การอบรมภาษาอังกฤษ

"การอบรมภาษาอังกฤษ"

มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม โดยกองกลาง ได้ดำเนินการจัดอบรมภาษาอังกฤษ ให้กับเจ้าหน้าที่และบุคลากรของมหาวิทยาลัย เมื่อวันเสาร์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2553 เวลา 14.00 - 16.00 น. ณ ห้องประชุมสภามหาวิทยาลัย (401) อาคารทีปวิชญ์ มีผู้เข้ารับการอบรมประมาณ 25 ราย

Mr.Edward อายุ 73 ปี มาจากประเทศอังกฤษ...

เป็นอาจารย์ผู้สอนภาษาอังกฤษ...

เป็นการฝึกเขียน...ฝึกฟัง...โดยอาจารย์จากชาวต่างชาติ

ผู้เขียนทดสอบตัวเองหลังจากทิ้งทั้งไวยากรณ์ +

การอ่านภาษาอังกฤษ ตั้งแต่ 30 ปีที่แล้ว...

ลืมทั้งคำศัพท์บางตัวที่เมื่อก่อน ท่องได้ จำได้...พอมาปัจจุบัน

ไม่ได้ฝึกพูด ฝึกเขียน...ทิ้งให้กับครูหมดเลยค่ะ...

แต่ก็มารื้อฟื้นความจำใหม่...จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง...

ถ้าคิดเป็นเปอร์เซนต์ ก็คงเหลือประมาณ 50 : 50...กระมังค่ะ...

แต่ก็ยังดีที่ฟังรู้เรื่องบ้าง...แต่เอ...การเขียนหรือแต่งประโยค

ยังใช้ได้อยู่ค่ะ...เรียกว่า ตอนเด็ก ๆ มีพื้นฐานภาษาอังกฤษดีค่ะ...

แบบนี้ต้องขอยกความดีให้กับอาจารย์ที่สอนภาษาอังกฤษให้

เมื่อตอนผู้เขียนยังเป็นเด็ก ๆ...ท่านเก่งมาก...สอนให้ผู้เขียนแต่ง

ประโยคได้...แปลได้...

จำได้ว่า ครูคนแรกที่สอนภาษาอังกฤษให้ผู้เขียนตอนเรียน

ชั้นอนุบาล จำไม่ได้ว่าท่านชื่ออะไร...

พอมาอยู่ชั้น ป.7 อ.ทองสุข คล้ายคลึง...เป็นคนสอนภาษาอังกฤษให้

คนต่อมา คือ อ.เสาวนีย์ ช่ำชองกิจ...ได้ข่าวว่าท่านเสียชีวิต

ไปแล้ว...แต่ท่านนี้ยอดเยี่ยมมากขอยกนิ้วโป้งให้...ให้คำศัพท์

แก่ผู้เขียนไปท่อง วันละ 100 คำต่อวันทุก ๆ วัน...แล้วต้องมาท่อง

ต่อหน้าท่านในวันรุ่งขึ้น...ถ้าท่องไม่ได้ โดนแปรงลบกระดานดำ

เคาะมือ...ผู้เขียนกลัวเจ็บ...เลยต้องท่อง ไม่ผิดสักคำ...เก่งมาก

"เขาเรียกว่ามีเทคนิคการท่องค่ะ...แบ่งคำ...ช่วงละ 10 คำ..."

ก็ยังขอเถียงที่ว่า ไม่ให้ท่องจำ นั้น...บางวิชาก็ควรต้องมีการท่องจำ

ด้วย...เพราะไม่อย่างนั้นจะไม่มีข้อมูลเดิม...

อ.เสาวนีย์...เรียกว่าเป็นต้นแบบของครูภาษาอังกฤษที่ดีมาก...

ท่านสอนหลักไวยากรณ์ + คำศัพท์ให้กับเด็กนักเรียนได้ดี...

เรียกว่า...ทำให้ผู้เขียนทำข้อสอบได้ ข้อสอบ 40 ข้อ

ผิดอย่างมาก 1 - 2 ข้อ...ทำให้ผู้เขียนมีกำลังใจ...

มีใจรักที่จะเรียนภาษาอังกฤษ...

เมื่อเรียน ชั้น ม.ศ. 4 - 5 จำชื่อได้ว่า อาจารย์ทัศนีย์

(แต่จำนามสกุลไม่ได้แล้วค่ะ)...ท่านเก่งไวยากรณ์ ให้หลัก

ในการเขียนภาษาอังกฤษได้ดีมาก...สำหรับอีกท่านก็จำชื่อไม่ได้อีก

แต่จำเค้าหน้าท่านได้ ท่านนี้ คนไทย แต่พูดสำเนียงภาษาอังกฤษ...

ชอบให้อ่านหนังสือภาษาอังกฤษ เรื่องสั้น เช่น อาบูกาซิม,รีเบกก้า,

เรื่องฆาตกรรมของชาวต่างประเทศ โดยอาจารย์ชอบให้นักเรียน

หัดแปล เล่มหนึ่งหนาประมาณเกือบ 1 นิ้ว...

(ทั้งเล่มเป็นภาษาอังกฤษหมด)

เรียกว่าพื้นฐานไวยากรณ์ ผู้เขียนแน่น พอมาอ่านเรื่องสั้น

โดยให้แปลจากภาษาอังกฤษเป็นไทย เลยเข้าล็อคของผู้เขียน...

ก็ถนัดอยู่แล้ว เรียกว่า ข้อสอบ 100 ข้อ...ผิดอย่างมากไม่เกิน

6 - 8 ข้อ...หันมาดูเพื่อน ๆ ที่เรียก ชีวะ ฟิสิกส์ เคมี ได้ A

แต่พอมาภาษาอังกฤษผู้เขียนขอเป็นฝ่ายขอ A บ้าง...

ต้องขอหัวเราะ...5555555...(ไม่ได้หัวเราะเยาะนะค่ะ...

แต่ขำพวกเขาค่ะ...ทำวิชาภาษาอังกฤษไม่ได้...

เขาเรียกว่าเก่งคนละด้านค่ะ)...เพื่อน ๆ ทำคะแนนไม่ได้เลย...

พอมหาวิทยาลัย มีโครงการให้เจ้าหน้าที่และบุคลากรได้มาเรียน

ภาษาอังกฤษ เพื่อเป็นการพัฒนาตนเองในด้านภาษา และใช้ในการ

ติดต่อสื่อสารกับชาวต่างประเทศได้ เพราะอาจารย์ในมหาวิทยาลัย

มีชาวต่างประเทศก็หลายคนอยู่...

ก็ทำให้รื้อฟื้นความจำขึ้นมาบ้าง...ตอนแรก ๆ ไม่ค่อยถนัดเท่าไร

แต่พอฟังไป ๆ ก็รู้ว่าอาจารย์พูดอะไร...

Mr. Edward บอกว่า...การสอนภาษาอังกฤษ อาจารย์พูดคนเดียว

ไม่ได้ เพราะถือว่าไม่ใช่อาจารย์ที่ดี...ทางที่ถูกต้อง ผู้เรียนต้อง

ซักถาม ถึงจะเป็นการโต้ตอบซึ่งกันและกัน...เรียกว่าเป็นการฝึกพูด

ผึกฟังนั่นเอง...

ใช้เวลาเรียนประมาณ 30 กว่าชั่วโมง ต่อ 1 หลักสูตร

โดยใช้เวลาเรียนในวันเสาร์ - วันอาทิตย์ (เวลา 14.00 - 16.00 น.)

เรียกได้ว่าเป็นการพัฒนาตนเองทางด้านทักษะภาษาอังกฤษ...

การเรียนถือว่า "รู้ไว้ใช่ว่า...ใส่บ่าแบกห้าม"...

หมายเหตุ : การฟังสำเนียงภาษาอังกฤษจากอาจารย์

ชาวต่างประเทศจะไม่เหมือนกับสำเนียงของคนไทย...

แล้วแต่ละชาติก็ไม่เหมือนกัน ต้องค่อย ๆ ฟัง แล้วก็จับ

ใจความ...ว่าหมายถึงอะไร...

(น้องกอข้าว)...ลูกสาวของเจ้าหน้าที่ของกองบริหารงานบุคคลค่ะ...

[นาย ธนา นนทพุทธ]

สวัสดีครับ  ดูจากภาพทั้งหมดเสียดายมีคนเรียนน้อยไปครับ  แต่ก็ดูมีความสุขครับเพราะใบหน้ายิ้มแย้มกันทุกคน   แถมมีเด็กเล็ก คนหนึ่งกำลังเปิดดิกชันนารีอยู่ด้วย เขาจะซึมซับครูภาษาอังกฤษเข้าไปด้วยถือว่าได้กำไรครับ  คุณที่เข้ารับการอบรมเก่งทั้งนั้นครับ  เพราะพยายามเติมเต็มความรู้ไม่หยุดหย่อน  ขอบคุณแทนศิษย์ของคุณทุกคนครับ   ขอบคุณที่แบ่งปันครับ

[บุษยมาศ]

สวัสดีค่ะ...คุณธนา...

เป็นจุดประสงค์ของอาจารย์ชาวต่างชาติค่ะ...ไม่ต้องการให้มากไปกว่านี้...

เพราะอาจารย์ต้องการให้ได้จริง ๆ ค่ะ เรียกว่าดูแลได้อย่างทั่วถึง...

เป็นการพัฒนาและเติมเต็มทักษะด้านภาษาอังกฤษ...ขอบคุณที่แวะมาค่ะ...