ความตายในวันนี้ คือมงคลชีวิตของฉัน...

นับว่าเป็นมงคลยิ่งใหญ่ในวันปีใหม่ของปีนี้ (๑ มกราคม ๒๕๕๔) ที่ได้มีโอกาสไปร่วมงานสวดอภิธรรมศพของคุณยายท่านหนึ่งที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียง

 

 

 

คุณยายท่านนี้อายุ ๘๘ ปี เสียชีวิตในเวลาใกล้เที่ยงวันของวันขึ้นปีใหม่นี้เอง ซึ่งในทุก ๆ วันตอนเช้าก็จะได้เห็นท่านนอนอยู่ใต้ถุนบ้าน บางวันก็อ้างว้าง โดดเดี่ยวและเดียวดาย

 

 

 

เมื่อได้ทราบข่าวการจากไปของท่านแวบแรกก็รู้สึกเสียใจ แต่เมื่อจิตใจได้น้อมนำความอาลัยให้ลงสู่มรณานุสสติกัมมัฏฐานแล้ว ช่างเป็นมงคลชีวิตในวันปีใหม่อันยิ่งใหญ่สำหรับข้าพเจ้า

 

 

 

ในทุก ๆ ครั้งที่ทราบข่าวคนแก่เสียชีวิต ข้าพเจ้าก็ต้องย้อนนึกถึงเสมอว่า สักวันหนึ่งคงเป็น "ยายของเรา"

 

ในทุก ๆ ครั้งที่ทราบข่าวคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อกับแม่ ข้าพเจ้าก็ต้องเตือนใจของตนเองเสมอว่า สักวันหนึ่งคงเป็น "พ่อแม่ของเรา"

 

ในทุก ๆ ครั้งที่ทราบข่าวคนที่อายุใกล้เคียงกับข้าพเจ้า ก็ต้องเตือนใจตนเองเสมอว่า สักวันหนึ่งคงเป็น "พี่สาวและน้องสาวของเรา"

 

วันนี้คุณยายจากไป วันหน้าคุณยายของข้าพเจ้าก็ต้องจากไปเหมือนกัน

 

ในยามอากาศหนาว สาว ๆ หนุ่ม ๆ ชอบกันมาก แต่คนที่เข้าสู่วัยชราภาพนั้นจากไปดุจใบไม้ร่วง

 

สังขารที่ใช้งานมานาน ธาตุไฟที่เริ่มม่อยลงทุกที เมื่ออากาศหนาวมาจับจิต ธาตุไฟในชีวิตย่อมมอดลง

 

วันหนึ่งวันหน้าคงถึงคราของตัวฉัน ที่มีอันจักต้องลาละจากโลกที่บิด ๆ เบี้ยว ๆ ใบนี้ไป

 

ในวันนั้นฉันจะไม่หันหลังและห่วงอาลัยสรรพสิ่งใด ๆ ที่ได้พบเจอ

 

ชีวิตนี้ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์และพบพระพุทธศาสนาเป็นชีวิตที่ประเสริฐสูงสุดแล้ว เป็นชีวิตที่ได้พบแก้วแห่งพระรัตนตรัยที่สุกสว่างและสดใส

 

วันหนึ่งวันหน้าถ้าและครอบครัวของฉันจะจากไป ในจิตใจจักมีพระรัตนตรัยสถิตย์อยู่ชั่วนิรันดร์

 

 

 

ขอให้คุณยายจงไปดี ตามกุศลกรรมที่มีและได้สั่งสมมา...

 

---

 

มรณสติกัมมัฎฐาน

 

อะธุวัง  โข  เม  ชีวิตัง,           ชีวิตนี้เป็นของไม่ยั่งยืน,
ธุวัง  มะระณัง  เอกังสิกัง,      ความตายนั้นยั่งยืนโดยส่วนเดียว,
อะวัสสัง  มะยา  มะริตัพพัง,   เราพึงตายเป็นแน่แท้,
มะระณะ  ปะริโยสานัง  เม  ชีวิตัง, ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุดรอบ,
มะระณะ  ปะฏิพัทธัง  เม  ชีวิตัง,   ชีวิตของเราเกี่ยวเนื่องอยู่ด้วยความตาย,
มะระณะธัมโมมหิ,      เรามีความตายเป็นธรรมดา,
มะระณัง  อะนะตีโต,      จะล่วงพ้นความตายไปไม่ได้,
มะระณัง  ภะวิสสะติ,      ความตายจักต้องมีโดยแท้,
ชีวิตินทฺริยัง อุปัจฉิชชิสสะติ,  อินทรีย์คือชีวิตจะเข้าไปตัด,
มะระณัง  มะระณัง,      ความตาย ความตาย,
เอกังสิกัง.         เป็นไปโดยส่วนเดียวแน่แท้แล.