มุมที่คนลืมมอง(1)

 

               ครั้งหนึ่ง ชาวบ้านเลี้ยงลูกช้างไว้และผูกลูกช้างไว้ด้วยโซ่ล่ามไว้กับตอไม้ และเลี้ยงดูเรื่อยมา จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นหลายปี จนลูกช้างเติบโตขึ้นเรื่อยๆ และชินกับโซ่และตอไม้ที่ยึดมันไว้ โดยไม่คิดที่จะสลัดโซ่และตอไม้ที่ยึดมันไว้ อยู่มาวันหนึ่งไฟเกิดไหม้บ้านเจ้าของบ้าน เจ้าของบ้านมัวหอบสิ่งของมีค่า หอบสิ่งมีค่าออกจากไฟแม้หนักก็สามารถยกคนเดียวได้ แต่ลืมช้างที่ผูกไว้ข้างบ้าน ช้างเห็นไฟลุกโพลงและร้อนมันตกใจจึงสลัดโซ่และตอที่เจ้าของผูกใส่ไว้เพื่อหลุดออกไปให้พ้นอันตรายจากไฟได้ 

              เมื่อเรียนวิชาจิตวิทยาพัฒนาการเด็ก จะมีบทหนึ่งที่เล่าถึงเรื่องว่าการปฏิสนธิ อาจารย์ผู้สอนได้ให้ข้อคิดไว้ว่า สเปิร์มตัวที่สามารถเอาชนะเพื่อน ๆ อีกหลายล้านตัว วิ่งเข้าไปหารังไข่มารดาได้และเกิดมาเป็นคนก็คือตัวเรา กว่าจะได้เกิดมาเป็นเราเราตั้งต่อสู้เอาชนะมาแล้วครั้งหนึ่งซึ่งเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่  เมื่อเราเกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ทำไมเราไม่ใช้พลังศักยภาพที่มีอยู่ให้เต็มร้อยเพื่อก้าวสู่ความสำเร็จ โดยนำเอาศักยภาพที่เหลือ อยู่ ๙๕ % นำมาใช้ เพราะบุคคลผู้ที่ประสบผลสำเร็จล้วนแต่เป็นคนที่สามารถนำเอาพลังแฝงออกมาใช้ได้ ดุจช้างใช้พลังสลัดโซ่และตอไม้ที่มันถูกมัดติดออกหนีจากไฟที่ไหม้บ้านเพื่อความปลอดภัยได้                      

                  คนเราทุกวันนี้ส่วนใหญ่ได้ใช้พลังศักยภาพที่มีในตนเพียง ๕ %  เท่านั้น พลังศักยภาพที่เหลืออยู่ ๙๕ % ยังคงเป็นพลังงานแฝงอยู่ภายใน ไม่ค่อยถูกนำออกมาใช้เลย คนส่วนใหญ่จึงประสบความล้มเหลวในชีวิตและมีเป็นจำนวนมากด้วย

               คนที่ประสบผลสำเร็จคือคนที่ได้นำเอาพลังงานแฝงออกมาใช้อย่างได้ผล ทำอย่างไรจึงจะดังเอาพลังงานแฝงหรือความสามารถที่แฝงอยู่ในตัวเราออกมาใช้ได้อย่างได้ผล ผู้รู้แนะนำว่า

                ๑. ต้องลงมือปฏิบัติอย่างเต็มที่ ต้องทุ่มเท มุ่งมั่นทำงานหรือทำอะไรทุกอย่างทำอย่างจริงๆจังจัง โดยทุกสิ่งให้เริ่มต้นจากงานง่ายๆ ไปก่อน พอทำได้แล้วค่อยเพิ่มศักยภาพไปจนกระทั่งบรรลุเป้าหมายสูงสุด “ร้อยลี้ เริ่มที่ก้าวแรก”(สุภาษิตจีน) 

               ๒. ต้องปฏิบัติอย่างต่อเนื่องและไม่ท้อแท้สิ้นหวังง่าย ๆ เราต้องรักษาดำรงความมุ่งหมายเอาไว้  ต้องทำให้ได้และ ต้องทำต่อไป 

               ๓. มองสิ่งต่างๆในแง่บวกเสมอ คือคิดคำพูดทำสร้างสรรค์ คิดให้ตนมีกำลังใจ ทำให้ตนมีกำลังใจ พูดให้ตนมีกำลังใจ เช่น เราทำได้ แต่อย่าพูดหรือคิดว่าเราไม่เก่ง  เราเรียนมาน้อย เราเรียนมาน้อย  เบื่อ เซ็ง ขี้เกียจ แย่มาก ฉันทำไม่ได้ซึ่งไม่ก่อให้เกิดกำลังใจ  สิ่งเหล่านี้คือกำแพงกั้นขวางกั้นหรือเครื่องพันธนาการไม่ให้คนไปถึงความสำเร็จ ในวิกฤตย่อมมีโอกาส ถ้าฉลาดมองเป็น