dd

ddd

ใครที่ไม่ได้ไปนั่งฟังการบรรยายธรรมะโดยท่าน ว.วชิรเมธีมีพี่ๆ ที่รู้จักไปนั่งฟังมาท่านได้ให้พร 4 ข้อ ดังนี้ค่ะ
1. อย่าเป็นนักจับผิด
คนที่คอยจับผิดคนอื่น แสดงว่า หลงตัวเองว่าเป็นคนดีกว่าคนอื่น ไม่เห็นข้อบกพร่องของตนเอง
'กิเลสฟูท่วมหัว ยังไม่รู้จักตัวอีก'
คนที่ชอบจับผิด จิตใจจะหม่นหมอง ไม่มีโอกาส 'จิตประภัสสร' ฉะนั้น จงมองคน มองโลกในแง่ดี
'แม้ในสิ่งที่เป็นทุกข์ ถ้ามองเป็น ก็เป็นสุข'
2. อย่ามัวแต่คิดริษยา
'แข่งกันดี ไม่ดีสักคนผลัดกันดี ได้ดีทุกคน'’
คนเราต้องมีพรหมวิหาร 4 คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
คนที่เราริษยาเป็นการส่วนตัว มีชื่อว่า 'เจ้ากรรมนายเวร' ถ้าเขาสุข เราจะทุกข์ฉะนั้น เราต้องถอดถอน
ความริษยาออกจากใจเรา เพราะไฟริษยา เป็น 'ไฟสุมขอน' (ไฟเย็น) เราริษยา 1 คน เราก็มีทุกข์ 1 ก้อน
เราสามารถถอดถอนความริษยาออกจากใจเราโดยใช้วิธี 'แผ่เมตตา' หรือ ซื้อโคมมา แล้วเขียนชื่อคนที่เราริษยา
แล้วปล่อยให้ลอยไป
3. อย่าเสียเวลากับความหลัง
90% ของคนที่ทุกข์ เกิดจากการย้ำคิดย้ำทำ 'ปล่อยไม่ลง ปลงไม่เป็น'
มนุษย์ที่สลัดความหลังไม่ออก เหมือนมนุษย์ที่เดินขึ้นเขาพร้อมแบกเครื่องเคราต่างๆ ไว้ที่หลังขึ้นไปด้วย

ความทุกข์ที่เกิดขึ้นแล้ว จงปล่อยมันซะ 'อย่าปล่อยให้คมมีดแห่งอดีต มากรีดปัจจุบัน'
'อยู่กับปัจจุบันให้เป็น' ให้กายอยู่กับจิตจิตอยู่กับกาย คือมี 'สติ' กำกับตลอดเวลา
4. อย่าพังเพราะไม่รู้จักพอ
'ตัณหา' ที่มีปัญหา คือ ความโลภ ความอยากที่เกินพอดีเหมือนทะเลไม่เคยอิ่มด้วยน้ำไฟไม่เคยอิ่มด้วยเชื้อ
ธรรมชาติของตัณหา คือ 'ยิ่งเติมยิ่งไม่เต็ม'
ทุกอย่างต้องดูคุณค่าที่แท้ ไม่ใช่ คุณค่าเทียมเช่น คุณค่าที่แท้ของนาฬิกา คืออะไร คือ ไว้ดูเวลา ไม่ใช่มีไว้
ใส่เพื่อความโก้หรูคุณค่าที่แท้ของโทรศัพท์มือถือ คืออะไร คือไว้สื่อสาร แต่องค์ประกอบอื่นๆ ที่เสริมมาไม่ใช่
คุณค่าที่แท้ของโทรศัพท์
เราต้องถามตัวเองว่า 'เิกิดมาทำไม' 'คุณค่าที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์อยู่ตรงไหน ' ตามหา 'แก่น'
ของชีวิตให้เจอ
' คำว่า 'พอดี' คือ ถ้า 'พอ' แล้วจะ 'ดี' รู้จัก 'พอ' จะมีชีวิตอย่างมีความสุข'

หมู่เทวดาและมนุษย์มากมายล้วนอยากรู้ว่า พรประเสริฐสุดอันใดที่นำมาซึ่งความสงบ และความสุขแก่ชีวิต ขอตถาคตได้ทรงสั่งสอนข้าพเจ้าด้วยเถิด"

         ต่อไปนี้คือคำตอบของพระพุทธองค์

๐		อย่าข้องเกี่ยวกับคนพาล ให้สมาคมกับคนบัณฑิต ยกย่องบุคคลที่ควรแก่การ ยกย่อง นี้คือความสุขอันประเสริฐยิ่ง
๐		อาศัยอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี ให้หว่านเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความดี และตระหนักรู้ว่า เธอได้อยู่ในหนทางที่ถูกต้องแล้ว นี้คือความสุขอันประเสริฐยิ่ง
๐		มีโอกาสได้เรียนรู้และเติบโต ให้มีทักษะในอาชีพ หรือวิชาชีพที่เธอทำ รักษาศีล และสัมมาวาจา นี้คือความสุขอันประเสริฐยิ่ง

 

 

๐		ดูแลและรับใช้พ่อแม่ ทะนุบำรุงครอบครัวของเธอ ประกอบอาชีพที่นำมาซึ่งความเบิกบาน นี้คือความสุขอันประเสริฐยิ่ง
๐		ใช้ชีวิตอย่างสัตย์ซื่อ มีใจโอบอ้อมอารีเผื่อแผ่ผู้อื่น ให้ความช่วยเหลือจุนเจือแก่ญาติมิตร และเพื่อนฝูง ใช้ชีวิตที่ปลอดจาก การกระทำที่หมองมัว นี้คือความสุขอันประเสริฐยิ่ง
๐		หลีกเลี่ยงการกระทำที่เป็นอกุศล ไม่ตกเป็นเหยื่อของเหล้าและยาเสพติด และมีความเพียรในสิ่งที่ดี นี้คือความสุข อันประเสริฐยิ่ง
๐		เป็นผู้มีความประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตนและสุภาพ มีความสุขและซาบซึ้งกับการใช้ชีวิตอันเรียบง่าย ขวนขวายโอกาส ในการเรียนรู้ ศึกษาธรรมะ นี้คือความสุขอันประเสริฐยิ่ง
๐		มีความเพียรและเปิดใจกว้างสำหรับการเปลี่ยนแปลง เยี่ยมเยือนภิกษุและภิกษุณีอย่างสม่ำเสมอ และเข้าร่วมการสนทนา ปรึกษาธรรมอย่างจริงจัง นี้คือความสุขอันประเสริฐยิ่ง
๐		ใช้ชีวิตอย่างขยันหมั่นเพียรและใส่ใจศึกษาทำความเข้าใจเรื่องอริยสัจ 4 และมีความตระหนักถึงนิพพาน นี้คือความสุข อันประเสริฐยิ่ง
๐		ใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ด้วยจิตใจที่ไม่หวั่นไหวไปตามโลก ดับความเศร้าโศกให้สิ้น พำนักใจอยู่ในความสงบ นี้คือความสุข อันประเสริฐยิ่ง

         บุคคลที่เข้าถึงสิ่งที่กล่าวมาได้สำเร็จ จิตใจปลอดโล่งและเป็นอิสระในทุกที่ที่ไป บุคคลเช่