ทำบุญทำทานทำงานทำใจ

  

               คนจำนวนไม่น้อยมีความคิดเห็นว่า

                         “ถ้ามีเงินแล้วเราจะมีความสุขทุกอย่าง”  เขาเหล่านั้นจึงก้าวตัวลงสู่ระบบบริโภคนิยม เป็นทาสการบริโภคจนเกิดการใช้สอยเกินตัว  รายได้ที่ได้รับตามปกติจึงไม่พอใช้จ่าย ที่พึ่งยามขัดสน หลายคนจำนนจึงหันหน้าเข้าหาการกู้ยืม ยืมเงิน ยืมทั้งเงินในอนาคต ยืมทั้งเงินจากข่าวที่ประกาศให้ยืม หรือแม้แต่นักเรียนนักศึกษาหลายคนก็ยังยืมเงินจากกองทุนกู้ยืมเพื่อการศึกษา  มาเป็นค่าเล่าเรียน ด้วยหวังว่าจบการศึกษามีงานทำค่อยใช้คืน แต่ด้วยความเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ง พอเรียนจบได้ทำงานเงินก็ไม่พอใช้จะใช้หนี้ที่ยืมก็ขาดแคลนอันสืบเนื่องจากเงินเฟ้อ หาเงินได้เท่าเดิมแต่ซื้อของได้น้อยลง เงินจึงไม่พอใช้จ่าย ไม่พอใช้หนี้ เกิดความทุกข์ยากตามมาเป็นอเนกปริยาย

           ปัจจุบันเราอาจสรุปประมวลสาเหตุที่เงินไม่พอใช้ได้ง่ายๆว่าเพราะการใช้เงินพุ่มเฟือยเกินจำเป็นเช่น

                                                 

                  ดื่มหนักเกินไป เจ้าชู้ ดูเวปโป้ ไม่มีความรู้ในงานที่ทำ  กินมากจนอ้วน มีหนี้มาก บางคนทำใจรับความจริงไม่ได้จึงเครียดและพึ่งพายาระงับการเครียดและโรคเครียดก็เป็นโรคที่คนไทยเป็นมากทั้งที่เปิดเผยและไม่เปิดเผยตัวตน

           คนหนุ่มสาวเรียนจบปริญญาก็เตรียมตัวสร้างฐานะให้เจริญมั่นคง ตั้งใจจะทำงาน พูดคุยกันเรื่องหาที่ทำงานเพื่อพึ่งตนเองเป็นแนวทางเอาตัวเพื่อรอด พูดเรื่องคู่ครองในสเปคที่ฝัน "คนหนุ่มสาวสร้างฝัน คนแก่นั้นสร้างสังคม" คนแก่เมื่อพบกันมักจะพูดกันถึงเรื่องความสำเร็จที่เคยทำได้ อะไรที่เคยล้มเหลวก็มักจะปิดปาก   นี้เป็นปกติของคนสามัญ คนทุกคนอยากเป็นคนสำคัญ อยากมีเกียรติ อยากได้รับคำชมเชยจากผู้คนรอบข้าง อยากมีความสุข อยากมีงานทำ อยากมีเงินใช้(พอกินพอใช้) มีที่อยู่อาศัยเป็นของตัวเองและอยากมีคู่ครองที่ดีมีฐานะมั่นคง 

             การทำงานในแต่ละวันแต่ละสัปดาห์นั้นมีปัญหาถาโถมเข้ามา แม้ว่า "เหตุสร้างผล คนสร้างเหตุก็ตาม” แต่บางทีเราก็แยกไม่ได้ว่าอะไรคือเหตุดีที่เราควรทำ อะไรต้องทำ(ไม่ทำเสียหายแก่เรา) อะไรควรทำ(ทำแล้วมีประโยชน์) อะไรน่าทำ (ทำแล้วดูดีหรือทำแล้วเป็นเสน่ห์)  

            อีกอย่างหนึ่งคนเราทุกคนมีความเห็นแก่ตัวเป็นทุนเดิมและมีนิสัยกลัวคนอื่นได้ดี (ย้านเขาได้หลื่น) แต่อีกมุมหนึ่งเราก็หวังว่าอยากมีเพื่อนและให้เพื่อนร่วมงานรัก  หวังให้เจ้านายเอ็นดู หวังให้รายได้จากการทำงานเหลือกินเหลือใช้ มีเงินเก็บ อยากมีเงินเก็บไว้ที่ธนาคารมากๆ อยากมีเงินซื้อทองคำเก็งกำไร อยากซื้อที่ดินไว้เป็นที่อยู่ที่ทำกิน หรือหวังว่าทำอะไรแล้วจะประสบความสำเร็จ หวังที่จะมีสุขภาพแข็งแรงมีอายุยืน แต่สิ่งที่ได้รับมักได้ตรงข้าม นั้นคือเมื่อทำงานเพื่อนร่วมงานก็อิจฉา เจ้านายกลั่นแกล้ง เงินที่ได้แต่ละเดือนไม่พอใช้ประจำวัน คนคอยสมน้ำหน้า คอยคาดโทษ บางทีทำใจไม่ทันกลายเป็นโรคเครียดโดยไม่รู้ตัว บางคนจึงหวังรวยจากการซื้อหวยแต่ก็มีน้อยคนที่รวยจากอาชีพเล่นหวยเพราะนี้คืออบายมุขแท้ๆ

              การรู้จักทำใจจึงเป็นสิ่งสำคัญ การยอมรับกับสิ่งที่ไม่เป็นดังที่เราตั้งใจหวังจึงเป็นสิ่งสำคัญแต่ว่าเรื่องที่เราต้องทำใจยอมรับและทำใจให้มีกำลังสู้มีมากคณนา เช่นทำใจเมื่อรักไม่ลงตัว ทำใจเมื่อทำงานผิดพลาด ทำใจเมื่อเจอเพื่อนร่วมงานที่เห็นแก่ตัวเอาเปรียบอู้งานมีอะไรก็โยมมาหาเรา ทำใจเมื่อเขายืมเงินแล้วไม่ยอมใช้ ทำใจกับงานที่ไม่มั่นคงเปลี่ยนปีละสิบบริษัท การทำใจยังรวมไปถึงการรู้จักให้อภัยในยามที่อีกฝ่ายทำไม่ถูกใจเรา  การรู้จักคอยเมื่อบางอย่างต้องคอยเพราะยังไม่ถึงเวลาเช่นขับรถตามไหล่เขาขับไปตั้งนานเป็นยี่สิบนาทีมองอีกครั้งก็ยังห่างจากที่เราอ้อมไม่ถึงกิโลเมตรเพราะภูเขาสูงไม่สามารถทำสะพานข้ามได้เพราะเหวลึกแต่เพื่อความปลอดภัยก็ต้องคอย การทำใจมีหลายเรื่องที่จำเป็นมากทุกคนต้องนำมาใช้เช่น แฟนไม่ได้ดั่งที่เราหวัง ก็ต้องทำใจ  เขายืมเงินไปแล้วไม่ใช้ตรงเวลาก็ต้องทำใจ ตั้งใจทำดีแต่โดนใส่ความก็ต้องทำใจ

              การทำงานทำชีวิตให้ก้าวหน้า แต่บางทีงานเดียวกันอีกคนทำพอกินพอใช้ อีกคนทำไม่พอกินไม่พอใช้ เป็นหนี้ไปทุกหย่อมหญ้า ถ้าอย่างนี้คงไม่ใช่ที่งานแต่อาจอยู่ที่การใช้จ่าย คนเตรียมสร้างฐานะจึงควรมีบัญชีเงินสดลงรายรับ รายจ่าย ยอดคงเหลือ

             การทำงานอะไรก็ตามต้องทำให้มีคุณภาพ ทำงานเต็มความสามารถดังสุภาษิตบทหนึ่งกล่าวว่า “จงทำงานเต็มความสามารถแล้วจึงรอโชคลาภที่จะมาถึง”

             การทำบุญและการให้ทานเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราควรทำไว้บ้าง การเลี้ยงดูช่วยเหลือบิดามารดา ช่วยทำสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ท่าน เคารพอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นบุญที่ไม่ต้องเสียสตังส์ ที่บุตรควรทำแก่บุพพการีโดยไม่ต้องรอให้คนประกาศยกย่องในโทรทัศน์จึงจะทำ 

            ส่วนการให้ทานหากมีเวลาก็ควรทำตามวันสำคัญทางศาสนา ใส่บาตรบ้าง ช่วยเหลอคนตกยากบ้างที่เราจะพอทำได้

              คนวัยทำงานต้องหัดทำใจ ทำงาน ทำทาน ทำบุญให้มากๆ ส่วนคนที่มีอายุมากอาจเริ่มจากการทำบุญทำทานทำงานและทำใจ ทำใจให้เย็น ทำใจให้มั่นคงในอุดมการณ์ ทำใจให้มีกำลังใจเสมอแล้วเราอาจพบว่า “สิ่งทั้งหลายเกิดมาจากเหตุ ถ้าความคิดเป็นกุศลคิดถูกรู้ถูก การทำย่อมถูกและผลที่ได้รับคือความอิ่มใจ มองไปข้างหน้ามีหวัง มองคืนด้านหลังก็อิ่มใจ

[ชลาดล]

ช่วงนี้ต้องทำใจอะไรหลาย ๆ อย่าง ที่ไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจ แต่ถ้าคนเราสามารถทำใจได้ทุกอย่างก็คงจะดี.... จะได้ไม่เป็นทุกข์ คิดในสิ่งที่ดี ทำในสิ่งที่ดี ก็ทำให้ชีวิตมีความสุข แม้ว่าบางครั้ง บางเวลาไม่สามารถทำใจได้ แต่เมื่อได้ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ ถึงได้บอกกับตัวเองว่า เรื่องแค่นี้คิดอะไรมากมาย ถ้าคิดแล้วเป็นทุกข์ แล้วเราจะคิดทำไม

[มือใหม่]

เราอาจเผลอลืมไปว่า ทุกสิ่งนั้นควรเป็นไปอย่างที่เคยเป็น หรือควรจะเป็นอย่างที่เราตั้งใจ หวังไว้ แต่ถ้าเราลองสังเกตอย่างใกล้ชิดแล้ว จะพบว่ามันเป็นความจริงตามธรรมชาติค่ะ ว่าทุกสิ่งล้วนเปลี่ยนแปลง และการกำหนดให้เป็นเช่นนั้น อย่างนั้น มันเป็นเพียงการสมมติเอาด้วยตัวเราเองทั้งนั้นเลยค่ะ

การทำใจ ถือว่าเป็นการปล่อยให้ธรรมชาติเป็นไปตามจริงนะคะ ขอให้กำลังใจในการเห็นความคิดที่แล้วมาอย่างสบายใจนะคะ