ต้นกำเนิดของศาสนาพุทธ

 พุทธศาสนาก่อตั้งขึ้นในช่วงปลายศตวรรษ BCE 6 โดยองค์ Siddhartha ("พระพุทธ") เป็นศาสนาที่สำคัญในส่วนใหญ่ของประเทศในเอเชีย Buddhism has assumed many different forms, but in each case there has been an attempt to draw from the life experiences of the Buddha, his teachings, and the "spirit" or "essence" of his teachings (called dhamma or dharma ) as models for the religious life. พุทธศาสนาได้รับไปในรูปแบบที่แตกต่างกันมาก แต่ในแต่ละกรณีมีการพยายามที่จะวาดจากประสบการณ์ชีวิตของพระพุทธเจ้าคำสอนของเขาและ"วิญญาณ"หรือ"แก่นแท้"ของคำสอนของเขา (เรียกว่าธรรมะหรือธรรม) เป็นรุ่นสำหรับ ชีวิตทางศาสนา However, not until the writing of the Buaciha Charija (life of the Buddha) by Ashvaghosa in the 1st or 2nd century CE do we have a comprehensive account of his life. แต่ไม่ได้จนกว่าการเขียนของ Buaciha Charija (ชีวิตของพระพุทธเจ้า) โดย Ashvaghosa ในหรือ 2 ศตวรรษ CE ที่ 1 ทำเรามีบัญชีครบวงจรของชีวิตของเขา The Buddha was born in North India (ca. 563 BCE) at a place called Lumbini near the Himalayan foothills, and he began teaching around Benares (at Sarnath). พระพุทธเจ้าเกิดในภาคเหนืออินเดีย (ca. 563 BCE) ที่บนเนินเขาที่เรียกว่าลุมพินีหิมาลัยใกล้และเขาเริ่มสอนรอบ Benares (ที่ Sarnath) His era in general was one of spiritual, intellectual, and social ferment. ยุคของพระองค์ในทั่วไปเป็นหนึ่งในจิตวิญญาณทางปัญญาและการหมักสังคม This was the age when the Hindu ideal of renunciation of family and social life by holy persons seeking Truth first became widespread. นี้อายุเมื่อเหมาะฮินดูของการสละชีวิตของครอบครัวและสังคมโดยบุคคลศักดิ์สิทธิ์แสวงหาความจริงแรกเป็นที่แพร่หลาย

Siddhartha Gautama was the warrior son of a king and queen. Siddhartha องค์เป็นบุตรของกษัตริย์นักรบและสมเด็จพระราชินี According to legend, at his birth a soothsayer predicted that he might become a renouncer (withdrawing from the temporal life). ตามตำนานที่เกิดของเขาผู้คาดการณ์ล่วงหน้าที่คาดการณ์ว่าเขาอาจกลายเป็น renouncer (ถอนตัวจากชีวิตชั่วคราว) To prevent this, his father provided him with many luxuries and pleasures. นี้เพื่อป้องกันไม่ให้พ่อของเขาให้เขาด้วยความหรูหราและความสุขมาก But, as a young man, he once went on a series of four chariot rides where he first saw the more severe forms of human suffering: old age, illness, and death (a corpse), as well as an ascetic renouncer. แต่เป็นชายคนหนึ่งที่ครั้งหนึ่งเขาได้ไปในความทุกข์ทรมานทั้งสี่ชุดของราชรถที่เขาขี่ครั้งแรกรุนแรงมากขึ้นได้เห็นรูปแบบของมนุษย์ของ : วัยชรา, การเจ็บป่วยและการเสียชีวิต (ศพ) รวมทั้ง renouncer สันโดษ The contrast between his life and this human suffering made him realize that all the pleasures on earth were in fact transitory, and could only mask human suffering. ความทุกข์ทรมานของเขาความคมชัดของมนุษย์ระหว่างโลกนี้และทำให้เขารู้ว่าทุกความสุขบนโลกได้ในความเป็นจริงชั่วคราวและสามารถเฉพาะหน้ากากทุกข์ของมนุษย์ Leaving his wife and new son ("Rahula" - fetter) he took on several teachers and tried severe renunciation in the forest until the point of near-starvation. ออกจากลูกชายของเขาและภรรยาใหม่ ("Rahula"-- ล่ามโซ่) เขาเอาของครูผู้สอนและพยายามสละหลายอย่างรุนแรงในป่าจนอดจุดใกล้ของ Finally, realizing that this too was only adding more suffering, he ate food and sat down beneath a tree to meditate. สุดท้ายตระหนักว่านี้เฉพาะในการเพิ่มความทุกข์ทรมานเกินกว่าที่เขากินอาหารและนั่งลงใต้ต้นไม้นั่งสมาธิ By morning (or some say six months later!) he had attained Nirvana (Enlightenment), which provided both the true answers to the causes of suffering and permanent release from it. โดยตอนเช้า (หรือบางคนบอกหกเดือนต่อมา!) เขาได้บรรลุนิพพาน (ตรัสรู้) ซึ่งให้ทั้งคำตอบที่แท้จริงเพื่อทำให้เกิดความทุกข์และปล่อยถาวรจากมัน

Now the Buddha ("Enlightened or Awakened One") began to teach others these truths out of compassion for their suffering. ตอนนี้พระ ("Enlightened หรือ awakened One") เริ่มที่จะสอนคนอื่นความจริงเหล่านี้ออกจากความเห็นอกเห็นใจสำหรับความทุกข์ทรมานของพวกเขา The most important doctrines he taught included the Four Noble Truths and Eight Fold Path . หลักคำสอนที่สำคัญที่สุดเขาสอนรวมโฟร์โนเบิลสัจธรรมและแปดเส้นทางพับ His first Noble Truth is that life is suffering ( dukkha ). โนเบิลของพระองค์แรกความจริงคือชีวิตที่เป็นทุกข์ (dukkha) Life as we normally live it is full of the pleasures and pains of the body and mind; pleasures, he said, do not represent lasting happiness. ชีวิตที่เราตามปกติชีวิตนั้นเต็มไปด้วยความสุขและความเจ็บปวดของร่างกายและจิตใจ; ความสุขเขากล่าวว่าไม่ได้เป็นตัวแทนความสุขที่ยั่งยืน They are inevitably tied in with suffering since we suffer from wanting them, wanting them to continue, and wanting pain to go so pleasure can come. พวกเขาจะเชื่อมโยงย่อมอยู่ในความทุกข์เนื่องจากเราประสบปัญหาที่ต้องการพวกเขาต้องการให้พวกเขาเพื่อดำเนินการต่อและต้องการความเจ็บปวดไปเพื่อความสุขสามารถมา The second Noble Truth is that suffering is caused by craving - for sense pleasures and for things to be as they are not. โนเบิลที่สองความจริงก็คือความทุกข์เกิดจากความอยาก -- เพื่อความสุขความรู้สึกและสิ่งที่จะเป็นเช่นพวกเขาจะไม่ We refuse to accept life as it is. เราปฏิเสธที่จะยอมรับชีวิตตามที่ The third Noble Truth, however, states that suffering has an end, and the fourth offers the means to that end: the Eight-Fold Path and the Middle Way. โนเบิลที่สามความจริง แต่ระบุว่ามีการสิ้นทุกข์และสี่มีหมายความว่าจะสิ้นสุดที่ : เท่า Path แปดและกลางทาง If one follows this combined path he or she will attain Nirvana, an indescribable state of all-knowing lucid awareness in which there is only peace and joy. หากหนึ่งเส้นทางนี้ต่อไปนี้รวมกันเขาหรือเธอจะบรรลุนิพพาน, สุดจะพรรณนาได้ของรัฐทั้งหมดชัดเจนความตระหนักรู้ในตัวที่มีความสงบและความสุขเท่านั้น

The Eight-fold Path often pictorially represented by an eight-spoked wheel (the Wheel of Dhamma) includes: Right Views (the Four Noble Truths), Right Intention, Right Speech, Right Action, Right Livelihood/Occupation, Right Endeavor, Right Mindfulness (total concentration in activity), and Right Concentration (meditation). เท่า Path แปดโดยมักจะแสดง pictorially แปด spoked ล้อ (ล้อแห่งธรรม) รวมถึง : มุมมองขวา (โฟร์โนเบิลสัจธรรม), ขวาความตั้งใจ, Right Speech, Right Action, Right ชีพ / อาชีพ, ขวาพยายาม, ขวาสติ (ความเข้มข้นรวมในกิจกรรม) และขวาความเข้มข้น (สมาธิ) The Eight-Fold Path is pervaded by the principle of the Middle Way , which characterizes the Buddha's life. เท่า Path แปดเป็น pervaded ด้วยชีวิตหลักการ Middle Way, ที่พุทธลักษณ์ The Middle Way represents a rejection of all extremes of thought, emotion, action, and lifestyle. The Middle Way แสดงถึงการปฏิเสธการกระทำทั้งหมดของสุดขั้วของความคิดอารมณ์และการดำเนินชีวิต Rather than either severe mortification of the body or a life of indulgence in sense pleasures the Buddha advocated a moderate of "balanced" wandering lifestyle and the cultivation of mental and emotional equanimity through meditation and morality. แทนที่จะการทรมานร่างกายอย่างรุนแรงอย่างใดอย่างหนึ่งของร่างกายหรือชีวิตของความรู้สึกดื่มด่ำในความสุขพระพุทธการสนับสนุนในระดับปานกลางของ"สมดุล"วิถีชีวิตที่เคลื่อนไหวและการเพาะปลูกและอารมณ์ของความมีใจสงบจิตผ่านการทำสมาธิและศีลธรรม

After the Buddha's death, his celibate wandering followers gradually settled down into monasteries that were provided by the married laity as merit-producing gifts. หลังจากการตายของพระพุทธเจ้า, โสดหลงลูกศิษย์ของเขาตัดสินค่อยๆลงไปในวัดที่ได้มาจากฆราวาสแต่งงานเป็นของขวัญบุญที่ผลิต The laity were in turn taught by the monks some of the Buddha's teachings. ฆราวาสได้ในการเปิดรับการสอนโดยพระสงฆ์บางส่วนของคำสอนของพระพุทธเจ้า They also engaged in such practices as visiting the Buddha's birthplace; and worshiping the tree under which he became enlightened (bodhi tree), Buddha-images in temples, and the relics of his body housed in various stupas or funeral mounds. พวกเขายังร่วมในการกระทำเช่นการเยี่ยมชมสถานที่เกิดของพระพุทธเจ้าและบูชาต้นไม้ตามที่เขากลายเป็นพุทธะ (ต้นโพธิ์), พระพุทธรูปในวัดและพระธาตุของร่างกายของเขาตั้งอยู่ในเจดีย์ต่างๆหรือกองงานศพ A famous king, named Ashoka, and his son helped to spread Buddhism throughout South India and into Sri Lanka (Ceylon) (3rd century BCE). พระมหากษัตริย์ที่มีชื่อเสียงชื่อ Ashoka, และลูกชายของเขาช่วยในการกระจายพุทธศาสนาทั่วภาคใต้อินเดียและในศรีลังกา (ซีลอน) (ที่ 3 จากศตวรรษ BCE)

Many monastic schools developed among the Buddha's followers. การพัฒนาโรงเรียนสงฆ์จำนวนมากในหมู่ลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้า About the first century CE a major split occurred within the Buddhist fold - that between the Mahayana and Hinayana branches. เกี่ยวกับศตวรรษก่อน CE แยกรายใหญ่เกิดขึ้นในพุทธพับ -- ว่าระหว่างมหายานและหีนยานสาขา Of the Hinayana ("the Lesser Vehicle" * ) branch of schools, only the Theravada school (founded 4th century BCE) remains; it is currently found in Sri Lanka and all Southeast Asian countries. This school stresses the historical figure of Gautama Buddha, and the centrality of the monk's lifestyle and practice (meditation). ของหีนยาน ("Lesser Vehicle" * ) สาขาของโรงเรียนเพียงโรงเรียนเถรวาท (ก่อตั้งเมื่อปีศตวรรษ BCE 4) ยังอยู่; เป็นอยู่ในปัจจุบันพบศรีลังกาและตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมด. ประเทศในทวีปเอเชียนั้นโรงเรียนนี้เน้นรูปที่มาขององค์พระ และ) เป็นศูนย์รวมของพระภิกษุสงฆ์ของการดำเนินชีวิตและการปฏิบัติ (การทำสมาธิ Theravada monks hold that the Buddha taught a doctrine of anatta (no-soul) when he spoke of the impermanence of the human body/form, perception, sensations/feelings, consciousness, and volition. พระสงฆ์เถรวาทถือที่พระพุทธเจ้าทรงสอนหลักคำสอนของอนัตตา (ไม่มีชีวิต) เมื่อเขาพูดถึงการมีจิตสำนึกไม่เที่ยงของร่างกายมนุษย์ / รูปแบบการรับรู้ / รู้สึกถึงความรู้สึกและ volition They believe, however, that human beings continue to be "reformed" and reborn, and to collect karma (the effects of moral action on the person who is the agent of the action) until they reach Nirvana. พวกเขาเชื่อ แต่ที่มนุษย์ยังคงเป็น"ปฏิรูป"และเกิดใหม่และในการเก็บรวบรวมกรรม (ผลของการกระทำทางศีลธรรมในการดำเนินการบุคคลที่เป็นตัวแทน) จนกว่าพวกเขาจะเข้าถึงนิพพาน

The Mahayana ("Greater Vehicle") branch of schools began about the 1st century CE; Mahayanists are found today especially in Korea, China, Japan, and Tibet. มหายาน ("Greater ยานพาหนะ") สาขาของโรงเรียนเกี่ยวกับการเริ่มต้นศตวรรษ CE 1; Mahayanists ที่พบในวันนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศเกาหลี, จีน, ญี่ปุ่นและทิเบต The three most prominent schools are Pure Land, Chan or Len, and Tantra. สามโรงเรียนที่เด่นชัดที่สุดจะบริสุทธิ์ที่ดิน, จันทร์หรือเลนและ Tantra Mahayana schools stress that lay people can also be good Buddhists. มหายานความเครียดโรงเรียนที่วางคนยังสามารถเป็นชาวพุทธที่ดี The form of the historical Buddha was, they say, only one manifestation of Buddha Nature. พระพุทธรูปแบบของเดิมที่พวกเขากล่าวว่ามีเพียงหนึ่งการประกาศของพระธรรมชาติ Mahayana thus speaks of many past and also future Buddhas, some of whom are "god-like" and preside over Buddha-worlds or heavenly paradises. มหายานจึงพูดถึงจำนวนมากที่ผ่านมาและยังมีพระพุทธรูปในอนาคตบางคนเป็น"พระเจ้าเช่น"และประธานในที่พระพุทธโลกหรือสวรรค์ paradises Especially important are bodhisattvas - who are persons who have reached the point of Enlightenment, but turn back and take a vow to use their Enlightenment- compassion, wisdom, and power to help release others from their suffering. ที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็น bodhisattvas -- ที่บุคคลที่มีรายได้ถึงจุดของวิปัสสนา แต่หันหลังกลับไปใช้สาบานต่อการใช้งานของพวกเขาเห็นอกเห็นใจวิปัสสนา, สติปัญญาและอำนาจที่จะช่วยให้ผู้อื่นปล่อยจากความทุกข์ทรมานของพวกเขา Mahayana canon says that finally there is no distinction between "self" and "other," nor between samsara (transmigration or the cycle of birth, death, rebirth through many lives and many bodies) and Nirvana! Canon มหายานกล่าวว่าในที่สุดมีและไม่มีความแตกต่างระหว่าง"ตัวเอง""อื่น ๆ "หรือระหว่าง Samsara (สังสารวัฏหรือการเสียชีวิตวงจรของการเกิด, การเกิดใหม่ผ่านหลายชีวิตและร่างกายมาก) และเนอร์วาน่า! Because of this the bodhisattva is capable of taking on the suffering of others in samsara and of transferring his own merit to them. ด้วยเหตุนี้พระโพธิสัตว์สามารถถ่ายบนความทุกข์ของผู้อื่นใน Samsara และการโอนบุญของตัวเองกับพวกเขา

Although Buddhism became virtually extinct in India (ca. 12th century CE) - perhaps because of the all-embracing nature of Hinduism, Muslim invasions, or too great a stress on the monk's way of life - as a religion it has more than proved its viability and practical spirituality in the countries of Asia to which it has been carried. ถึงแม้ว่าพุทธศาสนาเป็นเสมือนสูญพันธุ์ในอินเดีย (ca. CE 12 ศตวรรษ) -- บางทีอาจเพราะธรรมชาติ all - กอดของฮินดูมุสลิม invasions หรือความเครียดมากเกินไปในทางของพระภิกษุสงฆ์ของชีวิต -- ตามที่มีศาสนามันมากกว่าการพิสูจน์ของ ความมีชีวิตและจิตวิญญาณในทางปฏิบัติในประเทศต่างๆในเอเชียที่จะได้รับการดำเนินการ The many forms and practices that have been developed within the Buddhist fold have also allowed many different types of people to satisfy their spiritual needs through this great religion. หลายรูปแบบและวิธีปฏิบัติที่ได้รับการพัฒนาภายในพุทธพับได้รับอนุญาตที่แตกต่างกันหลายชนิดนอกจากนี้ยังมีของคนเพื่อตอบสนองความต้องการทางจิตวิญญาณของพวกเขาผ่านทางศาสนาอันยิ่งใหญ่นี้

* Hinayana was a term invented by Mahayana adherents and was originally pejorative. * หีนยานเป็นระยะคิดค้นโดยสมัครพรรคพวกมหายานและได้ซึ่งดูหมิ่นเดิม Today it is less so. วันนี้มันมีค่าน้อยดังนั้น