แต่สูงส่งได้เพราะการกระทำของตน ไม่ใช่ว่าเราจะมีฐานะอย่างไร
พ่อแม่มีสมบัติให้มากแค่ไหนหรืออยู่ในชาติตระกูลที่ดี
ก็ยังไม่ใช่การชี้บอกว่าเราเป็นคนดีหรือเปล่า แต่อยู่ที่ว่าในชีวิตเราได้ปฏิบัติตัวอย่างไร.
3. เรียนรู้จากความผิดพลาด เปลี่ยนแปลงตนเป็นคนใหม่ ----
พยายามคิดหาวิธีแก้ไขเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ไม่ดีในตนเอง และไม่หยุดที่จะพยายามเปลี่ยนแปลงตนเองเป็นคนใหม่ให้ได้
1. ยอมรับในคุณค่าชีวิตของตน ----
การมีชีวิตเกิดมาไม่ใช่ง่าย โลภ โกรธ หลง ต้นเหตุของความชั่วร้ายที่เราไขว่คว้าและมักคิดว่าเป็นความสุข.
เราก็รู้แล้วว่ากว่าเราจะเกิดมาถึงวันนี้ไม่รู้ต้องผ่านอะไร และเสียอะไรไป
ทุกคนอยากมีชีวิตที่สุขสบายโดยที่ไขว่คว้าหาสิ่งของที่ไม่ใช่ของเรา
เห็นคนอื่นมีก็อยากได้บ้างโดยไม่คิดว่าจะได้มาทางไหน ขอเพียงแค่ได้มาตามที่ตนต้องการก็พอโดยไม่คิดถึงว่าจะทำให้ใครเดือดร้อน.
เราทุกคนเกิดมาก็มีมือ มีแขนขาเท่ากัน มันก็น่าที่จะทำอะไรได้เหมือนกัน
แต่ทำไมต้องไปเอาเปรียบผู้อื่นเขาด้วย.
2. คนสูงส่งหาใช่ดูที่รากกำเนิด -----
ถ้าเราไม่เคยหิวมากๆ เราก็จะไม่รู้ถึงว่าอาหารมีคุณค่าขนาดไหน ถ้าไม่เคยเสียใจมากๆ 4. ความสุขที่สุดมาจากการทำความดี ---- เพราะเรารู้ว่าความสุขที่แท้จริงก็คือ การให้ เราถามตัวเองว่าวันนี้เราได้ทำความดีให้กับคนอื่นแล้วหรือยัง ?
ก็จะไม่รู้ว่าความสุขที่เรามีอยู่ควรจะถนอมรักษาไว้
ถ้าเคยกระทำผิดขอเพียงแก้ไขเปลี่ยนแปลง แล้วจะไม่ผิดอีก แม้พระท่านก็ยังให้อภัย
เมื่อเราให้ใครด้วยความรู้สึกที่ดีแล้วเราจะมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก หรือใครต้องการความช่วยเหลือจากเราแล้วเราได้ช่วยเหลือเขาให้เขาพ้นจากความทุกข์นั้น เราก็จะมีความสุขจริงๆ เพราะการทำความดีเป็นพื้นฐานของมนุษย์นั้นเอง
ไม่มีความเห็น