วันนี้ข้าพเจ้าได้รับ sms จากพี่แดง...ผู้เป็นดั่งกัลยาณมิตร
ในข้อความนั้นมีใจความว่า
ตั้งใจปีนี้จะพยายามเป็นดั่งต้นไม้ยืนต้น พยายามเติบโตแม้เหตุปัจจัยจะแห้งแล้ง ... หวังว่าคงมีฝนหลงมาสักวัน
ขอบคุณค่ะ
ในระหว่างที่อ่านข้อความนั้นในมโนภาพของข้าพเจ้าปรากฏเป็นเรื่องราว...อย่างมากมาย จึงได้ตอบข้อความกลับไปว่า
คราใดที่พบกับความแห้งแล้ง ต้นไม้ต้นเล็กๆ นี้จะคายน้ำแบ่งให้นะคะ
ด้วยเหตุอันใดข้าพเจ้าจึงตอบกลับไปเช่นนี้...
ภาพที่ปรากฏ ทำให้ข้าพเจ้านึกถึงต้นไม้หลายๆ ต้นที่อิงอาศัยกัน ในหน้าแล้ง...ต้นไม้ได้อาศัยน้ำที่เก็บไว้ตามส่วนต่างๆ ของลำต้นหล่อเลี้ยงตนเอง และคอยเกื้อกูลแก่ต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆ ละแวกเดียวกัน จากต้นสู่ต้นอย่างประมาณหาที่สุดมิได้...ยิ่งมีมากต้น ความเกื้อกูลกันก็ยิ่งมีมากขึ้น
เมื่อการเกื้อกูลกันปรากฏ...ผืนดินในละแวกนั้นก็ไร้ร้างจากความแห้งแล้ง
เต็มเปี่ยมไปด้วยความชุ่มฉ่ำ
ในเรื่องจิตใจของคนเราก็เช่นกัน...ก็เป็นดั่งต้นไม้ ที่เริ่มตั้งแต่การบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความสุข ซึ่งเมล็ดพันธุ์แห่งความสุขนี้เปรียบไปแล้วก็เป็นดั่งความชุ่มชื่นที่ต้นไม้ได้บ่มเพาะตนเองจากเมล็ดพันธุ์แล้วเติบโตเป็นต้นกล้า และที่สุดเป็นต้นไม้ใหญ่ ซึ่ง...เมื่อพลังแห่งความสุขได้เติบโตแล้ว บุคคลนั้นไม่ว่าจะเคลื่อนไปสู่สังคมๆ ใด ณ บริเวณนั้นจะเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความสุขอันเป็นความสุขที่มีความรักความเข้าใจหนุนนำ...
ดังนั้น...หากเราตั้งใจบ่มเพาะ...จิตใจของเราให้เติบโตขึ้นเป็นดั่งต้นไม้ที่มีความร่มเย็นและฉุ่มช่ำแล้ว เชื่อแน่ว่า...โลกเรานี้จะร่มเย็นขึ้น
๓ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๔
ต้น....ทุนจาก เมล็ดพันธุ์ แห่งความสุข
ไม้....ล้มลุก ซุกแอบแนบ เงาไม้ใหญ่
ยืน....ยั้งอยู่ อย่างเย็นยิ่ง ที่พิงใจ
ต้น....ใหญ่ยัง ยืนอยู่อย่าง ที่พึ่งพา........
สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ปุ๋ม...
ไม่ได้เข้ามาทักทายนานเลย พี่ปุ๋มสบายดีนะคะ
ต้นไม้ยืนต้นยังคงยืนหยัดได้...แม้ว่าผืนดินจะแห้งแล้ง แต่ก็ยังมีต้นไม้เล็กๆ คอยแบ่งปันน้ำให้ ;-)
อ่านบันทึกแล้วชุ่มฉ่ำหัวใจดีจังค่ะ...สุขสันต์วันปีใหม่และทุกๆวันที่ยังมีลมหายใจนะคะ
คิดถึงเสมอค่ะ ^^
พลังแห่งความสุขเพื่อที่จะแบ่งปันสู่รอบข้าง ได้ข้อคิด เพื่อเข้าใจในตัวเอง และสร้างคุณค่าขึ้นเยอะเลยค่ะ