19 ตุลาคม ป้าเจี๊ยบไปพักที่มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวงค่ะ
โรงแรมที่นี่ชิ่อว่า “วนาศรม” อยู่กลางป่าสมชื่อ เป็นอาศรมที่ห้องพักใหญ่โตโอ่อ่าและสวยงามมาก ระเบียงหลังห้องมองเห็นวิวอ่างเก็บน้ำและภูเขา ได้บรรยากาศสงบเงียบดีจริงๆ
นี่ไงคะ
ขณะที่ลำเลียงเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเข้าแขวนในตู้ ป้าเจี๊ยบก็รู้สึกว่ามีตัวอะไรกระโดดเฉียดขาตัวเองไป ด้วยความตกใจป้าเจี๊ยบก็กระโดดด้วย
พอเหลียวดูรอบๆตัวก็ไม่เห็นอะไร จึงก้มลงมองใต้ชั้นวางกระเป๋า นั่นไง.. อึ่งอ่างตัวยาวประมาณนิ้วครึ่งหมอบนิ่งอยู่ พอสบตากัน เธอก็กระโดดเคลื่อนตัวหนีไปอีกมุม
ป้าเจี๊ยบคิดในใจว่า ‘โทรไปบอกพนักงานโรงแรมให้มาพาเธออกไปดีมั๊ย? อย่าดีกว่า เสียชื่อหญิงมั่น อึ่งอ่างตัวกระจิ๊ดนิดเดียว จัดการเองเถอะ...’
ว่าแล้วก็เดินหาของที่จะมาใช้ ตัดสินใจเอารองเท้าผ้าของโรงแรมมาตะครุบตัวเธอไปโยนทิ้งบริเวณสวนด้านหน้าระเบียงประตูห้อง (จะใช้ผ้าขนหนูก็เกรงใจ...)
รองเท้าจึงเปื้อนเมือกจากผิวของเธอ ต้องโทรไปเล่าให้พนักงานโรงแรมฟังและขอโทษที่ใช้ของผิดวัตถุประสงค์.. พร้อมทั้งเสนอให้ทางโรงแรมติดแผ่นยางกั้นหรือยกขอบพื้นเพื่อกันสัตว์เลื้อยคลานเข้ามา... (ยุ่งเรื่องของคนอื่นอีกแล้วเรา...)
เสร็จแล้วก็โทรไปหาเพื่อนที่อยู่อีกห้อง เพื่อให้ตรวจดูว่าห้องของเธอมีเพื่อนมาเยี่ยมเหมือนกันหรือเปล่า
เพื่อนฟังแล้วบอกป้าเจี๊ยบว่าว่า “สงสัยเป็นเจ้าชายกบ แวะมาให้จูบ” พูดไปหัวเราะกันไป
พอวางหูแล้ว ป้าเจี๊ยบก็เกิดเจ้าชายขึ้นมา จึงเดินไปที่ประตูเพื่อออกไปดูว่าเธอเป็นอย่างไร
ที่ไหนได้ เธอเข้ามาในห้องอีกแล้ว! พอเห็นป้าเจี๊ยบก็หมุดใต้ประตูออกไป (อ้าว..นึกว่ามาหาเรา)
อย่างนี้นี่เอง...ขอบประตูด้านล่างลอยเหนือพื้นขึ้นมา มีช่องพอให้สัตว์ตัวเล็กๆ ลอดเข้ามาได้
ป้าเจี๊ยบเปิดประตูออกไป ก็พบว่าเธอไม่ได้ไปไหน ยังหมอบอยู่ตรงมุมประตู ป้าเจี๊ยบจึงเดินไปหยิบกล้องมาถ่ายรูปเธอไว้ ซึ่งเธอก็หมอบนิ่ง
ภาพที่ได้ไม่ชัด จึงเปิดแฟลชถ่ายอีกครั้ง คราวนี้เธอตกใจ กระโดดหนีและไม่กลับมาอีก
ป้าเจี๊ยบกะระยะทางจากสวนมาถึงประตูห้องก็เมตรหนึ่ง ต้องมีการปีนระเบียงขึ้นมาอีกซึ่งก็สูงเกือบเมตร นับว่าไกลทีเดียวสำหรับอึ่งอ่างตัวเล็กๆ จึงเอะใจว่าเธอมีใครรออยู่ในห้องหรือเปล่าหนอ?
ในห้องมีไฟฉายค่ะ ป้าเจี๊ยบจึงทำตัวเลียนแบบหนัง CSI .ใช้ไฟฉายไล่ไปทุกซอกทุกมุม และใต้ตู้ใต้เตียง แต่ไม่เจอใครที่หน้าตาเหมือนเธอเลย จึงไม่ทราบว่าทำไมเธอจึงอยากเข้ามาในห้องนี้นักหนา
เป็นอันว่าต้องสรุปเข้าข้างตัวเองตามที่เพื่อนบอก คือ เจ้าชายแวะมาหาป้าเจี๊ยบ แต่เธอไม่ชอบบรรยากาศห้องสว่างจ้า จึงหนีไปซะนี่ ทำพลาดไปซะแล้วเรา ...
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ...เจ้าชายอึ่งอ่าง แห่งแม่ฟ้าหลวง ...
ป.ล. อ้อ...ไม่ลืมใช้รองเท้าผ้าอุดช่องใต้ประตูไว้ ด้วยเกรงว่าแขกเลื้อยคลานประเภทอื่นๆ อาจสนใจมาเยี่ยมป้าเจี๊ยบด้วย...อิ อิ อิ
อ่านแร้ว คิดถึงเรื่องตุ๊กกี้เจ้าหญิงขายกบเลยค่ะ ป้าเจี๊ยบ ^__^
สเน่ห์เเรงจริงๆค่ะ ... มาหาโดยไม่ต้องรับเชิญเลย