เท่าที่เขียนมานี้ ดูเหมือนน่าจะเขียนได้นะคะ เขียนโดยเลือกให้ไม่แสดงไว้ก่อนก็ได้ วันละนิดวันละหน่อย เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก ย้อนดูสิ่งที่เขียน จะ"ได้"อะไรแน่นอนค่ะ
ชื่อบล็อกออกจะน่าสนใจค่ะ รายละเอียดของบล็อกเอามาเขียนเป็นบันทึกได้นะคะ แล้วเปลี่ยนส่วนนั้นเป็นรวมเรื่องเล่าจากการทดลองใช้ยาชนิดต่างๆ แล้วก็เขียนเล่าวันละนิดละหน่อย น่าสนใจนะคะ เผื่อคนอื่นเขาเจออะไรที่เหมือนหรือต่างกับเรา เอามาเขียนต่อเราก็จะได้ความรู้แลกเปลี่ยนกันนะคะ ว่าทำไมถึงได้ผลหรือไม่ได้ผล ตัวเองก็เป็นคนหนึ่งที่ผมร่อยหรอ รับรองมีคนสนใจเข้ามาต่อยอดกันแน่ค่ะ
มีหลายๆท่านก็จะใช้วิธีอ่านแล้วก็แสดงความเห็นเอาไว้ตามบันทึกต่างๆก่อนที่จะเริ่มเขียนเองจริงๆจังๆค่ะ
ไม่ลองทำจะไม่รู้ว่าเราไม่ถนัดจริงหรือไม่ ???
ถ้าไม่ลอง แล้วเราจะเขียนเป็นได้อย่างไร ???
พี่จุดเริ่มด้วยการไม่รู้ แล้วหาผู้รู้ ลองทำ ครั้งที่1 ไม่สำเร็จ ครั้งที่ 2....ไปเรื่อยๆ ถ้ายังไม่สำเร็จ หาผู้รู้ต่อ....โดยบอกว่า เราได้ทำอะไร อย่างไร....เมื่อผู้รู้บอกแล้ว นำไปทดลองใหม่
พี่เริ่มเขียน ก็รู้สึกว่า เราเขียนไม่เก่ง พยายามอ่านของคนอื่น แต่ก็ยังเขียนได้ไม่ดี ถามตัวเองว่า .....เขียนเพื่ออะไร....ถ้าต้องการเขียน เพื่อสื่อ/เล่า ว่าเรารู้อะไรมา .... ก็เขียนเล่าไปเลย
ถ้าไม่แน่ใจ เขียนเล่าในกระดาษก่อนก็ได้ค่ะ แล้วให้คนที่เราสนิทด้วยช่วยอ่าน เมื่อดีแล้วค่อยบันทึก
อยากให้กำลังใจค่ะ พี่ไม่เคยเรียนครั้งเดียวแล้วทำได้ เหมือนเช่นคืนนี้ เมื่อช่วงเย็นได้ขอ k-jira ช่วยสอนการนำไฟล์ขึ้น คุณเมตตาส่งบันทึกมาว่า " ดีใจจัง พี่จุดนำไฟล์ขึ้นแล้ว " ทำเอารู้สึกเขิน ก็ไม่ขึ้นได้อย่างไรล่ะคะ ในเมื่อ k-jira ช่วยสอน แต่พอกลับมาถึงบ้าน นั่งหัดทำใหม่ คนเดียว บอกได้เลย..ไม่สำเร็จค่ะ พยายามต่อหลายชั่วโมง นั่งเล่นเกมส์ สลับกับการหัดนำไฟล์ขึ้น ในที่สุด......ยกธงขาว ขอยอมแพ้...ส่งคำถามให้ k-jira แล้วค่ะ.........เล่าแล้วตัวเองยังรู้สึกเหนื่อยเลย......แต่เป็นการยอมแพ้ เพื่อพักยกเท่านั้นนะคะ ตัวเองยังยึดคติที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่นั้น ถ้าทำสำเร็จ......จะเห็นรูปพี่จุดสวยกว่ารูปนี้ เพราะมีตีนกาประดับประดาเยอะมาก....จากการหัดทำ.....แต่ละเรื่อง...อยู่นาน เป็นร่องรอยของความสำเร็จที่เพียรพยายามอย่างเห็นเป็นรูปธรรม นี่แหละ.....รางวัลแห่งชีวิตที่พี่จุดพร้อมยิ้มรับด้วยความเต็มใจ......คอยติดตามนะคะ