จน! เครียด! กินเหล้า!
จน! เครียด! กินเหล้า!
“จน! เครียด! กินเหล้า!
จน! เครียด! กินเหล้า!
จน! เครียด! กินเหล้า! ...” มีพ่อกินเหล้า แล้วก็ได้แต่บ่นว่า “จน! เครียด! กินเหล้า!” ซ้ำไปซ้ำมา โดยที่ไม่ยอมหันมามองคนข้างหลัง (ภรรยาและลูกๆ) ว่าเค้าจะอยู่กันยังไง และยิ่งเครียดขนาดไหนที่หัวหน้าครอบครัว (พ่อ) ทำตัวแบบนี้ (โอ้... น่าเห็นใจสุดๆ) http://www.kapook.com/hilight/view.php?id=433โฆษณานี้ผ่านตามาบ้างใช่ไหมครับ ผมตั้งข้อสงสัยเองนะครับคนชั้นล่างของสังคมไทย มักถูกทำให้กลายเป็นตัวตลกและเป็นกลุ่มคนที่มักจะถูกอ้างอิงถึงเสมอเพื่อการเปรียบเทียบเพื่อเป็นต้นแบบการกระทำสิ่งที่สังคมไม่พึงปรารถนาหรือสิ่งที่สังคมพึงให้เป็น/ให้เกิดขึ้น เครียดกินเหล้า เครียดกินเหล้า และสุดท้ายแกจงจนต่อไปเพราะแกช่างไม่รู้เลยว่าการกินเหล้าไม่เป็นหนทางของการอยู่ดี กินดี มันช่างเป็นความเจ็บปวดอย่างมาก มิใช่ความเจ็บปวดจากความจนแต่เป็นความเจ็บปวดจากการสร้างวาทกรรมความจนของคนที่มีฐานะทางเศรษฐกิจสูงกว่า วิธีคิดเกี่ยวกับความจนในสังคมไทยมิได้เกิดจากคำอธิบายคนเรามีนิ้วที่ยาวสั้นไม่เท่ากันอันเกี่ยวพันกับบุญพาวาสนาส่งในอดีตเท่านั้น แต่หากถามว่าใครทำให้เขาจน แน่นอนเขาก็มีส่วนในการทำให้เขาจนเอง เพราะเราคงไม่มองชาวบ้านว่าประเสริฐดีเลิศเสียทุกอย่าง ทว่าสังคมก็ลืมไปว่ายังมีความจนของคนในสังคมในเชิงโครงสร้าง จินตนาการ ถ้าหากนายคนนั้นเครียด กินเหล้า จน เพราะนโยบายแจกไม่อั้นของรัฐล่ะ หรือเพราะนโยบายเพื่อการไม่สามารถพึ่งตนเองได้อันเนื่องมาจาก กู้แล้วรวย ของรัฐล่ะ หรือจนเพราะซื้อโทรศัพท์ เพื่อใกล้ชิดกัน เหมือนในโฆษณาพ่อ แม่ที่อยู่บ้านนอกยังได้ยินเสียงของลูกหลานจากโทรศัพท์มือถือ เชื่อมทุกเครือข่าย ต่อติดทุกความรู้สึกล่ะ เราคงต้องมองความจนของคนในสังคมมากกว่าเขาขี้เกียจจึงจนกินเหล้าแล้วจึงจน (ถ้าแกต้องการกินเหล้าขอให้รวยเสียก่อนนะ) แล้วกระมัง บางมุมมองเพื่อเชื้อชวนแลกเปลี่ยนเรียนรู้
จน! เครียด! กินเหล้า!
จน! เครียด! กินเหล้า! ...” มีพ่อกินเหล้า แล้วก็ได้แต่บ่นว่า “จน! เครียด! กินเหล้า!” ซ้ำไปซ้ำมา โดยที่ไม่ยอมหันมามองคนข้างหลัง (ภรรยาและลูกๆ) ว่าเค้าจะอยู่กันยังไง และยิ่งเครียดขนาดไหนที่หัวหน้าครอบครัว (พ่อ) ทำตัวแบบนี้ (โอ้... น่าเห็นใจสุดๆ) http://www.kapook.com/hilight/view.php?id=433โฆษณานี้ผ่านตามาบ้างใช่ไหมครับ ผมตั้งข้อสงสัยเองนะครับคนชั้นล่างของสังคมไทย มักถูกทำให้กลายเป็นตัวตลกและเป็นกลุ่มคนที่มักจะถูกอ้างอิงถึงเสมอเพื่อการเปรียบเทียบเพื่อเป็นต้นแบบการกระทำสิ่งที่สังคมไม่พึงปรารถนาหรือสิ่งที่สังคมพึงให้เป็น/ให้เกิดขึ้น เครียดกินเหล้า เครียดกินเหล้า และสุดท้ายแกจงจนต่อไปเพราะแกช่างไม่รู้เลยว่าการกินเหล้าไม่เป็นหนทางของการอยู่ดี กินดี มันช่างเป็นความเจ็บปวดอย่างมาก มิใช่ความเจ็บปวดจากความจนแต่เป็นความเจ็บปวดจากการสร้างวาทกรรมความจนของคนที่มีฐานะทางเศรษฐกิจสูงกว่า วิธีคิดเกี่ยวกับความจนในสังคมไทยมิได้เกิดจากคำอธิบายคนเรามีนิ้วที่ยาวสั้นไม่เท่ากันอันเกี่ยวพันกับบุญพาวาสนาส่งในอดีตเท่านั้น แต่หากถามว่าใครทำให้เขาจน แน่นอนเขาก็มีส่วนในการทำให้เขาจนเอง เพราะเราคงไม่มองชาวบ้านว่าประเสริฐดีเลิศเสียทุกอย่าง ทว่าสังคมก็ลืมไปว่ายังมีความจนของคนในสังคมในเชิงโครงสร้าง จินตนาการ ถ้าหากนายคนนั้นเครียด กินเหล้า จน เพราะนโยบายแจกไม่อั้นของรัฐล่ะ หรือเพราะนโยบายเพื่อการไม่สามารถพึ่งตนเองได้อันเนื่องมาจาก กู้แล้วรวย ของรัฐล่ะ หรือจนเพราะซื้อโทรศัพท์ เพื่อใกล้ชิดกัน เหมือนในโฆษณาพ่อ แม่ที่อยู่บ้านนอกยังได้ยินเสียงของลูกหลานจากโทรศัพท์มือถือ เชื่อมทุกเครือข่าย ต่อติดทุกความรู้สึกล่ะ เราคงต้องมองความจนของคนในสังคมมากกว่าเขาขี้เกียจจึงจนกินเหล้าแล้วจึงจน (ถ้าแกต้องการกินเหล้าขอให้รวยเสียก่อนนะ) แล้วกระมัง บางมุมมองเพื่อเชื้อชวนแลกเปลี่ยนเรียนรู้
หมายเลขบันทึก: 39530เขียนเมื่อ 18 กรกฎาคม 2006 20:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:23 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
โอ! พระเจ้าจอร์จ มันยอดมาก... นึกว่าท่านเป็นอะไรจน!เครียด! ....คิดง่ายๆว่า สื่อดึงภาพลักษณ์ของสังคมชั้นล่าง กินเหล้า เมา! จน! เครียด เป็นลักษณะ"สื่อ"ได้ถึงผู้ชมดีกระมัง เหมือนคอนเซปต์ละคร คนรวย เมา! กับคนจน เมา! ก็มีความต่างกันนี่นา....แบบว่า คิดง่าย ง่าย ไม่คิดลึ๊ก
สื่อต้องคิดง่าย ๆ กระชับและชัดเจน เพราะเป้าหมายไม่ได้มุ่งถึงคนชั้นใด แค่สื่อง่าย ๆ กับภาพลักษณ์ที่มองเห็นได้กับคนทั่วไปทุกชนชั้น ก็แค่...ติดตา..ติดหู...ติดปาก..กับโฆษณานั่นเอง