เย็นย่ำ...
เย็นแล้ว ย่ำเย็น เยื้องย่าง
ห่างห่าง ไม่ว่าง ร้างลึก
คิดถึง ในห้วง ตรองตรึก
นึกได้ ไม่ว่าง มาเจอ
ด้วยหน้าที่ใหม่เลยไม่ค่อยมีแรงจะเข้าบล็อกเลยครับ
วันนี้แวะมาส่งกลอนสั้นๆครับ
นำรูปแม่น้ำแม่กลองยามเย็นย่ำมาฝากมวลมิตรครับ...
ความเห็น (14)
- สวัสดีค่ะคุณPhornphon
- มาร่วมชมและส่งภาพ อาทิตย์กำลังจะลาลับ เมื่อยามเย็น...
เย็นแล้ว ย่ำเย็น เยื้องย่าง
ห่างห่าง ไม่ว่าง ร้างลึก
คิดถึง ในห้วง คำนึง
โซ่ตรึง ไม่ว่าง มาเจอ
ขอบคุณ คุณ Kanchana ที่มาเยี่ยมนะครับ...
ภาพสวยได้อารมณ์มากเลย...แบบเหงาๆ มีความหม่นในหัวใจเล็กๆ
พอมาอ่านคำกลอนก็เล่นคำได้ดี...ชอบมากค่ะ
@@@เย็นแล้ว ย่ำเย็น เยื้องย่าง
อ้างว้าง โดดเดียว ตรองตรึก
รันทด เดียวดาย นั่งนึก
รำลึก ถึงโซ่ โธ่เรา@@@
กำลังเศร้าอยู่รึป่าวค่ะเนี่ย
ถ้าเศร้าอยู่ ก็ สู้ๆ น่ะค่ะ
ชอบบทกวีแบบนี้มากเลยค่ะ
แต่งเยอะๆน่ะค่ะ จะติดตามผลงานต่อไป
เพิ่งมาใหม่ ยินดีที่ได้รู้จัก ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะ
อย่าเพิ่งหม่น ทนงาน สานมันต่อ
อย่าเพิ่งท้อ หน้าที่ ยังคอยท่า
ไม่เป็นไร แม้จะไม่ มีเวลา
เพียงรู้ว่า ยังระลึก นึกถึงกัน(ก็พอแล้ว)
เป็นกำลังใจให้คนทำงานเสมอ..สู้ สู้..ทาเคชิ!!
สวัสดีค่ะคุณphornphon
เหนื่อยมั้ยกับงานใหม่
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
งามล้ำ
ทั้งคำ
และภาพ
- มาเป็นกำลังใจให้คนทำงาน
- เอาภาพยามเย็นแถวหลังบ้านนายก้ามกุ้งมาฝากครับ
- ระลึกถึงเสมอ
สวัสดีค่ะคุณพรพล
เฝ้ารอติดตามบันทึกอย่างใจจดใจจ่อ
สั้นแต่ให้ความหมายลึกซึ้งค่ะ
เย็นแล้ว ย่ำเย็น เยื้องย่าง
ห่างห่าง ไม่ว่าง ร้างลึก
คิดถึง ในห้วง ตรองตรึก
นึกได้ ไม่ว่าง มาเจอ
สวัสดีค่ะสละสลวยทั้งคำและภาพ ให้อารมณ์คล้อยตามอย่างนุ่มละมุน ขอบคุณสำหรับบทกลอนอันไพเระนี้นะคะ คิดถึงเสมอ
ขอบพระคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมพร้อมกำลังใจครับ
ตอนแรกเขียนไม่ดี เลยแก้ใหม่ครับ
เย็นนี้ พร่างพราย น้ำหยาด
ไม่ขาด สายฝน เพ้อพร่ำ
ห่างห่าง เศร้าสร้อย น้ำคำ
ไม่จำ ไม่ต้อง มาเจอ
ขอบคุณ คุณ by jan ที่มาเยี่ยมครับ...
ขอบพระคุณ ทุกท่านที่มาเยี่ยมครับ...