ข่าวดีและข่าวร้าย


อ่านแล้วทำให้ข้าพเจ้าอดไม่ได้ทีจะหลั่งน้ำตาให้ พร้อมกันนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะทั้งน้ำตาข้าพเจ้าพยายามที่จะทัมใจให้ยอมรับกับข่าวที่เกิดขึ้น เฮ้อ! โลกอันน่ารื่นรมย์และเศร้าใจ

ไม่รู้ว่าเป็นดังฤา? ข่าวที่ปรากฏอยู่หน้าหนังสือพิมพ์ จึงเข้าไปปรากฏอยู่ในหัวตลอดเวลาไม่ยอมเลือนหายไป ท่านทั้งหลายคงเดาออกว่าเป็นข่าวอะไร เฉลยว่าเป็นข่าวดีและไม่ดีทั้งสองอย่างมาพร้อมกัน อ่านแล้วทำให้ข้าพเจ้าอดไม่ได้ทีจะหลั่งน้ำตาให้ พร้อมกันนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะทั้งน้ำตาข้าพเจ้าพยายามที่จะทัมใจให้ยอมรับกับข่าวที่เกิดขึ้น เฮ้อ! โลกอันน่ารื่นรมย์และเศร้าใจ

นี่ละนะเขาเรียกว่าอ่านแล้วไม่ปลง ข่าวดีก็คือข่าวพระอาจารย์ชื่อดังมรณภาพโดยสงบด้วยท่ายากจะทำได้คือท่านั่งสมาธิละสังขารจำไม่ได้ว่าหลวงปู่ชื่อเรียงเสียงไร แต่เป็นข่าวที่ทำให้เราชาวพุทธออกอาการนับถือๆคารวะด้วยใจ

ข่าวไม่ดีก็คือท่านพระอาจารย์ชื่อดังอีกเหมือนกันถูกฟ้องร้องด้วยคนกันเอง ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่เพราะกำลังหาพยานหลักฐาน แต่ข่าวแบบนี้นับได้ว่าเป็นข่าวที่เศร้าเราชาวพุทธทำให้ศรัทธาถดถอยเหมือนกันสำหรับผู้ที่ยังมีใจไม่หนักพอ ใจหวิวๆได้เหมือนกันครับ

นับถือทางเจ้าหน้าที่เหมือนกันที่บอกว่าอย่าพึ่งออกข่าวไปในทางเสียหายจนกว่าการสืบสวนจะสิ้นสุด เพราะเมื่อออกข่าวแล้วทำให้เสียโดยส่วนเดียวก่อน และถ้าความปรากฏว่าไม่จริงดังคำกล่าวหาก็ไม่อาจเรียกศรัทธาให้กลับคืนดังเดิมได้ อาจเหมือนถ้วยที่บุคคลทำให้แตกแล้วแม้จะประสานด้วยกาวแล้วแต่ร่องรอยก็ยังอยู่ “รอยร้าวในดวงใจ”

ไม่อยากเขียนวิจารณ์เรื่องราวมากไปเดียวเข้าตัวเอง แต่จะปล่อยปะละเลยทีเดียวก็ไม่ได้ในฐานะพระรูปหนึ่ง ขอบันทึกไว้เท่าที่พอทำได้ก็แล้วกันนะครับ ท่านใดอยากแสดงความเห็นก็ขอเชิญได้ในเชิงสนทนาก็จะได้ความรู้อีกโสตหนึ่ง

ท่านที่เป็นลูกศิษย์ลูกหาของท่านพระอาจารย์ชื่อดังทั้งสองก็อย่าไปคิดอะไรมาก รู้ตัวว่าผิดก็แก้ใหม่ รูตัวว่าดีก็อย่าเหลิงนี้เป็นหน้าที่อันพึงกระทำเมื่อ โลกธรรมทั้ง ๘ เกิดมิใช่หรือ

วันมะรืนเป็นวันสำคัญสำหรับภูตผีปีศาจ แต่ทางธรรมเขาเรียกว่าเปตะชนผู้ล่วงลับและผู้ยังมีชีวิตอยู่ในอันจะกระทำหน้าที่ตามสมควรกระทำคือ ปุพพะการี๑ กตัญญูกะตะเวที๒ ธรรมสองอย่างนี้ไม่ควรลืมเมื่อมีโอกาสเดียวจะหาว่าไม่บอกกล่าว  ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ เป็นวันข้าวสลากภัต, ข้าวสาก, วันสารท เป็นวันอันสมควรที่จะตอบแทนซึ่งกันและกัน คือการทำบุญอุทิศให้กับบุคคลอันเป็นที่รักที่จากไปไม่มีวันกลับ ระลึกนึกถึงกันเมื่อใดก็ได้แต่ส่งบุญแทนความคึดฮอด อันเป็นสิ่งแทนความระลึกนึกถึงได้ดีที่สุดในฐานะชาวพุทธ

พอสมควรเท่านี้ก่อน ช่วงนี้ยังอยู่ในพรรษากาลอย่าลืมทำความดีตามที่ตั้งใจให้ถึงที่สุดครับฯ

หมายเลขบันทึก: 396221เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2010 22:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 19:31 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

ผมบอกวันผิดไปนึกว่ามะรืนเป็นวันพระ แต่เป็นเลยวันมะรืนไปอีกหนึ่งวัน เป็นวันสารทลาว จนถึงวันแรม ๑๕ ค่ำเดือน ๑๐ เป็นวันสารทใหญ่ แต่ตามตำนานก็คือช่วงนี้ระหว่างครึ่งหรือหนึ่งเดือนที่จะถึงนี้มีความเชื่อกันว่าเป็นวันปล่อยผีเพื่อมารับส่วนบุญเป็นกาลพิเศษ นับถือกันมานานจนกลายเป็นประเภณี

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท