สร้างสรรค์สิ่งดีๆให้โลกเรา...

สังคมจะดีหากเราช่วยกันจรรโลงและสร้างสรรค์

   วันที่ 9 กันยายน 2553 ฉันและคณะครูระดับชั้นม.6และน้องหาญ(ครูอัตราจ้าง) ได้พาน.ร.ไปปลูกป่าชายเลน บริเวณบ้านสระบัว ต.ท่าศาลา จ.นครศรีฯ ซึ่งการไปปลูกป่าครั้งนี้ต้องขอขอบคุณ คุณสมชัย  เก้าเอี้ยน หัวหน้าสถานีพัฒนาลุ่มน้ำปากพนัง ที่ช่วยอนุเคราะห์พันธุ์ไม้โกงกางจำนวน 1600 ต้นและน้องๆเจ้าหน้าที่ที่ได้ช่วยขุดหลุมให้เรียบร้อย

    ฉันได้ประสานงานทางโทรศัพท์กับคุณสมชัย ซึ่งท่านได้ตอบรับและช่วยเหลือเป็นอย่างดี และที่จะลืมไม่ได้ในการให้ความอนุเคราะห์ น้ำให้นักเรียนและคณะครูได้ล้างขา ล้างตัว คือ อบต.ท่าศาลา ซึ่งฉันได้ประสานงานต่อจากพี่หัสนัย ไชยรัตน์ พี่ที่สอนหมวดพลศึกษาร.ร.เดียวกับฉัน ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ทางอบต.ก็ให้ความอนุเคราะห์อย่างรวดเร็ว ซึ่งไปคอยอยู่ก่อนที่น.ร.จะไปถึงก่อน  ต้องขอบคุณท่านนายกอบต.และเจ้าหน้าที่ทุกท่านจริงๆ

    คราวนี้ขอพูดถึงเรื่อง การปลูกป่าโกงกางบริเวณป่าชายเลน ซึ่งครั้งนี้สำหรับฉันเป็นครั้งที่ี 2 วันก่อนปลูกที่บ้านหน้าทับพร้อมชาวญี่ปุ่นและน.ร.ร.ร.อื่นๆ  ต้องนั่งเรือออกไป วันนี้การปลูกที่นี้ไม่ต้องนั่งเรือ แต่เดินไปปลูกได้เลย สำหรับเด็กๆแล้วดูจะตื่นเต้น และสนุกสนาน แต่สำหรับน.ร.ผู้ชายคงจะเหนื่อยพอสมควรเพราะไปน้อยส่วนหนึ่งต้องไปเรียนนศท.น.ร.ประมาณเกือบ 100 คน ปลูก 1600 ต้น ก็สนุกดี แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้คือ การโพสต์ท่าถ่้ายรูปแต่ละคนดูสนุกสนานกันน่าดู และที่เป็นคนเก่งสำหรับฉัน คือ น้องแจม (น้องณัฐณิชา ศรีสุขสวัสดิ์) ครู 5 ปี รุ่นใหม่ ที่ช่วยเรียกน.ร. ช่วยดูแลน.ร. ทำให้น.ร.ที่เชื่องช้าบางกลุ่มบางคน มีความรวดเร็วมากขึ้น ตอนปลูกป่าแดดเปรี้ยง พอช่วงเดินทางกลับโรงเรียน ฝนตก ไม่รู้จะมีน.ร.ป่วยไหม แต่ที่แน่ๆ คือ ฉันที่ป่วย ต้องกินยาพาราฯไป 2 เม็ด จึงหายป่วย ถือว่าเหตุการณ์ในวันนี้น.ร.และคุณครูม.6 ร.ร.จุฬาภรณราชวิทยาลัย นครศรีฯ ได้ช่วยกันสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้สังคม       แล้วคุณผู้อ่านล่ะค่ะ ว่างๆชักชวนลูกหลานไปปลูกป่ากันเถอะ หรือหากเป็นคุณครูก็พาน.ร.ไปช่วยกัน คนล่ะไม้คนมือ ต่อไป ป่าโกงกางก็จะเติบโต เต็มพื้นที่ ทำให้มีสัตว์น้ำ เพิ่มขึ้น ความอุดมสมบูรณ์ บริเวณป่าชายเลนเมืองนครศรีฯ ก็จะมีเกิดขึ้นมากมาย