ตั้งใจจะเขียนบันทึกวันสุดท้ายแห่งเดือน-เดือนสุดท้ายแห่งปีพุทธศักราช ๒๕๕๓ วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๓ เป็นที่ระลึก โดยไม่ได้มุ่งหวังสาระสำคัญอื่นใดมากไปกว่าการได้เขียนวัน เดือน ปีพุทธศักราชนี้ไว้เพื่อความทรงจำที่ดี
การตั้งจิตย้อนระลึกถึงเหตุการณ์ที่ผันผ่านตลอดทั้ง ๓๖๕ วัน นั้นมากมายเกินกว่าจะจดจำได้หมด ต้องไปค้นหาหลักฐาน-บันทึกอ้างอิง มาประกอบ
*** เป็นธรรมชาติของมนุษย์ ที่เลือกจะจดจำเฉพาะสิ่งที่ดีงาม เพื่อให้ใจเป็นสุข อิ่มเอมเปรมปรีดิ์ แต่การหวนระลึกถึงข้อผิดพลาด แม้จะต้องเจ็บปวดแต่อาจให้คุณค่ากับชีวิตมากกว่า หากเปิดใจกว้างยอมรับสิ่งเหล่านั้นมาเป็นบทเรียนเพื่อเตือนสติ-สอนใจ ***
ภาพโดยรวมของผลที่ปรากฏในปีพุทธศักราช ๒๕๕๓ จัดอยู่ในขั้นน่าพึงพอใจทั้งหน้าที่การงาน-การปฏิสัมพันธ์ทางสังคม-สัมพันธภาพที่ดีของญาติมิตร-เพื่อนพ้องและสภาวะทางอารมณ์และจิตใจ
การถอยกลับมายืน ณ จุดหนึ่งเพื่อเฝ้าดูความเคลื่อนไหว-การวิ่งไล่ล่าฝันของเพื่อนมนุษย์ ช่วยให้เรียนรู้และรู้จักตนเองมากยิ่งขึ้น
ประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้ผ่านเรื่องราว-เหตุการณ์ต่างๆช่วยพัฒนาจิตให้รู้จักควบคุมตนเองและยอมพักสงบนิ่งในบางโอกาสไม่ร้อนรนไปตามกระแสสังคม-ความละโมบ-อยากได้-ใคร่ดีจนเกินเหตุ
ขอขอบคุณเพื่อน-พี่-น้องสังคม G2K ที่ช่วยเสริมความรู้และประสบการณ์อันมีค่ายิ่ง
*** บันทึก วันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๕๓ เป็นที่ระลึกวันสุดท้ายแห่งเดือน- เดือนสุดท้ายแห่งปี ๒๕๕๓ ***
ขอบคุณมากค่ะ สุขสันต์วันปีใหม่๒๕๕๔ค่ะ