ณ ปากประตูแห่งความตาย

                                            

 ณ ปากประตูแห่งความตาย

ความตายสำหรับทุกคนที่ยังรักชีวิต

คือจุดจบที่น่ากลัว

ความตายสำหรับคนที่ยังห่วงใยญาติมิตร

คือการจากไปที่น่ากังวล

ความตายสำหรับคนที่ยังติดใจในกาม

คือการออกจากฝันดีที่น่าเสียดาย

ความตายสำหรับคนที่เบื่อโลก

คือจุดจบที่น่าปรารถนา

ความตายสำหรับคนที่น้อยใจคนรอบข้าง

คือการจากไปที่น่าสะใจ

ความตายสำหรับคนผิดหวังในกาม

คือการออกไปจากฝันร้ายที่ขมขื่นเสียที

คนเราตายเหมือนกัน

แต่รูปการตายต่างกัน

ความเชื่อเกี่ยวกับความตายก็ต่างกัน

การมีชีวิตอยู่อีกนาน

ทำให้ความตายเป็นเรื่องไกลตัว

แต่ความตายที่กำลังรออยู่ตรงหน้า

ทำให้การมีชีวิตอยู่ที่ผ่านมา

กลายเป็นเพียงความฝันเหลวไหล

ที่กำลังเลือนหายไปจนหมดสิ้น

ศาสนาต่างๆพูดถึงความตายต่างกัน

แต่พูดเป็นเสียงเดียวกัน

ว่าควรตายอย่างสงบสุข

แม้คนไม่เชื่อเรื่องชาติหน้า

ก็ต้องการตายอย่างสงบสุขเช่นกัน

พุทธเราเพิ่มเติมอีกนิดหนึ่ง

คือบอกว่าอย่าตายเปล่า

อย่าเอาแค่ตายด้วยความเป็นสุข

ถึงแม้ตายขณะจิตเป็นสมาธิขั้นฌาน

ก็นับว่าน้อยไป

ไม่คุ้มกับการมีโอกาสเป็นมนุษย์

พุทธเราขอให้ตายอย่างเข้าใจ

เข้าใจว่าที่ตายไม่ใช่เรา

แม้ที่เกิดมาก็ไม่ใช่เรา

ตัวเราเป็นแค่ความเข้าใจผิด

คิดว่ากายใจอันเกิดจากกรรม

เป็นอัตตาตัวตนที่แท้จริง

ถ้าเข้าใจให้ถูก

ต้องกล่าวว่ากายใจ

เป็นแค่ที่ตั้งของความเข้าใจผิด

เห็นอยู่ชัดๆว่ามันปรวนแปรไป

ก็ยังอุตสาห์อยากให้มันอยู่เหมือนเดิม

เห็นอยู่ชัดๆ ว่ามันก้าวสู่ความแตกดับ

ก็ยังอุตสาห์หวังให้มันคงอยู่

อาการที่จิตยึดเหนี่ยวกายใจอย่างเหนียวแน่น

สะท้อนถึงความเชื่อผิดๆ เกี่ยวกับกายใจมาตลอด

ภาวะใกล้ตายนับเป็นโอกาสสุดท้าย

ที่เราจะทำความเข้าใจเสียใหม่ให้ถูกต้อง

หากทำได้....

ช่วงสุดท้ายก็นับว่ามีค่ากว่าทุกช่วงที่ผ่านมาทั้งหมด!

ตังตฤณ

พฤศจิกายน ๒๕๕๐

จากหนังสือ ณ มรณา