การดูงาน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

รายงานการดูงานภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

เดือนตุลาคมอุดมโชค  ถูกโฉลกตามนัดหมาย  สิบสามถึงสิบหกยกเยิ้องกาย  เราหญิงชายไปด้วยกัน

เริ่มต้นคนเดินทาง ต่างมุ่งหวังเพื่อค้นหา  สิ่งดีมีวิชา ตามปรารถนาของอาจารย์ 

การศึกษาความขัดแย้ง ตามตำแหน่งที่ประสาน มีอยู่ตามตำนาน  ทุก ๆ ท่านต่างรู้ดี

รถสองคันต่างมุ่งมั่นตามที่หมาย ฟังคำบรรยายในพื้นที่  ฟังแล้วสนุกดี ตามที่มีความรุนแรง

 แต่นี้ต่อไปใครก็รู้ ว่าราชการดูมีแอบแฝง บางส่วนพูดทิ่มแทง หรือแกล้งทำไม่รู้

ที่อุบลพบคนรุ่นพี่  ตำแหน่งที่ท่านครองอยู่  เป็นแม่ทัพคุมบนภู  กำหราบศัตรูที่มารุกราน

เริ่มย่างระหว่างเขา  ที่ชาวเราต่างเรียกร้อง เขาพระวิหารเขมรครอง ต่างปกป้องว่าของใคร

ของดีที่ถูกสาป ก็ไม่ทราบหรือไฉน  อยากเอา ทำอะไร เมื่อมันไม่ ใช่ของเรา

วันรุ่งขึ้นตื่นขึ้นมา ดูหน้าตาแลผมเผ้า  ดูแล้วไม่เหมือนเก่า   ตื่นแต่เช้าช่างโชคดี

นั่งรถไปดูภูดิน  อันเป็นถิ่นของราษี  เมืองทองของคนดี อยู่ที่ศรีสะเกษ เขตของไทย

ป่าดงเมืองภูดิน เป็นทรัพย์สินของต้นไม้  สัมปทานเคยเปิดให้   ร้อนผู้ใหญ่ต้องป้องกัน

ปีสองสองต้องโยกย้าย   สัมปทานหายต้นไม้ผัน  ร่วมรักและผูกพันธ์  ต้นไม้นั้นร่มรื่นดี

ภูมิศาสตร์ของชุมชน  ต่างดิ้นรนตามวิถี ใช้ภูมิวัฒนธรรมตามราวี  ภูมิธรรมชี้พัฒนา

ไปฟังเล่าเรื่องราว  เรื่องก่อนเก่าของราษีไศล  ขัดแย้งที่ดินถิ่นกว้างไกล หลายแสนไร่ไร้เยียวยา

ฟังแม่ผาคุณไพฑูรย์  ช่างสมบูรณ์ในเนื้อหา  ทุกข์ยากเหลือคณนา  ไร้เงินตรามาตอบแทน

นาไม่ได้ทำ น้ำไม่ได้กิน ถิ่นไม่ได้อยู่   โปรดตรองดูเหนือความแค้น   นอนไม่หลับจิตโลดแล่น     ใครคิดแผนแสนขมขื่น 

หลายรอบแล้วแห้วทุกครั้ง  เมื่อทุกอย่างไม่สดชื่น  ทนอดแสนกล้ำกลืน  ทุกค่ำคืนแสนปวดใจ

ฟังคำพ้ออีกมากพอ     คำว่าต่อมีมากหลาย เขาต่อสู้แม้ความตาย  ถึงจะร้ายเขาก็ยอม

อาจารย์สุณีท่านชี้ชัด   สู้กับรัฐคงต้องผอม  ตรวจสอบเพื่อรอมชอม ต้องอ่อนน้อมสันติวิธี

หลังจากนั้นไปดูเขื่อน  ประตูเลื่อนเปิดปิดถี่    ระดับน้ำตามมากมี  คือวิถีชลประทาน

หลายคนต้องเร่งรีบ    พยาธิถีบร้องอาหาร   เลยเวลามาเนิ่นนาน  โปรดสงสารฉันหน่อยที

พวกเราไม่รีรอ   ต่างก็ขอทานบะหมี่  อาหารแซบอีหลี  ทานเมื่อนี้อร่อยจัง

หลังจากนั้นไม่นานเนิ่น   เราก็เอิ้นอ้าวเอนหลัง  หูก็คอยฟัง  ต้นเสียงดังหน่อยเสียงดี

ดร.วิชช์คิดคอมเม้นท์   เข้ากฏเกณฑ์เน้นคอยชี้  ตามเสียงเรียงถ้อยร้อยวลี  เนื้อหามีที่น้อยใจ

แต่ละเพลงเรียงร้อยถ้อย    แถมเกี่ยวก้อยเป็นไฉน  เมียน้อยค่อยปันใจ   นัดแล้วใยไม่มีมา

ร้อนใจถึงหลวงพี่  ต้องคอยชี้นี้ธรรมดา  หญิงรักปักศรัทธา   แค่น้ำตาแก้-วกวน

หญิงใดไร้สดชื่น  ทุกค่ำคืนคอยสับสน  ดร.วิชช์คิดเวียนวน  ดวงกมลช่วยแก้ที

แท้จริงยิ่งเพลงเก่า มีเรื่องเล่าตามวิถี  ขอเธอไม่มาสักที  ช้ำทั้งปีที่อดทน

ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน   ต้องไปค้างถึงสกล  ทุก ๆ คนพลอยยินดี

ถึงสกลตอนพลบค่ำ   ต่างรีบจ้ำไปยังที่  ห้องนอนตอนได้คีย์   รีบจรลีถึงโรงทาน

ทุกกลุ่มมาร่วมพบ   หลังแลจบเรื่องอาหาร  พูดคุยกันเรื่องงาน  จะประสานกันอย่างไร

กลุ่มสี่ไม่น้อยหน้า    หลังพูดจาหาข้อไว้   เรื่องพม่าค้นหาไป   ทรัพยากรใหม่ในบ้านเรา

รุ่งขึ้นออกเดินทาง    เพื่อไปยังถี่นของเขา  หนองวัวซอขอถิ่นเก่า  ฝรั่งเฒ่าท่านมาอยู่

สืบทราบและค้นหา  ตามตำราที่ควรรู้   ฝรั่งท่านเป็นครู    ต้องคอยดูเขาคือใคร

บ้านโคกหนองแซง  อันเป็นแหล่งที่อยู่ไกล้  อาจารย์แหววท่านจัดไว้  อาจารย์เอกชัยตามมาดู

บังกะโลที่ปลูกไว้    ฝรั่งไทยเข้ามาอยู่  ปลูกสร้างอย่างน่าดู  เป็นพวกหมู่สวีเดน

บางคนได้เมียไทย   เป็นผู้ใหญ่ตามที่เห็น  อยู่ได้ตามกฏเกณฑ์   เขาอยากเป็นคนของไทย

น่าหนาวเขามาอยู่  เพียงชั่วครู่เขากลับไป  บ้านเมืองเขาอยู่ไกล  น่าร้อนไซร้ได้ทำงาน

นำเงินมาซื้อหา    ตามกติกาที่วางฐาน  หวังอยู่ตลอดกาล  เพื่อประกันต่างตอบแทน

คนแรกที่มาอยู่    ท่านคงรู้เขาชื่อแบน    เขามาเพราะมีแฟน   จึงมีแผนซื้อที่ดิน

อยู่มาสิบเจ็ดปี      ช่างโชคดีมีทรัพย์สิน  มีที่คอยทำกิน  จึงยึดถิ่นเหมือนบ้านตน

วันนั้นเทศบาลบ้านโนนหวาย  ท่านจัดไว้ตามแห่งหน  กางเต้นท์เพื่อทุกคน  ได้เยี่ยมยลคนต่างแดน

หลังจากนั้นก็ก้าวล่วง   ความเป็นห่วงอย่างเหลือแสน  ต่างที่และต่างแดน  เป็นปึกแผ่นในอุดร

ชาวเวียดนามและเวียดกง   ที่ร่วมวงเพื่อไถ่ถอน   มีวิธีและขั้นตอน  เป็นเงื่อนซ่อนตอนเป็นไทย

การโยกย้ายมาอยู่นี้   เพราะความดีที่อาศัย  เขาอยู่อย่างปลอดภัย  จึงเป็นไทยร้อยเปอร์เซนต์

แต่ปัจจุบันยังมีอยู่    บางคนไม่รู้ ต้องหลีกเร้น   ไม่รู้ถึงความจำเป็น  สัญชาติเช่นนี้เป็นอย่างไร

ท่านเล่าว่าเศรษฐกิจ  เป็นนิมิตรมีความหมาย  บ้านเมืองเขายิ่งใหญ่  กินอยู่ได้ดีกว่าเรา

แต่ก่อนอยู่ห่างไกล    บ้านเมืองไทยใหญ่กว่าเขา   เดี่ยวนี้เป็นเรื่องเศร้า  ต้องซื้อข้าวเขามากิน

รัฐบาลนี้มีวิสัยทัศน์     มัวแต่ขัดเป็นนิจสิน     ประเทศไทยจะดับดิ้น   หากไม่สิ้นความร้าวราน

วันรุ่งขึ้นตื่นแต่เช้า  ต้องรีบเข้ายังเพื่อนบ้าน     ศึกษาเรื่องของงาน    เพื่อสืบสานต์มิตรภาพไทย

วรพงษ์ท่านคอยชี้  ที่ลาวนี้จะสดใส     เศรษฐกิจรุ่งเรืองไกล   ระบบไฟฟ้าจะขายดี

พอจบการบรรยาย  ในตอนบ่ายกลับพื้นที่  เร่งรถกลับอุดรธานี  เพื่อจะปี้โดยสารไทย

ขึ้นเครื่องโดยสารแล้ว   แต่ละแถวต่างสดใส  กลับบ้านจะดีใจ  ที่จากไปเสียหลายวัน.