การจัดการความรู้ในสถานศึกษา:97
ปัญหาผู้เรียน คือ ปัญหาของเราต้องช่วยกัน
บ่อยครั้งที่มีความจำเป็นที่ผมและคณะครูของเราต้องรบกวน เวลาท่านผู้ปกครองนักเรียนมาโรงเรียนเพื่อร่วมกันวางแผนในการพัฒนาเด็กในความปกครองของเรา
อย่า่งวันนี้ได้เรียนเชิญผู้ปกครองนักเรียนที่มีปัญหาทางการเรียนมา 3 คน แต่ก็มาเพียง 2 คน ปัญหาของเด็กคือเรื่องเรียนเป็นหลัก แต่ความประพฤติก็ใช่ย่อย เรียกได้ว่าเด็กทั้งสามคนมีชื่อเสียมานาน ตั้งแต่อยู่ม4 ปัจจุบันอยู่ม.5
เรามักพบว่าปัญหาของเด็กส่วนใหญ่ผู้ปกครองไม่เคยรับรู้มากก่อน เพื่อเด็กเหล่านี้มีอะไรก็ย่อมปกปิดผู้ปกครอง หนังสือเชิญผู้ปกครองส่งไปก็มักไม่ถึงผู้ปกครอง
สุดท้ายเมื่อทุกอย่างของปัญหามักเดินมาถึงทางตันที่ตัวนักเรียนเองเกินจะเยียวยาได้ด้วยตนเอง จำเป็นต้องบอกผู้ปกครอง เพราะ อาจเป็นโอกาสสุดท้าย ท้ายสุดของการแก้ไขเยียวยา
ต้องบอกว่าปัญหาของนักเรียนจุดนี้ค่อนข้างเสี่ยงต่อการไม่จบการศึกษาพร้อมเพื่อน
วันนี้นอกจากผู้ปกครองที่ผมเชิญมาร่วมพุดคุยแล้วก็มาครูที่ปรึกษา ครุระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ปัญหาของเด็กจะแก้เพียงฝ่ายวิชาการเพียงอย่างเดียวคงไม่ได้ ถ้าไม่มีการบูรณาการกันหลายฝ่ายในการดูแล แก้ไข ปัญหาจึงจะจบ
ตามฟอร์มครับนักเรียนและผู้ปกครองทุกคนที่ผมเคยประสบมา คือ การร้องของโอกาส
แต่ต้องเข้าใจครับว่านักเรียนกลุ่มนี้การพูดคุยเพื่อการแก้ไขปัญหาก็ย่อมไม่ใช่ครั้งแรกของพวกเราทั้งสามฝ่าย(วิชาการ ครูที่ปรึกษา ระบบดูแลฯ)และนักเรียน มันเกิดขึ้นหลายครั้ง และโอกาสก็ให้นักเรียนกลุ่มนี้ก็หลายครั้ง แต่ก้ไม่สำเร็จ
ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกันกับครั้งที่ผ่านๆมา คือ การร้องของโอกาสของนักเรียนและผู้ปกครอง หลายครั้งที่เราเห็นน้ำตาของผู้ปกครองและนักเรียน
แล้วกับการร้องของโอกาส.
ในครั้งนี้..ล่ะ
จะเป็นอย่างไร...
...........................
............................
.................
...........
.....
...
..
.
เหมือนเดิมครับสุดท้ายพวกเราทั้งสามคนก็ให้โอกาสแก่นักเรียน
โดยมีเงื่อนไขว่านักเรียนต้องแสดงออกให้ทุกคนเห็นว่าโอกาสครั้งนี้
เป็นครั้งที่พวกเขาจะใช้มันอย่างคุ้มค่า
โดยใช้เวลา 1 เดือนเป็นเครื่องพิสูจน์
โดยที่เริ่มจากการมาโรงเรียนทันเข้าแถว กลับตรงเวลา ไม่หนีเรียน
ติดตามแก้ไขผลการเรียนที่มีปัญหาให้ลดน้อยลง
ท้ายสุดผมถามนักเรียนว่าทำไมเขาถึงคิดว่าจะทำมันได้สำเร็จ
เขาตอบว่า..
เขาอยากกลับตัว...เริ่มต้นใหม่
เขาแย่มามากแล้ว....
อยากทำเพื่อแม่...และตัวเอง
อยากเรียนจบพร้อมเพื่อน....
อยากกลับมาสร้างชื่อเสียง ที่ไม่ใช่ชื่อเสียให้โรงเรียน (1 ใน 3 มีฝีมืองานศิลป์เคยได้รางวัลมามากมาย)
......
ผมก็พูดให้กำลังใจผู้ปกครองทั้งสองท่าน ให้ท่านร่วมให้กำลังใจแก่เด็กของท่านด้วย ร่วมกันจับถูก มากกว่าจับผิด เปลี่ยนวิธีการพูด และวิธีีการดูแลแบบเดิม เผื่อว่าท่านจะได้ไม่ช้ำใจเช่นเดิม
เวลาจะเป็นเป็นเครื่องพิสูจน์ครับ
อย่างน้อยก็ 1 เดือน
อย่างน้อยก็เคยให้โอกาสเขามาแล้วก็หลายครั้ง ครั้งนี้อีกครั้งก็จะเป็นไรไป เพราะสิ่งที่ได้หากเขากลับมาได้ ครูอย่างพวกเราก็ชื่นใจแล้ว
แล้วเราก็คิดว่าเขาจะกลับมา...
ปัญหาของเด็กวันนี้ คือ การให้โอกาส และการใช้โอกาสครับ
ความเห็น (18)
สวัสดีค่ะ
ผู้ปกครองไม่มา อาการหนักนะคะ เพราะโรงเรียนฝ่ายเดียวก็ไม่สามารถแก้ไขให้ดีได้ นี่แหละค่พมองเห็นเลยว่าปัญหาเด็กก่อมาจากครอบครัว ก่อนที่จะถึงโรงเรียน
ใช่ครับ หากทั้งครูและผู้ปกครอง ทำงานเพื่อเด็กร่วมกัน หลายเรื่องคลี่คลายลงได้ด้วยดีครับ
เรียน คุณครูคมสัน
ชอบคุณอองซาน ซูจีค่ะ ช่วยเขียนถึงเขาหน่อยได้ไหม โอ้...ลืมไปว่าหนูจะไม่ยุ่งเรื่องการเมืองนี่
ขอบคุณค่ะ
อัญชนก
สวัสดีครับคุณครูคิม
ใช่ครับ หากผู้ปกครองไม่ให้ความร่วมมือ ครูก็มีความลำบากในการพัฒนานักเรียนกลุ่มที่ต้องเฝ้าดูแลกลุ่มนี้แน่นอนครับ
คุณครูสบายดีน่ะครับ
สวัสดีครับ
นาย วัลลภ ตังคณานุรักษ์ (ครูหยุย)
ปัญหาเด็กเรื่องของความประพฤติเป็นเรื่องหลักที่นำมาสู่ปัญหาทางการเรียน ซึ่งการแก้ปัญหาต้องร่วมกันหลายฝ่ายทั้งผู้ปกครอง นักเรียน และโรงเรียน(ฝ่ายวิชาการ ฝ่ายกิจการนักเรียน ครูที่ปรึกษา ครูประจำวิชา) ซึ่งต้องมองปัญหาอย่างเข้าใจเพื่ออนาคตของเด็ก
ขอบคุณคุณครูหยุยมากครับที่มาร่วมสะท้อน
สวัสดีครับสาวแป๋ว
การเมืองเป็นเรื่องของทุกคนครับ ยุ่งได้แต่ไม่ควรจนทำให้ตนเองหลงไปอยู่ในวังนของมัน จนเราหาทางออกไม่ได้
สบายดีนะครับ
เรียนคุณครูคมสัน
พอดีผลสอบพึ่งออก ปรากฎว่า สอบตกไป 3 วิชา หนูต้องอยู่ กทม.อีก เดือนกว่าๆ เพื่อสอบซ่อม แย่จริง
แต่
หนูยิ่งกว่ามีความสุขอีกค่ะได้เรียนเพิ่มอีกเดือน
คิดถึงท้องฟ้าที่บ่อไร่ และคิดถึงคุณครูมากๆ ค่ะ อ้อ...มีคนบอกว่า สำนวนหนูบ้านนอกมากๆ พอดีหนูพึ่งมี facebook เมื่อเดือนที่ผ่านมา แค่ตัวหนังสือ ก็รู้แล้วเหรอว่า หนูบ้านนอก
ว่าแต่...ถ้าหนูอยากมีรูปตอนที่แสดงความคิดเห็นกับบล็อกคุณครู ต้องทำอย่างไรคะ
รักและเคารพเสมอค่ะ
อัญชนก
- สวัสดีค่ะ
- บุษราแวะมาเยี่ยนเยียนค่ะ คุณบินหลาดง สบายดีนะค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
- คนเป็นครูให้โอกาสนักเรียนเสมอครับ
- รอดูและช่วยกันแก้ไขแต่ไปครับ
- ฝากระลึกถึงทุกๆๆท่านที่โรงเรียนด้วยครับ
"การได้โอกาส" กับ "การใช้โอกาส" ต่างกัน แม้จะเป็นเรื่องเดียวกัน
ข้อสำคัญก็คือ น้องต้อง เปลี่ยนที่ "กรอบความคิด" จึงจะทำให้ "พฤติกรรม" เปลี่ยนตาม...
และ กรอบความคิด ของน้อง ๆ นี้ ครู พ่อแม่ ผู้ปกครอง คนใกล้ชิด สังคม ล้วนต้องรับผิดชอบร่วมกัน เพราะ...ถึงอย่างไรเด็กก็คือ "อนาคตของชาติ" นั่นเอง
(^__^)
สวัสดีสาวแป๋ว
ไม่เป็นไร ถือว่าได้มีโอกาสเรียนรู้ชีวิต เรียนรู้ในรายวิชาที่เรายังไม่ผ่านเพิ่มเติม
เรื่องของการให้มีรูปภาพแสดงในบล็อกของครูไม่สำคัญหรอก เรายังหาครูเจอะในโลกของไซเบอร์ เรื่องรูปมันเรื่องจิ๊บๆ
สวัสดีครับคุณบุษรา
ขอบคุณมากครับที่มาเยือน
ผมสบายดีครับ
และคิดว่าคุณบุษราคงจะสบายดีเช่นเดียวกัน
สวัสดีครับท่านดร.ขจิต
ครูทุกคนให้โอกาสนักเรียนเสมอครับ ขึ้นอยู่กับเขาด้วยว่าจะรักษาโอกาสนั้นแค่ไหน
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคนไม่มีราก
โอกาสของเด็กมีตลอดครับ...
เพียงแต่เราต้องค่อยเป็นกำลังใจให้เขาด้วย อย่าให้เค้าต้องเผชิญกับปัญหาอยู่เพียงผู้เดียว
ค่อยๆ คิด ค่อยๆทำร่วมกัน
ขอบคุณมากครับที่มาเยือน
สวัสดีครับคุณครู บินหลาดง
กล้วยไม้กว่าจะผลิตดอกได้สวยงามก็ต้องร่วมด้วยช่วยกันทั้งน้ำ ปุ๋ย เรือนโรงที่เหมาะสม การป้องกันโรคแมลงที่ดี อุปกรณ์ในการปลูก ฯลฯ ที่สำคัญต้องค่อยเป็นค่อยไปตามลำดับพัฒนาการคนปลูกเลี้ยงต้องใจเย็น ฉันใดคุณครูก็เหน็ดเหนื่อยยิ่งกว่า "การสร้างเด็กๆให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์มีภูมิคุ้มกันที่เหมาะสมสามารถอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข" เป็นงานที่ยิ่งใหญ่จริงๆ คนเป็นครูจะเข้าใจ เป็นกำลังใจให้นะครับ
สวัสดีครับคุณบุษรา
สุขสันต์วันลอยกระทงเช่นกันครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับท่านผอ.ประจักษ์
ผมก้เชื่อเช่นเดียวกันกับท่านผอ.ครับว่า"ความเป็นครู"อยู่ที่การสร้างคนให้เป็น คนที่สมบูรณ์
ซึ่งต้องเริ่มที่ตัวครูก่อนครับ โดยการทำให้เขาเห็น คือ "ปฏิบัติเป็นแบบอย่างที่ดี "โดยที่เราไม่ต้องสอนสั่งครับ
ขอบคุณที่านผอ.ครับ