จิตตก......เพราะเหตุใด?

                          จิตตก.............เพราะเหตุใด  ?

       ภาพสีหน้ายิ้มรื่นของนักเรียนมอหกจากทั่วสารทิศที่เข้ามหาวิทยาลัยนเรศวรโควตารอบแรกขณะรอตรวจสุขภาพ ณ โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวร   ทำให้นึกถึงนักเรียนมอหกหลายคนที่โรงเรียนที่น้ำตาไหล เศร้าเสียใจกับผลการสอบรอบแรกที่ไม่ติดอะไรเลย  หลายคนฟูมฟาย หรือแน่นิ่ง ไม่พูดจา  เหมือนคนไม่มีชีวิตจิตใจเมื่อรู้ผลโควตารอบแรก  เป็นปกติธรรมดาของมนุษย์ มีรัก โลภ โกรธ หลงอยู่   ครูเองก็พยายามปลอบใจหลายๆคนที่พลาดไปว่ายังมีโอกาสแก้ตัวใหม่ได้  ครูเองก็ยกตัวอย่างลูกครูที่เคยร้องไห้ตอนรู้ผลครั้งแรกแบบนี้เหมือนกัน  ซึ่งภายหลังก็มาได้รอบแอดมินชั่น และปัจจุบันนี้เรียนอยู่ปีสองแล้ว   

         การที่เราตั้งความหวังอะไรไว้ก็อย่าคาดหวังจนเกินไป  จิตจะตก....ไม่มีคำว่าสายสำหรับคนที่มีมุ่งมั่น  ไม่วันนี้ก็เป็นพรุ่งนี้  มะรืนนี้  เดือนนี้  ปีนี้ปีหน้า  ตั้งใจมุ่งมั่นเข้าไปเถอะ  ต้องมีสักวันที่เป็นของเรา(ความสำเร็จ) 

         บางทีการที่ตั้งความหวังไว้สูงเกินเอื้อม  ความสามารถเราไม่ถึง เราก็ควรพิจารณาลดระดับความสำคัญความสามารถของเราลงได้   อย่าคิดว่าฉันเรียนระดับนี้พ่อแม่สั่งมาให้เป็นอะไรก็ต้องตามใจพ่อแม่  พ่อแม่ไม่ได้มานั่งเรียนกับเรา เราควรเลือกสิ่งที่เราชอบ  เพราะความชอบนี่แหละเป็นสิ่งสำคัญจะทำให้งานที่เราทำ เราเลือก ประสบความสำเร็จกว่างานหรือสิ่งที่เราถูกบังคับฝืนใจ  ครูเคยมีประสบการณ์ตรงกับลูกสาวสองคนมาแล้ว  จากการที่พ่อขีดเส้นทางเดินให้ลูกสาวสองคนเรียนสายวิทย์และสอบเข้าเรียนคณะที่ไม่ชอบ  ก็ฝืนใจเรียนไปได้หนึ่งภาคเรียน  ลูกสาวคนเล็กขอลาออกจากคณะที่ไม่ชอบแล้วมารอซิวอีกปีรุ่งขึ้น  โดยยอมเสียเวลาหนึ่งปี เพื่อจะกลับมาเลือกเรียนคณะที่ตนชอบ   ทุกวันนี้ลูกสาวครูสองคนก็มีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือกทางเดินเอง   ครูเองก็ได้บทเรียนตรงๆมาจากลูกสองคนนี่แหละ   ว่าพ่อแม่ควรจะเอาใจลูกมาใส่ใจตนเองบ้าง   อย่าฝืนใจหรือบังคับลูก  หรือคาดหวังกับลูก หรืออย่าเปรียบเทียบความเก่งของพี่กับน้อง หรือเปรียบเทียบลูกตนเองกับลูกคนอื่นหรือลูกคนข้างบ้าน    ขนาดลูกครูเป็นฝาแฝดเกิดมาไล่เลี่ยกันความชอบยังไม่เหมือนกันเลย   คนเป็นพ่อเป็นแม่อย่าทำวิตกจริต ....ซ้ำเติมลูกให้...จิตตกเลย   ปล่อยชีวิตเขาให้มีความสุขกับการเรียน  คอยดูแลห่างๆ ให้ลูกกล้าที่ปรึกษากล้าที่จะแสดงความคิด  แล้วเขาจะประสบผลสำเร็จกับการเรียนที่เขาชอบ  จบออกมาเป็นประชากรที่มีคุณภาพและประสิทธิภาพในสังคมต่อไป.

[คนบ้านไกล]

แวะมาเยี่ยมครับ  การเป็นพ่อแม่ที่ดีเป็นของยากครับ  บางคนบังคับลูกให้เรียนตามใจพ่อแม่ เพราะอยากให้ลูกได้ดี มีงานทำ แต่ลูกไม่ชอบ เลยเรียนไม่สำเร็จ  บางทีพ่อแม่ไม่แนะนำเลย ลูกเลยเป็นกระทงหลงทาง เรียนจบแล้วแต่ไม่มีงานทำ ต้องกลับเขาไปเรียนใหม่  ลูกผมสอนให้เขารู้ว่าเขามีทางเลือกอะไรบ้างตั้งแต่เด็กๆ  พอเขาตัดสินใจเลือกแล้ว ตอนนี้เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ ให้การสนับสนุน ทั้งทางกำลังใจและกำลังทรัพย์เท่าที่สติปัญญาจะช่วยได้  บางทีมันอาจจะมีเหตุผลนะครับ  มงคลที่ ๕ ปุพเพ จะ กะตะปุญญะตา มีบุญวาสนามาก่อน

ผลไม้พันธุ์เลว ถึงจะใส่ปุ๋ย รดน้ำพรวนดิน บำรุงรักษาดีอย่างไรก็ตามอย่างมากก็ทำให้มีผลดกขึ้นบ้าง แต่จะทำให้มีรสโอชาขึ้นกว่าเดิมนั้นยาก ตรงกันข้าม ผลไม้พันธุ์ดี แม้รดน้ำพรวนดินเพียงพอประมาณ ก็ให้ผลมากเกินคาด รสชาติก็โอชา"
 เช่นกัน ผู้ที่ไม่ได้สร้างสมคุณความดีมาก่อน เมื่อประกอบกิจใด ๆ ถึงขยันขันแข็งสักปานไหน ผลแก่งความดีกว่าจะปรากฎเต็มที่ ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างหนักและเสียเวลามาก ส่วนผู้ที่สะสมคุณความดีมาก่อนเมื่อทำความดี ผลดีปรากฎเต็มที่ทันตาเห็น ส่งผลให้มีความเจริญก้าวหน้าเหนือกว่าบุคคลทั้งหลาย ได้อย่างน่าอัศจรรย์ 

[นาง สกาย สาระใต้]

ขอบคุณคุณคนบ้านไกล ที่แวะมาเยี่ยมเยือน อุปมาที่คุณกล่าวไว้บางทีก็อย่าไว้วางใจนัก เพราะบางทีก็มีเมล็ดพันธุ์ที่ผ่าเหล่าผ่ากอ ผ่าเผ่าพันธุ์ดีกว่าต้นตอก็มี และบางเมล็ดต้นตอดีแต่ลูกที่ออกมากลับไร้รสชาดก็มี อย่าเพิ่งหมายหัวเอาไว้ เอาแน่อะไรไม่ได้ แต่หากมีพ่อแม่พันธุ์ดีอยู่แล้วและช่วยกันทำนุบำรุงลูกกล้าให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ ประสิทธิภาพและกตัญญูรู้คุณก็นับว่าเป็นบุญของสังคมเราต่อไป

[นรินทิพย์ เขียวมี]

ก็เป็นเรื่องที่น่าอ่านดีค่ะ มีข้อคิดมากมาย

ก็แล้วแต่คนเราจะคิดยังไง ถ้าคิดว่าดีมันก็ดี

ถ้าคิดว่ามันไม่ดีมันก็ไม่ดี จริงมั้ยคะ 55

[นางสาว สรีวรรณ เป้าโทน]

ยิ่งนับวัน ก็ยิ่งโตขึ้นเรื่อยๆ ก็ได้ดูหนัง ดูละคร หรือ จะเป็นชีวิตต่างๆ มากมาย ที่บอกว่า พ่อกับแม่ชอบบังคับลูกให้ลูกทำตามอย่างที่ตัวเอง ชอบ อย่างที่ตัวเองหวัง ไว้ แต่ความหวังของพ่อแม่นั้น ก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง ในทางบวก ก็คือ เขาอยากจะให้เราได้ดี ทำให้ครอบครัวมีฐานะเพิ่มขึ้น เขาให้กำเนิดเรามาเพื่อที่จะได้ให้เราช่วยดูแลเขา แต่ในทางลบ คือ ถ้าเขาหวังในสิ่งที่สูงเกินไปจะทำให้เราไปไม่ถึง ทั้งพ่อแม่แร้วก็ตัวเราที่เสียใน แร้วอาจจะเป็นอีกอย่างหนึ่งที่เราไม่ชอบ ( แต่ถ้าใครชอบด้วยก็รอดไป ) แต่สำหรับครอบครัวขอบหนู ไม่ว่าจะเป็น พ่อ แม่ พี่ ต่างคนก็หวังให้ หนู อย่างมาก เขาหวังอย่างเดียวคือ ขอให้ลูกได้มีงานทำ ได้รับปริญญาก็พอใจแล้ว หนูดีใจนะคะ ที่พ่อแม่หนูเป็นแบบนี้ ไม่ว่าหนูจะอยากเป็นอะไร หลายๆ อย่าง พ่อกับแม่แล้วก็พี่ เขาก็ช่วยหนูเต็มที่ ค่ะ เขาไม่ทำให้หนูต้องถูกบังคับ เขาไม่ได้ทำให้หนูต้องอยู่ในกรอบ เขาไม่เคยตีกรอบให้หนู และหนูก็เชื่อว่าการที่พ่อกับแม่หวังให้หนูจบปริญญานี้ก็คงจะไม่ยากเกินไปสำหรับหนู สำหรับหนูเพื่อพ่อแม่ หนูทำให้ได้เสมอ ค่ะ

ปล. นางสาวสรีวรรณ เป้าโทน ชั้น ม.4/1 โรงเรียนบ้านกร่างวิทยาคม