แสนสงสาร นกขมิ้น บินว้าเหว่
รักหักเห เร่ร้าง แล้วห่างหาย
บินหารัง หารัก อย่างเดียวดาย
พาใจกาย หลบร้อน หาคอนลง
*โห ! นกขมิ้นแล้วเมื่อไรจะหาคอนนอนได้ละเนี้ย!!
นั่นสิ่ครับ !
ยังคงต้องเรร่อนไปก่อนล่ะครับ...โถชีวิต เศร้า
สวัสดีค่ะ
นกสวยมาก แต่กลอนเศร้านะคะ ทำอย่างไรดี
สวยงามมากทั้งนกขมิ้นและบทกวีค่ะ
หายไปตั้งหลายวัน นึกว่าจะไม่มาเยี่ยมกันซะแล้วนะครับเนี่ย
พรุ่งนี้ตั้งใจเรียนนะครับ นกขมิ้นตัวนี้คงมีโอกาสได้เรียนกับเขามั่งเนอะครับ
พี่แวะมาเยี่ยมรังนกขมิ้นอยู่บ่อย ๆ ค่ะ เพียงแต่ไม่ได้ฝากตัวอักษรไว้เท่านั้น ตอนนี้พี่เริ่มเรียนได้ 2 วันแล้วค่ะ สนุกดี แต่เหนื่อยกับการเดินทาง อยากบินได้จังเลยค่ะนกขมิ้น
เพลงเพราะมากๆ นกขมิ้นตัวน้อยเจ้าจะร่อนเร่ไปที่ไหน แต่ก็กลับมาที่รังของตนเองเหมือนคนเรานะคะ ฝากรูปนกขมิ้นน้อยนี้ด้วยนะคะดูมีความสุขกับรังของตนเองจังเลย
let me go home เพลงเพราะบาดลึกเข้าถึงหัวใจ....
น่าสงสารนกขมิ้นเหลืองอ่อน ค่ำนี้จะนอนไหนเอย....
ที่นี่ก็พอมีคอนให้จับนะคะ
สวัสดีครับครูอี้ด KRUDARA
รังนกขมิ้นคงเป็นที่ไหนก็ได้ครับ ที่เราอยู่แล้วอบอุ่น
HOME เป็นเพลงที่ผมชอบมาก ฟังแล้วคิดถึงบ้านมากๆ ครับ
นกขมิ้นเป็นสัญลักษณ์ถึงคนพลัดบ้านพลัดถิ่นชีวิตผมต้องย้ายที่อยู่เรื่อยๆ
ตั้งแต่เรียน มาทำงานห่างบ้านตลอดครับ...คิดถึงครับ
บ้านคือวิมานของเรา เพลงเพราะมากค่ะ