ในช่วงบ่ายของวันเดียวกันกับที่ท่านศาสตราจารย์ ดร.จรัญ จันทลักขณา มาบรรยาย ได้มีโอกาสรับฟังการบรรยายจากคุณวิฑูรย์ เลี่ยนจำรูญ ผู้อำนวยการมูลนิธิชีววิถี หรือ องค์กรความหลากหลายทางชีวภาพและภูมิปัญญาไทย เป็นผู้ที่มีผลงานการต่อสู่เพื่อประเทศชาติมาหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นกรณีข้าวหอมมะลิ ปัญหาตัดแต่งพันธุกรรมพีชและงานอื่น ๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับการปกป้องทรัพยากรชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่น
โดยองค์ประกอบของความหลากหลายทางชีวภาพจะประกอบด้วย 3 ห่วง คือ วัฒนธรรม สิ่งมีชีวิต และระบบนิเวศ ประเทศไทยจัดว่าเป็นประเทศที่มีความหลากหลายทางชีวภาพอยู่ในอันดับต้น ๆ เพราะตั้งอยู่ในบริเวณแหล่งที่เป็นศูนย์กลางความหลากหลายทางชีวภาพของโลก ซึ่งเราสามารถใช้ประโยชน์จากความหลายหลายนี้ได้อย่างมาก ซึ่งเมื่อพิจารณาจากประวัติศาสตร์การใช้ประโยชน์ในอดีตแล้ว พบว่า พืชหลายชนิดที่เป็นพืชเศรษฐกิจของแต่ละประเทศในปัจจุบัน ไม่ได้มีต้นกำเนิดมาจากประเทศนั้น ๆ แต่เกิดจากการย้ายแหล่งปลูก เช่นยางพารา มีนักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษนำยางพาราจากบราซิล 22 ต้น ไปปลูกที่สวนคิวแล้วนำไปปลูกต่อในอาณานิคมของตน เช่น ศรีลังกา สิงค์โปร์ มาเลเชียและแพร่กระจ่ยทั่วไปในเอเชียอาคเนต์จนกลายเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของประเทศในภูมิภาคนี้ หรืออย่างกาแฟ ดัชนำกาแฟจากเอธิโอเปียไปปลูกที่สวนพฤกษศาสตร์อัมสเตอร์ดัม ต่อมาแพร่ไปทั่วอาณานิคมตะวันตกในทวีปอเมริกาใต้
มาจนถึงการรุกรานในยุคปฏิวัติเขียวและยุคพันธุวิศวกรรมในปัจจุบัน ที่เราต้องเผชิญกับการถูกฉกฉวยแย่งชิงทรัพยากรชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่น จากประเทศที่เป็นมหาอำนาจ เราในฐานะคนไทยคงต้องช่วยกันรักษาทรัพยากรธรรมชาติของเราเอาไว้ไว้ อย่าให้ใครมาแย่งชิงไป อย่างในฝรั่งเศสก็ได้ออกกฎหมายให้ผู้ใดที่นำครามออกจากหมู่เกาะแคริเบียนมีโทษถึงประหารชีวิต ประเทศไทยก็น่าจะมีกฎหมายที่คุ้มครองพันธุ์พืชของประเทศไทยออกมาได้แล้ว
ไม่มีความเห็น