แค้คตัสอุทาน โดย วิเทศ พรหมคุณ
แค้คตัสอุทาน โดย วิเทศ พรหมคุณ
คุณเจ้าขา : ขอโทษที ฉันอยู่ดี ๆ บนเกาะ Saipan ใกล้เกาะกวม แห่งนี้ อยู่กับเพื่อนพ้องน้องพี่ ที่มีหลายหลากพันธ์ ฉันมีเชื้อสายพันธ์ที่เกาะกันเป็นกลุ่มก้อน แม้จะเป็นเชื้อสายพันธ์กลุ่มน้อยในเกาะนี้ แต่ฉันเป็นเขื้อสายพันธ์กลุ่มใหญ่ในพื้นที่นี้ กลุ่มของฉันมีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง แม้จะมีเชื้อสายพันธ์แตกเหล่าแตกกอกันมากมาย ฉันไม่เคยว้าเหว่ ฉันไม่เคยท้อใจ ฉันให้อภัยกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในตัวฉันและพันธ์เชื้อสายของฉัน แม้จะมีสัตว์บางชนิดหรือคนบางคนมายืนฉี่รดที่ต้นของฉัน ฉันก็ไม่เคยโวย ต่อสู้อดทนอยู่กับที่ ไม่เคยคิดหนีไปไหน ฉันไม่เคยต่อว่าใคร ๆ ที่สวย ที่คม ที่ถูกดม ถูกเด็ด ถึงฉันไม่ใช่เมล็ดพันธ์ที่จะนำไปเผยแพร่ได้ ฉันไม่ใช่เชื้อสายพันธ์ที่ต้องนำไปตั้งโต๊ะ ฉันไม่ใช่เชื้อสายพันธ์ที่จะไปสร้างหน้าตาให้กับใคร ใคร ๆ ถึงจะไม่มีผู้นำฉันไปมอบให้เป็นของขวัญแก่ใคร ฉันก็เป็นเพียงสายพันธ์ที่ยามดีเขาก็ชม ยามมีอารมณ์ไม่ดีเขาก็เมินเฉย ยามใดออกดอกให้ในปีละครั้ง คนก็ว่าช้าเลี้ยงไว้เสียน้ำ ยามออกดอกให้สดสวย คนก็ว่าออกมาได้อย่างไร น้อยไปไม่คุ้มกับวันเวลาที่รอคอย
ดูซิ จะบ่นฉันก็ไม่ว่า จะฉี่รดฉันก็ไม่บ่น แต่ทำไม ยังใจร้าย มาจับกิ่งก้านสาขาของฉัน จนฉีกขาด ตัดทิ้งก็มี ที่ร้ายกว่านั้น ยังเอาของมีคมมาขีดเขียน ให้ผิวพรรณฉันขรุขระ ให้กิ้งก้านสาขาของฉันเป็นรอยจารึกแห่งความซึมซาบและซาบซึ้งใจ ให้หนำใจสะใจตนเอง คนหนอคน จะจารึกอะไรนักหนา บางคนเขียนยาวเป็นคืบเป็นวา ไม่เคยนึกเวทนาว่าเชื้อสายพันธ์ของฉันต้องทนทุกข์ทรมานสักเพียงไหน จารึกเพียงสั้น ๆ นิดเดียวพอได้อารมณ์ก็ยังพอทนได้ แต่นี่เขียนยึกยักหักไปหักมา แล้วคิดดูซิว่า หน้าตาผิวพรรณจะเป็นอย่างไร
ขอประทานโทษเถิดเจ้าค่ะ ดูด้วยตา อย่าจับอย่าต้องฉันได้ไหม อย่ามาทำความสวยของฉันให้ขรุขระจะได้ไหม เพียงแค่นี้คุณเป็นคนยังอดทนทำไม่ได้ บางคนได้รับแต่งตั้งให้มาดูแลฉัน ก็ดูแลแบบเสียไม่ได้ บางทีก็ส่งเสริมให้คนมาทำลายฉันไปด้วย แค่นี้คุณเป็นคนยังทนทำไม่ได้ แล้วคุณจะไปปกครองดูแลบ้านเมืองอย่างไร
ขอเสียที ขอเสียที เถิดเจ้าขา ขอความเวทนาให้ฉันได้ไหม
อย่าขีดเขียนอย่าทำลาย ขอทั้งใบให้สดชื่นระรื่นตา
วันทั้งวันฉันอยู่กับที่ อยู่อย่างนี้ เพื่อศึกษา
เหนือใต้ผ่านไปมา ได้พัฒนาชีวิตให้ยาวไกล
ปีทั้งปีฉันอยู่แต่ที่นี้ ตั้งอยู่กับที่ไม่หนีไปไหน
อยู่กับที่อยู่ด้วยใจ หากไม่มีใครมาทำลาย.
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น