นอกหรือใน..สิ่งประกอบไปในเชียงคาน

 

 

เช้านี้อากาศเย็นขึ้น อาจเพราะฝนสายนั้นกระมัง?

ฉันหลงรักควันมัวๆ ในยามเช้าที่มองเห็นชีวิตของผู้คนค่อยๆ ตื่นขึ้น ตรงโน้น ตรงนี้ แต้มให้โลกค่อยๆ งดงามละมุนละไมขึ้นอย่างช้าๆ

 

ร้านกาแฟในตลาดของเชียงคาน ฉันท่องความคิดนี้ไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เหยียบย่าง หรือทุกครั้งในการเดินทางไปยังสถานที่แปลกหน้า..ใบหน้าของผู้คนในตลาด ความต้องการ รายการของที่วางขาย เครื่องแต่งกาย กิริยา วาจา รอยยิ้ม..เหล่านี้ประกอบอยู่ในตลาดของบ้านเมืองนั้นๆ เสมอ..แน่ล่ะเชียงคานก็มิเว้น

เดินไต่เนินผ่านบ้านเรือนที่ผสมกันระหว่างถนนท่องเที่ยวและถนนที่ชาวบ้านใช้ดำเนินชีวิต ผ่านแยกที่คั่นเชียงคานในภาพนิรมิต มาสู่เชียงคานอีกหนึ่ง

ตลาดเล็กๆ ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้า ฉันมองหาร้านขายกาแฟ ผู้คนออกมาจับจ่ายซื้อของกันเช่นตลาดทุกตลาด เนื่องจากเป็นเมืองท่องเที่ยวที่กำลังได้รับความนิยมอยู่ในขณะนี้ ผู้คนที่นี่จึงมิแปลกใจกับการที่มีคนแปลกหน้าหลายคนยกกล้องขึ้น อาจไม่ถึงกับยิ้มอย่างมีท่าทีชั้นเชิงเช่นผู้คนบนถนนเส้นริมโขง แต่ก็มิพบเห็นสีหน้าแปลกใจ

มีคนต่อแถวซื้อปาท่องโก๋ยาวเหยียด ฉันเลือกจะเก็บภาพมากกว่าเก็บรสชาตินั้น..รอไม่ไหวท้องร้องว่าหิวแล้ว

 

ในที่สุดก็พบร้านขายกาแฟอยู่ท้ายตลาด..ครานี้ขอถ่ายรูปนางแบบของเมืองนี้ นึกถึงหญิงสาวที่บ้านขึ้นมา เพราะท่าทางขวยเขินที่ส่งตอบกลับมา

“ถ่ายรูปคนแก่” นางแบบแก้เขินด้วยคำพูด

“ไม่แก่หรอกค่ะ..ยังสวยอยู่เลย”

ฉันอุทาน..นี่ล่ะชีวิตจริง ในใจ

 

เชียงคาน..ประกอบไปด้วยบ้านเรือน เรือกสวนไร่นา และชีวิตของผู้คนที่ยังคงทำให้การเดินทางมีเสน่ห์เสมอ..ฉันนึกถึงคำโปรยในหนังสือที่อ่าน..การออกเดินทางทำให้เรามองเห็นชีวิตอันแตกต่างมากขึ้น และมองเห็นตัวเองเล็กลง

 

ของขึ้นชื่อที่มองเห็นตามร้านรวงในตัวเมืองเชียงคานนอกจากของที่ระลึก(โปสการ์ด,เสื้อเชียงคาน,ไม้คาน หรือแม้แต่ขึ้นคาน) แล้ว สิ่งขึ้นชื่อของที่นี่คือผ้านวม มีร้านรวงในตลาดหลายร้านสนับสนุนข้อนี้ และด้วยวัฒนธรรมที่ผสมกันระหว่างไทยกับลาว(แถมญวณ) ทำให้เห็นว่าอาหารพื้นถิ่นแถบอีสานเหนือนี้คืออาหารประเภทเส้น..ขนมจีนของคนเมือง แต่คนที่นี่นิยมกินข้าวปุ้นฮ้อน เคียงกับส้มตำ มีเมนูแนะนำคือ “ตำด้องแด้ง” เผ็ดประทับใจ

ขณะปั่นจักยานไปเยือนแก่งคุดคู้ในวันแรกนั้น..เส้นทางนั้นพบเห็นการทำมะพร้าวแก้ว กันตลอดเส้นทาง บ้างเป็นอาชีพของบ้าน บ้างเป็นกลุ่มอาชีพ สอบถามได้ความว่ารับมะพร้าวมาทำ ฉันถูกคะยั้นคะยอให้ชิม..ครานี้ฉันเขินขึ้นมาบ้างเลยแวะกินส้มตำแก้มข้าวปุ้นฮ้อน เรียกกำลัง ..ส้มตำที่ไหนๆ ก็เผ็ดประทับใจเช่นกัน

 

รอยยิ้มและบทสนทนาทำให้ได้เรียนรู้วัฒนธรรมความเป็นอยู่ของผู้คนแต่ละพื้นถิ่น แม้จะขึ้นชื่อว่าเป็นคนอีสานบ้านเฮาด้วยกัน แต่ก็ยังเห็นความแตกต่าง ตลอดการเดินทางฉันใช้ภาษาถิ่นอีสานในการสนทนา..แต่ทุกครั้งที่พูดจาไม่ได้เข้าใจทุกถ้อยคำที่โต้ตอบกลับมา..อัศจรรย์ในการเดินทางมันทำให้ฉันเป็นคนโง่ที่น่ารักขึ้นกระนั้น รู้สึกเช่นนี้แล้วอย่างจะเดินทางให้มากเพื่อจะได้เห็นตัวเองเล็กลง โลกแลทัศนะกว้างขึ้น และเป็นคนโง่ที่ไม่เจ็บปวดจนเกินไปนัก..ทุกสิ่งล้วนประกอบเป็นเธอเชียงคาน..ขอบคุณ

 

 

[โสภณ เปียสนิท]

คิดถึงเมืองเชียงคานและเเก่งคุดคู้เหมือนกันครับ เคยไปอยู่นานนับเดือน 20 กว่าปีกอ่น ชีวิตผ่านมานานน่าดู

[Manee]

ขอบคุณที่เข้ามาเดินเที่ยวเมืองเชียงคานด้วยกันค่ะ..เขียนสามตอนจบค่ะ

ตอนนี้เป็นตอนสุดท้าย เชียงคานในดวงตาและดวงใจเล็กๆ คนหนึ่ง

หากอยากเห็นเชียงคานในมุมอื่นๆ บ้าง ต้องไปสัมผัสเองค่ะ

[pa_daeng]

• สวัสดีค่ะ
• ไปเชียงคานบ่อยค่ะ แต่ไม่ได้มีโอกาส ซึมซับวิถีชีวิตคนที่นี่เลย
• ต้องไปเก็บตก
• ขอบคุณมากค่ะ