KM0013 : ทฤษฎีแห่งความสำเร็จ ตอนที่ ๒ มุ่งมั่นแต่อย่าหมกหมุ่น

หลังจากที่ได้เขียนทฤษฎีความสำเร็จ (ของผมเองไปแล้ว http://gotoknow.org/blog/kidkom/383383) จะว่าไปมันก็ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกพอสมควร ผมได้อ่านเรื่องราวของบุคคลอันประเสริฐท่านหนึ่งที่ผมคิดว่าหลายคนที่นับถือพุทธศาสนาต้องรู้จักท่านดีนั้นคือ พระอานนท์ รู้จักในฐานะพุทธอุปัฏฐากของพระพุทธเจ้า รู้จักในฐานะเป็นสหชาติของพระพุทธเจ้า รู้จักในฐานะได้รับการยกย่อว่าเป็น พหูสูตร เนื่องจากเป็นผู้ที่จำพระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ได้ทั้งหมด และที่สำคัญและเกี่ยวกับความสำเร็จที่ผมจะกล่าวต่อไปก็คือ พระอานนท์มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการทำปฐมสังคายนาให้สำเร็จเรียบร้อย แล้วเกี่ยวกันยังไง ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องราวของการทำสังคายนาครั้งที่๑ หรือ ปฐมสังคายนา ก่อน

ภายหลังที่พระพุทธเจ้าปรินิพพาน พระมหากัสสปได้ดำริที่จะให้มีการทำปฐมสังคายนาพระธรรมวินัย ซึ่งได้เลือกพระภิกษุผู้เชี่ยวชาญพระธรรมวินัยจำนวน ๕๐๐ รูป ซึง ๔๙๙ รูป ล้วนแต่เป็นพระอรหันต์ทั้งสิ้น ยกเว้นพระอานนท์ที่เป็นเพียงพระโสดาบัน ก่อนถึงวันปฐมสังคายนา พระอานนท์เร่งอุตสาหะ ทำความเพียรอย่างมากเพื่อให้ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ จนถึงคืนก่อนวันทำสังคายนา พระอานนท์ก็เร่งทำความเพียรตลอดทั้งคืน ก็ไม่สำเร็จ จึงคิดว่าเราคงทำความเพียรมากไป จึงเดินเข้าไปในวิหารเพื่อพักผ่อน แต่เมื่อเอนกายศีรษะยังไม่ทันถึงหมอน และสองเท้ายังไม่พ้นจากพื้น จิตก็หลัดพ้นจากกิเลสทั้งหลายและบรรลุเป็นพระอรหันต์ในที่สุด ทันการเริ่มทำสังคายนา

ทั้งหมดนี้ไม่ได้หมายความว่าพระอานนท์เลิกทำความเพียรแล้วบรรลุพระอรหันต์นะครับ สภาวะจิตของอริยบุคคลย่อมต่างจากปุถุชนอย่างเรา การที่จิตละจากความอยากที่จะเป็นพระอรหันต์ แต่ยังเจริญสติอยู่ตลอดถึงแม้ว่าจะเปลี่ยนอริยาบทน่าจะเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้พระอานนท์หลุดพ้นและบรรลุสู่ความเป็นพระอรหันต์ (ตามความคิดของผมนะครับ) อย่างไรก็ตามเรื่องนี้อาจลึกซึ้งเกินกว่าที่คนธรรมดาอย่างเราจะเข้าใจได้

แต่ข้อคิดอย่างหนึ่งที่ผมได้คือหากเราตั้งใจหรือมุ่งมั่น (ข้อที่ ๒ ของทฤษฎีความสำเร็จ) มากเกินไป จนกลายเป็น "หมกหมุ่น" ก็อาจเป็นอุปสรรคต่อการนำไปสู่ความสำเร็จได้ จริงๆ เรื่องนี้ผมก็ประสบกับตัวเองบ่อยๆ หลายครั้งที่ผมเขียนโปรแกรม ในสมัยก่อน Internet ก้าวหน้า ซึ่งต้องคิดเองเป็นส่วนใหญ่ บางครั้งก็ติดขัดคิดไม่ออก ผมก็พยายามปวดหัวคิดอยู่แทบทั้งวันทั้งคืน จนไม่ได้หลับได้นอน เมื่อคิดว่าไม่ไหวไปนอนดีกว่า แต่จิตก็ยังคิดเรื่องเขียนโปรแกรมอยู่ เมื่อเอนหลังลงนอนทีไรมักคิดออกทุกทีต้องรีบลุกขึ้นมาทำต่อเพราะกลัวลืม บางครั้งคิดออกตอนอาบน้ำก็มี

สรุปง่ายๆ ก็คือ หากต้องการความสำเร็จจง "มุ่งมั่น" แต่อย่า "หมกหมุ่น" ครับ

ใครมีประสบการแบบนี้ลองแบ่งปันกันนะครับ

[โหน่ง สคส.]

^_^ นี่เข้าถึงนะเนี่ยไม่ใช่เข้าใจอย่างเดียว ขนาดเอาประสบการณ์ตรงมาอธิบายได้

เห็นภาพเลยครับ  เจอแบบนี้เหมือนกัน  คิดออกตอนรู้สึกสบายๆ