ขอเล่าย้อนหลังวันที่เข้ามาทำงานวันแรกก่อนดีกว่า ก่อนนอนตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตี 5 แต่......คืนนั้นทั้งคืน สะดุ้งตลอดเวลาเพราะกลัวไม่ตื่น (นุ้ยก็เป็นเหมือนกัน) ไม่ว่าจะพ่อแม่ ไอ้จี้(น้องสาว) หรือแม้กระทั่งเพื่อนๆ ก็โทรมาหากันใหญ่ และก็มักจะบอกเราว่าวันแรกของการทำงานไม่ได้ทำอะไรมากหรอก แต่ผิดคาดค่ะขอยกตัวอย่างคร่าว ๆ วันแรกพี่แอนน์พานุ่นเข้าห้องประชุม โอ้วว มาย ก๊อดดด2 ชั่วโมงกว่า ๆ ที่พี่แอนน์พยายามที่จะสอนให้เรารู้ว่า KM คืออะไรโมเดลปลาทูคืออะไร งานของเราทั้งหมดคืออะไรเราทั้งฟัง ทั้งจด พร้อมกันนั้นก็ต้องทำความเข้าใจและจำไปด้วย ( งานช้างจริง ๆ ค่ะ)วันแรกกลับบ้านหัวฟู สะบักสบอมเล็กน้อยแต่นี่ยังเด็ก ๆ นะคะ เพราะมันมีอะไรที่มากกว่านั้นหลังจากนั้นเราก็ลุยงานมาตลอด 3 อาทิตย์ที่อยู่ที่นี่ไม่เคยมีวันไหนที่เราจะปล่อยให้ตัวเองว่าง ทุก ๆ นาทีมีค่ามากทุกๆ วันเราจะต้องอัพเดทงานของเราให้พี่แอนฟังตลอดหลังจาก AAR แต่ละอาทิตย์ ไม่ได้ปล่อยให้ผ่านไปหรอกค่ะ เราจะโดนซักตลอดว่าวันนี้ได้อะไร มีประเด็นอะไร อาจารย์พูดอะไร พี่PO ว่ายังไงเวลาประชุมเตรียมงาน เราสามารถเสนอได้อย่างเต็มที่อืม มันทำให้เรากระตืนรือร้นขึ้นมาก ๆ จากที่ปล่อยตัวเองไปเรื่อย ๆไม่อะไรกับชีวิตก็เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่ว ๆไปตอนนี้ได้หัดคิด หัดแพลน หัดวางแผนการอะไรต่าง ๆพี่แอนน์แจ๋วจริง ๆ ค่ะ You are my best teacher.อ้าว พวกเรา ปรบมือเป็นกำลังใจกันค่ะ แปะแปะแปะ
(โปรดติดตามอ่านตอนต่อไปที่นี่เร็ว ๆนี้ค่ะ)
ยินดีด้วยกับงานใหม่นะครับ ขอให้มีความสุขกับงานครับ