ทอรักถักรุ้ง
๏ ทอรักถักก่อแก้ว แพรวไหม
ถักใส่กล่องดวงใจ ใคร่แท้
ทอรักไม่ทอใจ หาใช่ รักจริง
รุ้งยิ่งงามไม่แพ้ ค่าล้ำ มากมี
๏ รุ้งเจ็ดสีช่างสร้าง หนทางสวรรค์
แดดส่องปรากฏกลาง ม่านฟ้า
เฉกเช่นสิ่งสรรค์สร้าง คงมั่น บรรจง
องค์เหล่าเทวานั้น เห็นพ้อง ต้องใจ
๏ ทอสิ่งใดไหนแน่ เท่ารัก ของแม่
ท่านหมั่นเฝ้าพิทักษ์ ปกป้อง
ยุงไรไต่ตอมมัก ปัดเป่า พ้นภัย
หวังมุ่งเคียงร่วมห้อง จักให้ดูแล
๏ ถักทอรักแซ่ซ้อน ซ่อนกลิ่น
เหมือนดั่งถูกดูหมิ่น เก่งกล้า
หลงเริงรื่นถวิล เกลียวคลื่น กลืนกิน
ยังบ่อตื่นหลับแล้ว ลูกแก้วมณี
๏ ทอถักทอรักนี้ ฟุ้งซ่าน
ถนอมมาเนิ่นนาน ผ่านช้า
ผึ้งน้อยดื่มด่ำหวาน เลยล่วง
ในช่วงเริ่มแรกแย้ม จักต้องอภัย
๏ ดอกไม้ไม่ขาดสิ้น อินทรีย์
ความห่วงล้วนมากมี ก่อเกื้อ
ขอให้ลูกคิดดี แปรเปลี่ยน เวียนมา
ทุกสิ่งไม่ผิดเพี้ยน เศษเสี้ยนหลุดลอย
๏ ตั้งจิตไปสู่รุ้ง มุ่งคืน พื้นนา
มิใช่ไหมใยขมขื่น ฝืนสู้
เข็นฝ้ายไป่กล้ำกลืน พลิกฟื้น ยืนยง
เย็นจิตพิษผ่อนรู้ อย่าละศีลธรรม
๏ แรกรักจำบ่อท้อ โศกเศร้า เปล่าเปลี่ยว
จงอย่าลุ่มหลงเงา อื่นได้
กุหลาบเริ่มเหี่ยวเฉา เก็บคว่ำ แขวนไว้
ฝึกจิตสมาธิไซร้ ไม่ช้าก้าวผ่าน
๏ ทอรักสานถักรุ้ง ไม่ต้อง ปรุงแต่ง
อันเพชรแท้น่ามอง ผ่องแผ่ว
แม้นแสงไม่สาดส่อง กระทบ สบตา
คุณค่ายังพร่างแพร้ว ฉายแววสุกใส
๏ รุ้งทอใจถักให้ สายใย รักแม่
ประทับอยู่ภายใน จิตเจ้า
หากแม้อยู่แห่งใด ระลึก เห็นหน้า
เป็นดั่งฝนย่ำเช้า ชุ่มชื้นอุรา
๏ ทอรักมามากล้น บนท้อง นภา
ทำผิดคิดไตร่ตรอง พูดดี ทำดี
เก้าเดือนอยู่ในท้อง เกาะเกี่ยว ผูกพัน
วันที่สิบสองนี้ กราบเท้า“คุณแม่”
ธีรัตนชาติ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น