ดิฉันไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่ากล้วยมา พระอาจารย์ได้ให้ผู้ปฏิบัติธรรมทุกคนเดินในที่จัดไว้สำหรับเดินจงกรม เป็นดินละเอียด เป็นทางยาวประมาณ 10 เมตร มีหลังคา ให้เดินกลับไปกลับมา โดยไม่ต้องเดินช้าๆ แต่ให้เดินปกติแต่ต้องนับก้าวที่เดินว่าเดินไปกี่ก้าว ให้จิตจดจออยู่ที่การเดิน ดิฉันก็ทำได้ประมาณเป็น 1,000 ก้าว แต่ไม่ถึง10,000 ก้าว เมื่อไปถือศีล 8 ที่วัดนี้เป็นเวลา 3 วัน แต่พระอาจารย์ว่ามีผู้มาปฏิบัติเดินได้เป็น 100,000 ก้าว ในหนึ่งวันมาแล้วแต่เราไม่สามารถทำได้
หลังจากที่ได้ปฏิบัติธรรมมาแล้ว ก็นำมาปฏิบัติในชีวิตประจำวันแต่ได้ไม่ถึง 100 ก้าว ก็ต้องพูดคุยทักทายแล้วก็เผลอ ไม่ได้นับอีก ดังนั้นดิฉันจึงปฏิบัติใหม่ที่บ้านโดยการเดินบนดานฟ้าหลังเลิกงาน โดยเดินให้ได้อย่างน้อยวันละ 400 ก้าวหรือมากกว่านี้ โดยนับ 1,2,3...100 แล้วก็นับถอยหลัง 100,99,98,...อีก โดยทำวิธีอย่างนี้ทำให้ใจสงบได้มากที่สุด ดังนั้นเมื่อมีเวลาก็จะนับถอยหลังแบบนี้ เหตุผลที่นับถอยหลังเพราะถ้านับปกติจะคล่องปากเท้าก็ก้าวไปแล้วก็นับไปแบบคล่องปาก แป้บเดียวใจก็จะคิดโน้น คิดนี้อีก ไม่มีใจจดอยู่ที่การก้าวเท้ากับการนับเลข แต่ถ้านับถอยหลังก็จะมีสติดียิ่งขึ้น เมื่อใดส่งใจไปคิดเรื่องอื่นก็จะนับไม่ถูก ทำให้ใจจดจอมากยิ่งขึ้น ดังนั้จิตก็จะสงบดียิ่งขึ้นมาก มีสมาธินาน
มาอ่านข้อคิดดีๆ ชอบๆ ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณ poo
ขอบคุณนะค่ะที่มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยที่เว็บนี้
สาธุ อนุโมทนาบุญด้วยครับ