วันวานยังหวานอยู่
จากวันนั้นถึงวันนี้.....
จากความใฝ่ฝันและความพยายามแรกเริ่ม หลังจากจบชั้นม.6
ความฝันอยากจะเป็น...ครู...
ความจริงแล้วฉันหมดหวังที่จะได้เรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยแล้ว เนื่องด้วยปัญหาทางการเงินของครอบครัว เพราะหากฉันเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัยแล้วค่าใช้จ่ายก็เพิ่มมากขึ้น ยังมีน้องๆ ที่ต้องดูแล 2 คนอีก แต่ด้วยความพยามและได้รับการเอ็นดูจากอาสาวที่ไปช่วยพูดกับพ่อให้และให้การสนับสนุนช่วยเหลือในหลายๆ เรื่อง รวมไปถึงกำลังใจและแรงผลักดัน จนทำให้ดิฉันได้เป็นศิษย์นักศึกษาคนหนึ่งในราชภัฏสุราษฎร์ธานีแห่งนี้ ฉันเลือกเรียนในคณะครุศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ อันที่จริงแล้วฉันไม่ได้เก่งหรือว่าเข้าใจเนื้อหาในภาษาอังกฤษเลย แต่ที่เลือกเรียนสายนี้ก็เพราะ ฉันคิดว่ามนุษย์ทุกคนสามารถพัฒนาได้ และฉันเองก็หวังว่าฉันจะมีความพยายามที่จะสามารถพัฒนาตนเองได้เหมือนกัน จนถึงตอนนี้ฉันสามารถใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้มาจนสิ้นเทอมของภาคเรียนนี้แล้ว ชีวิตผ่านอะไรหลายอย่างมากมาย มีทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และน้ำตา มีทั้งสมหวัง ผิดหวัง และบ่อยครั้งที่รู้สึกท้อ
แต่เมื่อ เรามาอยู่ถึงจุดนี้แล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปในอนาคตข้างหน้า จะเจอเรื่องดีหรือร้ายฉันก็ต้องสู้ต่อไป สู้เพื่อตัวเอง และสู้ เพื่อพ่อแม่
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น