เมื่อแม่น้ำเปลี่ยนสาย

ปีนี้หัวหน้ากลุ่มงานตัดสินใจเออรี่ออกไป..แม้จะมีการเตรียมตัวเตรียมใจไว้ไม่น้อยกว่าสองปีแต่เมื่อถึงวันจริง..ใจก็อดหายไม่ได้

กันยายนปีนี้ที่ทำงานมีเรื่องตื่นเต้นหลายอย่าง..อย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือ การปิดโครงการกิจกรรมต่างๆที่ได้รับงบประมาณมาให้ทัน..ปีนี้เป็นปีแรกของการประเมินและพิจารณาผลงานขรก.ในระบบแบบแท่ง..ปีนี้ช่วงต้นเดือนมีการเยี่ยมสำรวจเพื่อการรับรองคุณภาพโรงพยาบาล .หรืออีกในวันสองวันที่จะถึงนี้จะมีชุมนุมแถวบ้านที่อยู่และอาจมีประกาศอะไรอีกไหม.ฯลฯ..ทั้งหลายทั้งปวงยังรู้สึกกระทบตัวและการทำงานน้อยกว่า..การเออลี่รีไทร์ของหัวหน้ากลุ่มงานของฉันเอง..แม้ว่าจะมีการรับรู้ล่วงหน้ามาสองสามปีว่าพี่เขาคงจะออกก่อนเกษียณแต่ก็ไม่คิดว่าวันนั้นจะมาเร็ว..เมื่อ สิบห้ากันยายนที่ผ่านมาพี่เขามาเซ็นชื่อทำงานและเซ็นเอกสารเรื่องการประเมินผลงานให้พวกเราเป็นวันสุดท้าย..อดอาลัยและใจหายไม่ได้กับการที่ต้องเปลี่ยนแปลงและการกล่าวอำลาหัวหน้างานที่ดูแลเรามาตลอดกว่าสิบปี..เหมือนกับความเคยชินกับเส้นทางการเดินทางด้วยเรือด่วนกรุงเทพฯ-นนท์ในแม่น้ำเจ้าพระยา..ต่อมาไม่ว่าจะอะไรก็ตาม อาทิ บริษัทเรือทดลองเปลี่ยนเส้นทางเดินเรือใหม่  หรือ มีคลองขุดใหม่ที่ขยายพื้นที่ออกไปยังฝากตะวันตกของกรงเทพฯ ทำให้คนแถวบางบัวทองมีโอกาสใช้เรือด่วนได้ง่ายพอๆกับคนอำเภอเมือง..แม้จะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่น่าจะดียิ่งขึ้นแต่โดยธรรมชาติของคนเรามักจะมีแรงต้านหรือลังเลใจกับสิ่งใหม่ที่เจอะเจอและอดหวนรำลึกถึงอดีตที่มิอาจกลับคืนมาได้เสมอ..การเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่แน่นอนและเป็นวัฏฏะ..แต่การรับสิ่งใหม่ๆได้เร็วหรือช้าแต่ละคนอาจต่างกันได้.

.แต่ถึงกระนั้นก็ตามในใจก็ยังคงมีความหวังที่ดีๆและตั้งใจรอคอยเดือนกันยายนปีหน้า