส่น้ำหวาน
ผึ้งน้อยลอยลม
เที่ยวดมดอกไม้
น้ำหวานมากมาย
มุ่งหมายดูดกิน
รังผึ้งฝูงใหญ่
จุใส่น้ำหวาน
ขยันทำงาน
รุกรานโดนต่อย
เจ้าผึ้งตัวน้อย
ชอบดูดน้ำหวาน
หากไม่ทำงาน
ไม่นานจะอ้วน
เด็กจำใส่ใจ
ดูไว้แบบอย่าง
ฝูงผึ้งต่างๆ
ไม่ว่างนิ่งเฉย
เสียงดังหึ่งๆ
เห่าผึ้งบินหา
ดอกไม้ในป่า
เพื่อมาดูดกิน
ไม่เหนื่อยเมื่อยล้า
มุ่งหาน้ำหวาน
ขยันผึ้งงาน
กล้าหาญอดทน
ฝูงผึ้งนับหมื่น
ใครขืนมาจุ้น
วิ่งชุลมุน
วิ่งวุ่นถูกต่อย
ฝูงผึ้งรังน้อย
แขวนห้อยปลายกิ่ง
ขยันกันจริง
ไม่นิ่งอยู่เฉย
ผึ้งเจ้าบินลอย
ตัวน้อยนักสู้
เมื่อเจอศัตรู
บินกรูเข้าต่อย
แค่เพียงหนึ่งหยด
ดูดซดน้ำหวาน
ผึ้งน้อยสำราญ
เบิกบานกลับรัง
ขยันจังเลย
ผึ้งเอ๋ยบินต๋อม
ดอกไม้กลิ่นหอม
ดมดอมดอกไม้
ผึ้งน้อยตัวจ้อย
ไม่หงอยอยู่เฉย
ขยันจริงเอย
ชมเชยเจ้าจริง
บินร่อนตามลม
เที่ยวดมน้ำหวาน
ดอกไหนแย้มบาน
ผึ้งผ่านต้องชิม
บินหาน้ำหวาน
เบิกบานยามเช้า
ดอกบัวบ้านเรา
ผึ้งเฝ้าดอมดม
แลเห็นผึ้งน้อย
บินลอยลงมา
เกาะดอกชบา
ช่างน่ารักจริง
ผึ้งน้อยน่าชม
เที่ยวดมตามกลิ่น
น้ำหวานหมดสิ้น
จึงบินจากไป
ผึ้งน้อยน่ารัก
รู้จักสร้างรัง
ต่อยทีเจ็บจัง
ร้องดังโอดโอย
ปีกผึ้งบางใส
บินไปทั่วสวน
กุหลาบลำดวน
หอมหวนชวนชิม
ผึ้งน้อยตัวนิด
แต่พิษร้ายยิ่ง
เห็นมาต้องวิ่ง
ขืนนิ่งถูกต่อย
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
อ่านต่อ : http://www.dek-d.com/board/view.php?id=789618#ixzz1AVH
eFn00
เหมือนผึ้งติดหวาน...ต้องตามอ่านบันทึกครู....
มีคุณค่าและแฝงข้อคิดเสมอ....
@@@เจ้าผึ้งน้อยดอมดมชมกลิ่นหอม
วนเวียนตอมด้วยใหลหลงในสีสัน
เหมือนชายชมชิดชื่นหญิงเช่นกัน
ธรรมชาติสรรค์สร้างมาพาสุขใจ@@@
ดีครับ อ่านแล้ว ดูภาพประกอบแล้ว อิ่มใจมากครับ ในใจอยากให้เด็กๆในวัยศึกษาเล่าเรียน ขยันอ่านหนังสือ เหมือนเจ้าผึ้งน้อยที่คอยตอมดมดอมดอกไม้
เรียนคุณพัชรินทร์ครับ
ขอบคุณสำหรับคำกวีที่นำมาให้ไว้ ณ ที่แห่งนี้ จริงทีเดียว "ไม่วิ่งถูกต่อย" จำได้ตอนตีผึ้งครั้งแรกๆ ในชีวิตของกระผมเองในวัยเยาว์
เรียนคุณอุ้มบุญครับ
ผึ้งไม่อิ่มเกสรดอกไม้
มดไม่อิ่มรสหวาน
หนอนหนังสือย่อมไม่อิ่มในหนังสือ
เรียนครูไก่ครับ
ขอบคุณสำหรับกวีร่วมแจม แต่งแต้มบัญชรนี้นะครับ
เรียนคุณอนุชิตครับ
จริงอย่างที่ว่า เด็กต้องอ่านหนังสือให้มาก นึกถึงสมัยก่อนตอนเด็กไม่ค่อยได้อ่านหนังสือ แต่พอโตหน่อยเริ่มรู้ค่า อ่านมากยิ่งขึ้น จึงได้เป็นคนกับเขาขึ้นมาบ้าง
รังผึ้งใหญ่ น้ำหวานมากตัวผึ้งมาก ระวังอาจถูกต่อย มิใช่หมัดเดียว
อาจารย์ช่างเปรียบเทียบนะค่ะ วันนี้แวะมาอีกวันค่ะ คลายเครียดก่อนลงมือทำงานวิจัยค่ะ ขอบคุณค่ะ
เรียนคุณสุภาครับ
ดีใจครับที่แวะมาอ่าน ผึ้งไม่อิ่มรสหวาน หนอนหนังสือไม่อิ่มหนังสือ ผมจะเปรียบนักอ่านเป็นหนอน ก็เกรงใจ และอีกอย่างหลายคนคงไม่ต้องการให้เรียกว่า "หนอนหนังสือ"
น่าจะเป็นอย่างที่ผมว่านะครับ