หลงรัก..บึงโขงหลง..
เมื่อแม่ต้อยได้รับเชิญจากทีมผู้อำนวยการโรงพยาบาลชุมชนของจังหวัดหนองคายให้ไปบรรยายในงานประชุมวิชาการ ซึ่งจะจัดขึ้นที่โรงพยาบาลบึงโขงหลง ในวันเสาร์ที่๒๗ พฤศจิกายนที่ผ่านมา แม้ว่าจะเป็นวันหยุด แต่แม่ต้อยก็รับปากด้วยความเต็มใจและด้วยความยินดี เพราะว่าเคยตั้งใจที่จะหาโอกาสมาเยี่ยมโรงพยาบาลแถวๆนี้ ให้ได้สักวันหนึ่ง
ในวันที่จะเดินทางไปนั้น คงเป็นฤกษ์ดี แม่ต้อยมีงานอีกงานหนึ่งในช่วงเช้าคือต้องไปสู่ขอเจ้าสาวคนสวยให้กับหมอหนุ่มคนหนึ่ง เป็นคู่รักที่เหมาะสมกันเพราะว่าเป็นหมอทั้งคู่และหล่อสวยสมกัน งานพิธีจัดที่พิพิธภัณท์หม่อมราชวงค์ คึกฤทธิ์ ปราโมช สวนพลู ความยุ่งยากมีนิดหน่อยในช่วงที่แม่ต้อยต้องเปลี่ยนจากชุดพิธีการมาเป็นกางเกงเพื่อความทะมัดทะแมงนี่แหละคะ
เมื่อถึงอุดรธานี น้องนุ่นจากสรพ. ที่เดินทางมาก่อนรอรับที่สนามบินพร้อมทีมจากรพ.บึงโขงหลง เรานั่งรถตู้เดินทางไปอำเภอเซกา เพื่อพักค้างคืนที่นั่นก่อน ใช้เวลาเดินทางประมาณ ๓ ชั่วโมงหลับๆตื่นๆ ภาพทิวทัศน์ บ้านเรือนผ่านสายตาไปเรื่อยๆ จนพระอาทิตย์เกือบตกดินจึงถึงที่พัก ที่น่ารักเรียบง่าย สงบสมกับตัวเมือง
เย็นนั้นทีมพาไปทานอาหารเย็นที่ริมบึงโขงหลงเพื่อให้ได้เห็นทิวทัศน์ อย่างใกล้ชิด และเต็มตา บึงโขงหลง สวยมากในยามเย็น สงบ เย็น งาม แม่ต้อยทราบว่าบึงนี้เป็นพื้นที่ซับน้ำที่ใหญ่ติดอันดับของโลกทีเดียว
"เล่าประวัติให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ? แม่ต้อยเรียกร้องจากน้องๆที่มารับ..
น้องๆจึงเล่าให้แม่ต้อยฟังถึงประวัติของบึงนี้ตามที่ได้ยินมาจากผู้แก่ผู้เฒ่าครั้งโบราณ
หนูก้ได้ยินมาอย่างนี้นะคะ...
“ นานมาแล้ว.. มีเจ้าเมืองบาดาล และเจ้าเมืองมนุษย์ซึ่งเป็นเพื่อนรักกันมาก ได้ตั้งใจที่จะยกลูกชายและลูกสาวให้เป็นคู่ครองกัน เจ้าเมืองบาดาลได้ส่งสมบัติแก้วแหวนเงินทองมาเพื่อเตรียมเป็นของหมั้นหมาย แต่ครั้นเมื่อเติบโตขึ้นจนเป็นหนุ่มสาว ฝ่ายสาวเจ้าซึ่งเป็นลูกสาวของเจ้าเมืองมนุษย์เกิดปันใจให้กับชายอื่น เจ้าเมืองบาดาลจึงโกรธจัดจะมาขอสมบัติคืน แต่เนื่องจากข้าวของมีมากมายจึงไม่สามารถแยกแยะได้ ด้วยความโกรธจึงอาละวาดจนเมือง กลายเป็นบึงขนาดใหญ่ มีชื่อเรียกว่าบึงของหลง ต่อมาเลยกลายเป็นบึงโขงหลง..”
จินตนาการของแม่ต้อย ล่องลอย ตามเรื่องเล่า... นึกถึงสาวงามคนนั้น คงสวยมากมายทีเดียว แต่คงจะจริง เพราะว่าน้องๆทีมรพ.บึงโขงหลง หน้าตาน่ารักไม่เบาเลยละคะ
ในงานวิชาการที่เขาจัดขึ้นคราวนี้ เป็นความร่วมมือร่วมใจของผู้อำนวยการรพ.ชุมชนในจังหวัดนี้ เช่น รพ.บึงโขงหลง รพ.บุ่งคล้า รพ.เซกา รพ.ปากคาด รพ.บึงกาฬ และ รพร.ท่าบ่อ แม่ต้อยได้เห็นความสมัครสมานสามัคคี และการทำงานร่วมกันอย่างแนบแน่น
นับตั้งแต่การร่วมกันจัดอาหารหวานคาว ออกซุ้มเลี้ยงดูแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน อาหารที่แสนอร่อยถูกนำมาจัดเป็นซุ้มๆ ละลานตา ภาพที่พยาบาลและทีมงานร่วมกันปรุงเตรียมอาการอย่างขมักเขม้น เป็นภาพที่น่าดู ไม่น้อยไปกว่าภาพในยามที่เธอทำงานเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยเลย คืนนั้นแม่ต้อยแวะไปเยี่ยมชมรพ.จึงได้เห็นการเตรียมการอย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย
ภาพของ โรงพยาบาลที่จินตนาการไว้ล่วงหน้าดูจะไม่มีความคล้ายคลึงกับภาพของจริงที่ได้เห็นต่อหน้าต่อตา แม้แต่น้อย
รพ.บึงโขงหลงที่เห็น ราวกับรพ. เอกชนน้อยๆ สะอาดเป็นระเบียบงามตา สวนหย่อมสวยงาม ภาพหลวงปู่เด่นเป็นสง่า ช่างมีความสงบ เย็นและ มีพลังศรัทธา ราวกับเป็นศูนย์รวมใจของทุกผู้คนที่ได้ผ่านมา ช่วยให้มีกำลังใจ และเยียวยาในเบื้องต้น
รุ่งเช้าก่อนการบรรยาย ทางรพ.ได้จัดให้มีการทอดผ้าป่าเพื่อหาทุนสร้างที่พักสำหรับญาติผู้ป่วย และ นิมนตร์พระเพื่อตักบาตรอีกด้วย เป็นโชคดีที่ได้มีโอกาสร่วมทำบุญร่วมกับน้องๆทีมงาน
แม่ต้อยยังใช้โอกาสในตอนเช้านี้อีกเหมือนกันในการแวะไปเยี่ยมรพ.บุ่งคล้าซึ่งไม่ไกลมากนักอีกด้วย นับว่ามาครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ ระหว่างเดินทางไปรพ.บุ่งคล้า ท่านผู้อำนวยการ คุณหมอวิทยา ซึ่งได้ย้ายไปเป็นผู้อำนวยการบ้านตากแล้ว ( แต่ยังมีความผูกพัน และนำทีมมาช่วยเพื่อนๆ) ได้เล่าให้ฟังว่า
ที่ดินบริเวณนี้ได้รับการพัฒนาให้กลายเป็นสวนยางซึ่งกลายเป็นพืชเศรษฐกิจไปแล้ว ทำให้ประชาชนมีรายได้มากขึ้น แต่ระบบนิเวศวิทยาที่เปลี่ยนไปนี้เอง ทำให้ระบบการบริการต้องปรับตัวไปด้วย เพราะว่ามีงูกะปะชุกชุมมากขึ้น ทีมงานจึงต้องมีความรู้เรื่องนี้ และเตรียมระบบงานเพื่อรองรับเหตุการณ์นี้ด้วยเพื่อทำให้คนไข้ปลอดภัยมากที่สุด
มาคราวนี้ แม่ต้อยได้เรียนรู้มากมายหลายอย่าง เป็นประสบการณ์ที่ดีครั้งหนึ่งของชีวิต และเมื่อย้อนนึกถึงภาพความกลมเกลียว และเครือข่ายที่มีความสัมพันธ์อันดีงามเช่นนี้แล้ว แม่ต้อยจึงเกิดความคิดแวบหนึ่งขึ้นมาในใจ
และคงจะมาเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปว่าคืออะไรนะคะ
สวัสดีคะ
ความเห็น (7)
- สวัสดีครับคุณแม่ต้อย...............
- เห็นภาพบรรยากาศแล้วผมเองก็พลอยหลงไปด้วย...............
- ไม่รู้ว่า.....คุณแม่ต้อยได้ลองนั่งชิงช้าริมน้ำนั่นหรือเปล่า.........
- และก็อยากเห็นโรงพยาบาลของไทยเราทุกพื้นที่...มีการปรับภูมิทัศน์ให้สวยงามแบบนี้คนป่วยจะได้หายป่วยไวๆครับ...........................
สวัสดีค่ะคุณแม่ต้อย ยังไม่เคยไปบึงโขงหลงเลยค่ะ แต่จากแม่ต้อยพรรณนา ปูก็หลงไปไกลแล้วค่ะ รออ่านความคิดปิ๊งแว้บ ต่อนะคะ สุขสันต์กับการงานอันรื่นรมย์ค่ะ :)
สวัสดีคะ
น้องปูคะ
ดีใจที่ชอบ สวยมากจริงคะ
สวัสดีคะทุกท่าคะ
เนื่องจากแม่ต้อยมีปัญหาบางงประการเกี่ยวกับการใช้คอมพิวเตอร์ ซึ่งไปปรับมาใหม่คะ
จึงทำให้มีการคัดลอกบทความที่เขียนอีกเรื่องมาไว้ในบล้อกนี้
ต้องขออภัยนะคะ
ไม่ค่อยเก่งคะ อิอิ
อเนก หล้าเพชร
ขอบคุณอาจารย์ที่มาเยี่ยมพวกผมคร้บ ///// หมออเนก รพ.บึงกาฬ
- สวัสดีค่ะ อ.แม่ต้อย
- ขอโทษอย่างมากมายเลยนะคะ ที่ไม่ได้ร่วมต้อนรับ
- แบบว่า ไม่แสดงออกนะคะ
- หนองคายสายใต้ น่ารักทุกโรงบาล ไม่แพ้สายเหนือที่ป้าแดงอยู่ค่ะ
- ขอบคุณอาจารย์ค่ะ
ปราโมทย์ ศรีแก้ว
สวัสดีครับแม่ต้อย ได้ไอเดียจากหลายที่ เก็บมาจากการเดินทางไกลเหมือนแม่ต้อยนี่หละครับเช่นพยายามจัดภูมิสถาปัตย์บรรยากาศให้เหมือนรีสอสร์เพราะอยากให้คนไข้และญาติมีควสมรู้สึกผ่อนคลาย บริเวณโรงพยาบาลสะอาดและหรูนิดหนึ่งจะไม่อยากทำให้สกปรก จัดการเรื่องแยกกลุ่มคนไข้ถึงคนไข้เยอะแต่ก็ไม่วุนวายหมอ็ไม่เหนื่อย จัดเทคโนโลยีที่เหมาะไม่ว่าจะเป็นองค์ความรู้ ยา เครื่องมือ ระบบการขอคำปรึกษาจากผูเชี่ยวชาญรพ.ก็เพิ่มศักยภาพประสิทธิภาพ คนไข้ก็ไม่ต้องเดินทางไกล รักษาที่บ้านญาติมาเฝ้าไข้ เยี่ยมไข้ก็สะดวก ภาพรวมก็ประหยัดครับ