นิทานที่ 2 ช้าง

 

 

ยังมี กุญชโรช้าง                ตัวประเสริฐมงคุล

     เฮียงบารมี                    พ่อพระยาเมืองกว้าง

     ซุมคนเลี้ยง                   เพียรแพงแลล่ำ

     ช้างฉลาดฮู้                   สอนได้บอกฟัง

 

     เขาซ่าเฮื้อง*                 ช้างมิ่งคูณเมือง

     ฟังความควาญ              บอกลอนสอนได้

ทุกเทื่อ มีบุญตั้ง                 ประเพณีสืบทอด

ควาญก็ ตกแต่งเอ้              ประดับซ้างแห่แหน

 

คืนหนึ่ง โจรโหดฮ้าย           มาลมกล่าวผลกระทำ

เสียงส่ง ไปเถิงหู                แห่งกุญชโรช้าง

เถิงการ ทารุณฆ่า              ซิงของคนอื่น

     เหี้ยมโหดจี้                  ตีปุ้นลักหลอย

 

ซ้างจึ่งกลับโหดฮ้าย          กริ้วโกรธตามฟัง

     วันลุนมา                     จึ่งฆ่าแทงควาญเลี้ยง

     องค์พระยาเจ้า             งงนำสาเหตุ

     เลยเฮียกเอิ้น                เสนาเข้าฮ่วมประชุม

 

อาจารย์ นักปราชญ์ฮู้          ทูลต่อพระยาเมือง

ควรที่ หาบัณฑิตไป            เล่าเฮียงหูช้าง

ลมเรื่อง ศีลธรรมสร้าง         ความดีคุณประโยชน์

ดลใจ แปรเปลี่ยนช้าง         เฮียนฮู้หมูบยอม

 

ดั่งว่า คำถ่อยฮ้าย               พาล่ายสันดานเดิม

ช้างหาก ฟังคำแถลง           จึงเปลี่ยนใจแปงปิ้น

อันหนึ่ง ความจาใช้             เป็นไฟลนจี่

อบรม เผาเป่าเลื่อย             เหล็กกล้าก็เปลี่ยนโฉม

 

ครองเมือง ก็ดั่งด้าม            ซี้สั่งสัมมนา

     แปลงแนวคิด                 หมู่ประชาเริงเรื่อย

เรื่องจัก ดีหรือฮ้าย              อบรมหลายเล่า

     สมองถืกล้าง                 สังคมพร้อมไต่ตาม

 

คันว่า พระยาถ่อยฮ้าย         เป็นแบบอย่างคนเห็น

เมื่อใด คนครองเมือง          โลภหลงโกงส่อ

พลไพร่ ทำตามด้วย            ดอมเดียวเฮียนแบบ

ฟัง-เห็น แล้วเฮ็ดพร้อม        โดมด้ามดั่งพระยา แท้แล้ว

(27 กุมภา 2010)

 

* เฮื้อง - เลื่องลือ