ตามรอยเท้าพ่อ

             ตั้งแต่จำความได้พ่อพาผมไปรับเสด็จในหลวงที่วัดพระแก้วอยู่เป็นประจำ ได้ไปเจอผู้คนที่ไปรับเสด็จเหมือนกันไปกี่ครั้งก็เจอทุกคนตัองไปจองที่ที่จะรอรับเสด็จตั้งแต่เช้า ประตูวังเปิดถึงเข้าไปได้ กว่า ในหลวงจะเสด็จก็เป็นเวลาเย็น แต่ทุกคนที่ไปก็ไม่เคยบ่น ในเวลาเสด็จพระราชดำเนินผ่านความปลื้มปิติจะทำให้ลืม ทุกอย่าง    ทุกครั้งที่พ่อเจอถุงกระดาษหนังสือพิมพ์ที่มีพระบรมฉายาลักษณ์ในหลวงนำไปทำพ่อจะสอนให้ผมเก็บทุกครั้ง     พ่อจะห้ามไม่ให้ผมเอาเหรียญไปโยนทอยกองกับพื้น    พ่อจะห้ามไม่ให้ผมเล่นไพ่ เพราะเอาเงินไปวางในที่ไม่ควร ตอนนั้นผมไม่เข้าใจความหมายที่พ่อห้าม  ตอนนี้พ่อไม่อยู่แล้วไม่มีใครห้ามผมไม่ให้ทำในสิ่งที่พ่อห้าม แต่ผมก็ยังจดจำคำสอนของพ่ออยู่เสมอ                                                                                                     ยิ่งวันนี้ พ่อของเราคนไทยทุกคนทรงพระประชวร    เราผู้เป็นลูกเราจะทำอะไรให้พ่อได้บ้าง  ถ้าเป็นไปได้ความเจ็บปวดทรมานที่พ่อได้รับในขณะนี้ลูกอยากจะแบกรับไว้เอง  สิ่งที่ ลูกจะทำได้ในขณะนี้ ก็คือ พร้อมใจกันกันสวมเสื้อสีเหลือง เเละตั้งจิตภาวนาขอคุณความดี ที่ลูกได้กระทำมาตลอดชีวิต จงช่วยกันรวมเป็นพลังให้พ่อมีพลานามัยแข็งแรงขึ้นในเร็ววัน
            พ่อครับวันนี้ผมได้เดินตามทางที่พ่อวางไว้ให้แล้ว......ผมจะรักในหลวงเหมือนที่พ่อรัก......   จากวันนี้และตลอดชีวิตของผม.......ครับพ่อ                      

[chalothorn]

ทรงพระเจริญขอให้พระองค์ทรงหายจากพระประชวรโดยเร็ววัน