สันโดษมิใช่สันดาน

        คำว่าสันโดษ หลายคนคิดว่าเป็นการไม่ยุ่งเกี่ยวกับสังคม หลีกหนีไปอยู่คนเดียว ที่กล่าวว่า ปลีวิเวกบ้างล่ะ อยู่เฉยๆ ไม่ขวานขวยทำอะไรเสริมต่อให้ชีวิตบ้างล่ะ ... ประมวลแนวๆนี้ ซึ่งคิดว่าไม่น่าจะใช่แนวทางแห่งคำสอนในพระพุทธศาสนา ภาวะดังที่กล่าวข้างบนนี้ น่าจะเป็นความรู้สึกส่วนตัวที่เข้าทางกิเลส หรือเป็นสันดานของบางคนซะมากกว่า (แรงไปไหมเนี้ย)

        สันโดษที่ถูกต้องเป็นอย่างไร

        ย้อนไปมองแนวคำสอนของพระพุทธศาสนา มีกูรูบางท่านให้ความเห็นว่า พระพุทธศาสนาสอนอยู่ ๒ เรื่อง คือ ทุกข์ กับการดับทุกข์

        หลักของสันโดษจึงเป็นไปเพื่อความดับทุกข์ หมายความว่า เมื่อทำสิ่งใดแล้วมันจะไหลไปสู่ความทุกข์ก็ให้หยุด หรือเมื่อทำเต็มกำลังความสามารถแล้วได้ผลเท่านี้ ก็ให้พอใจ อย่าอยากเกินความสามารถอันชอบธรรม เพราะเดียวจะไปสู่การทำทุจริตกรรม ท่านจึงให้สร้างความพอใจกับผลที่เกิดขึ้นจากการกระทำนั้นที่ตนทำเต็มความสามารถเต็มกำลัง อันเป็นไปด้วยความเหมาะสมตามฐานานุรูปของมัน

        สันโดษจึงเป็นเบรคห้ามล้อให้หยุดก่อนที่จะไหลไปเป็นความโลภ ความโกรธ ความหลง อันเป้นเหตุของความทุกข์ประการหนึ่งนั้นเอง

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

เเต่ผมบางทีสันดานผมก็ชอบสันโดษครับ

[ไฉน]

ขอบคุณครับน้องเอก

ต้องยอมรับว่าคนเราต่างกันครับ

ความหลากหลายที่จัดได้ก็กลายเป็นความสวยงามครับ

สบายดีนะครับ